Głos narodu versus kawiarnia

Zeman idzie na demonstrację
Początek dnia był jeszcze spokojny. Już tradycyjnie Prażanie (wraz z przedstawicielami rządu i magistratu) składali kwiaty i zapalali świece na Alei Narodowej, w miejscu, gdzie wieczorem 17 listopada 1989 - komunistyczne władze brutalnie spacyfikowały pokojowy marsz studentów. Wydarzenie to zapoczątkowało Aksamitną Rewolucję - proces upadku komunizmu w Czechosłowacji. Z upływem czasu wyczuwało się jednak coraz większe napięcie.

Może to wina pogody - z szalejącym w Europie wiatrem do Pragi dotarł w końcu jesienny spleen. Wpływ na atmosferę miały z pewnością zamachy w Paryżu. Mieszkańcy stolicy dawno nie widzieli na ulicach tylu policjantów. Na 14.00 zaplanowane zostało wystąpienie prezydenta Miloša Zemana na praskim Albertovie. Miejsce to szczególne - to z Albertova, który jest jednym ze uniwerysteckich centrów Pragi, ruszył legendarny już marsz, uruchamiający domino przemian w 1989. Nie byłoby w tym nic kontrowersyjnego, gdyby nie fakt, że demonstracja na Albertovie A.D 2015 została zorganizowana przez organizację Blok Przeciwko Islamowi.
Lider Martina Konvička potrafi straszyć oponentów obozami koncentracyjnymi.

Głos narodu
Zeman z pomocą radykałów zorganizował sobie zgrabną i bezpieczną manifestację poparcia.
"Nie jesteśmy ciastem, nie jesteśmy plasteliną. Staramy się myśleć samodzielnie" - podkreślał prezydent. "Ten naród zasługuje na to, by nikt mu z zewnątrz nie dyktował". W jego przekonaniu naród czeski nie jest ksenofobiczny. Tych, którzy obrzucili go jajkami przed rokiem nazwał "krzyczącym stadem".

Cytatem dnia z pewnością stało się stawierdzenie: "Głos prezydenta powinien być głosem narodu". W tym samym momencie premier Bohuslav Sobotka spotykał się z woluntariuszami pracującymi z uchodźcami w obozach i ostrzegał przed sianiem nienawiści - czym szokował komentatorów. Tak jakby niewyraźny i oportunistyczny zwykle polityk zrozumiał, że w obecnej sytuacji jego wypowiedzi muszą być kontrą do agresywnej linii Zamku Praskiego.

Czesi mają swojego leminga
Wynalazł go Zeman wraz ze swoim otoczeniem. Prezydent i jego ludzie systematycznie używają pojęcia pražská kavárna - praska kawiarnia. Czy to oznacza, że przeciwnicy prezydenta to miłośnicy hipsterskiej kawy z włoskiego ekspersu?

W tym przypadku chodzi o wszystkich zarażonych havlowską prawdą i miłością. Przedstawicieli mediów, wolnych zawodów, studentów, intelektualistów, którzy przyjeliby uchodźców, którzy nie mają nic przeciwko mniejszościom (także seksualnym), a nadmiar wolnego czasu trawią na wylegiwaniu się przy espresso. Są (i to nie jest nowe hasło) - kawiarnianymi, barowymi povalečami (od povalovat se - wylegiwać się). Nie zdążyłem sprawdzić, czy premier Sobotka już się w praskiej kawiarni znalazł. Często trafiają tu ludzie, reprezentujący zupełnie różne opcje. Łączy ich jedno: nie podoba im się Głos Narodu.

Zeman może nie jest już tak dobrym dyskutantem, siła jego argumentów, bon motów osłabła z wiekiem. To on jest jednak wciąż panem sytuacji - to on agresywnie kreuje rzeczywistość. Na Zachodzie nie znaleźlibyśmy głowy państwa, która stara się aktywnie i w przemyślany sposób dzielić społeczeństwo, ocenia Erik Tabery z tygodnika Respekt. Autor w przejrzysty sposób odsłania mechanizm stojący za prezydenckim planem:

Przewodnik po Pradze (pragaprzewodnik.wordpress.com), od 2008 roku w jednym z najbardziej inspirujących miejsc świata, gdzie stara się rozwijać turystykę alternatywną, także w politycznym wydaniu.