Leszek Możdżer nad jeziorem zamiast pływać gra na fortepianie???

Plaża nad jeziorem Strzeszyńskim wydaje się znakomitym miejscem na piknik, grillowanie, kajakowanie, pływanie łódką i puszczanie muzyki z radia, krzyczącego: Wyślij sms a wygrasz bilet na Enter Music Festival! Najpierw zorganizowanie tutaj poważnej imprezy jazzowej uznałem za tak samo absurdalne, jak zainteresowanie tego typu mediów imprezą Leszka Możdżera bez jego zdjęć w kąpielówkach. Jednak już po chwili zacząłem rozważać wszystkie za i przeciw, dochodząc do wniosku, że w tym szaleństwie jest jakaś metoda.

Przecież jazz nie musi być kojarzony jedynie ze snobizmem. A co za tym idzie, ludzie słuchający takiej muzyki nie muszą się zamykać w czterech ścianach idealnie wytłumionego pomieszczenia. Nawet dobrze, gdyby wyszli zaczerpnąć świeżego powietrza. Jednak nie najważniejsze jest w tym momencie ich zdrowie fizyczne. Od dobrych kilku lat istnieje bowiem moda na różne formy czynnego spędzania czasu, nie ma więc co narzekać. Bardziej chodzi o rozwój wyobraźni. Muzyka znakomicie ją poszerza. Uczy poznawania siebie na równi z umiejętnością bycia osobą otwartą na świat i ludzi. Do tego potrzebne jest jednak poczucie dystansu, znalezienie na nowo punktu odniesienia, a więc przypomnienie sobie, czym jest naturalny dźwięk i jak brzmi naprawdę.

Powracając do myśli wcześniejszej - aby jazz uznawany za muzykę trudną nie był zarezerwowany dla snobów - doskonale, gdyby dotarł do odbiorców, dla których będzie to jedyna okazja na jego poznanie. Za bardzo idealistyczne? Załóżmy, że emeryt po 67 roku życia będzie miał czas i w miarę rozsądne pieniądze. Co będzie robił? Wykupywał wycieczki zagraniczne jak Japończyk czy Niemiec? Na polską kulturę nie będzie miał gdzie pójść, o ile będzie wiedział, czym jest polska kultura. Połączmy to z rozważaniem o wyobraźni, zastanawiając sie nad naszą kreatywnością za tych parędziesiąt lat. Jak wielu będzie chciało zmieniać ustalone reguły, skoro wiemy, że wraz z wiekiem coraz trudniej jest nadążyć za cywilizacyjnym i technicznym rozwojem? Nie generalizuję, raczej trzeźwo pokazuję obraz starzejącego się społeczeństwa. Nie neguję potrzeby wprowadzenia reformy emerytalnej, widzę tylko zależność jej zrozumienia od poziomu wykształcenia i świadomości kim jesteśmy, co mamy cennego do przekazania następnym pokoleniom.

Pierwsze dźwięki ze sceny, mającej w tle obraz zasłuchanego jeziora, zakończyły definitywnie moje rozmyślania. Od tej chwili zupełnie inaczej spojrzałem na Oazę, w której miały się dziać rzeczy wyjątkowe. A gdy później się działy, Oaza coraz bardziej uzasadniała swoją przydatność, jako miejsce na ambitną imprezę muzyczną.

Jeszcze kolejka, jak w dawnych czasch, aby kupić kawę...