UN PEU DE CHARME

Peugeot 208, w którego projektowaniu brał udział świetny polski designer, Adam Bazydło, prezentuje się nadal lekko i subtelnie, a matowy lakier strukturalny testowego egzemplarza tylko podreśla elegancję detali. Sporo tu szczegółów, które albo cieszą oko, gdy konieczność nakazuje długotrwały postój w korku w drodze do pracy, albo zwracają uwagę przechodniów, gdy pozostawimy Peugeota na parkingu.

W dzisiejszych realiach, w których coraz mniej czynników różni zwykłe auta od siebie nawzajem, model 208 z trzycylindrowym, nagrodzonym trofeum Silnika Roku, turbomotorkiem, pozytywnie zaskakuje. Jego malutka kierownica znakomicie leży w dłoniach, a układ kierowniczy karmi nas stale szczegółowymi informacjami o tym, co dzieje się z przednimi kołami. Zawieszenie pracuje z nietypową dla aut w tej cenie harmonią, elegancko zaokrąglając każdą nierówność. Bruk, chropowaty asfalt, faktura nawierzchni dociera do kierowcy, ale nie torturuje go brzydkimi drganiami.

110-konny silnik bardzo mocno stara się udawać, że brak mu turbodoładowania, i sztuczka ta prawie mu się udaje. Napływ momentu obrotowego okazuje się płynny, a osiągi wozu nie przynoszą wstydu właścicielowi. W dodatku Peugeot mało pali, choć oszczędzanie paliwa nie stanowi jego raison d'être. Siła aktualnego 208 tkwi w harmonii działania wszystkich jego podzespołów, a jest to cecha dziś coraz rzadziej spotykana w przemyśle samochodowym - zbyt często liczą się koszty, a zapomina się o tym, że samochodami jeżdżą żywi ludzie.