Tajemnica Marka Hłaski

Zacznijmy jednak od tomiku opowiadań, które dane nam jest przeczytać. To swoista antologia krótkich form pisarskich, przegląd twórczości Marka Hłaski, tak dobrze znanych mojemu pokoleniu. I chyba właśnie dlatego po ten tomik sięgnie właśnie podobny mi czytelnik. Oczywiście każdy z nas zna prezentowane opowiadania, jednak skupienie ich w jednym tomiku pokazuje nie tylko drogę życiową Pisarza, ale pozwala na znalezienie tej odpowiedzi na pytanie, które nurtowało mnie przez lata.

Przede wszystkim Hłasko jest kwintesencją polskości, tej uwierającej, ze spadkiem doświadczeń i nieszczęść, którymi hojnie obdarzył nas los w XX wieku. Polskości przeklętej, bohaterskiej i niedojrzałej, polskości, która nie pozwala nam na wyrażanie uczuć i każe przykrywać je rubasznością, brutalnością tłumiącą wyrażanie wyższych uczuć w taki sposób, że mowa o nich, jako wzniosłych i czystych możliwa jest jedynie, jako rozpaczliwe wykrzyczenie siebie, swego wnętrza, swych doznań i pragnień. Mężczyzna bowiem nie płacze, jest twardy, a za takiego Hłasko chciał uchodzić, budując konsekwentnie swój mit. Styl ubioru, zaczepność, skłonność do bójki, a nawet nieco karykaturalne zdjęcia, w których starał się odtworzyć pozy prawdziwych mężczyzn. Jak bowiem inaczej myśleć o fotografii, na której występuje w iście Hemingwayowskiej pozie? Ta wiatrówka, dobra na wróble miała zastąpić wielkokalibrowego remingtona, pokazała czym jest maczyzm w polskim wydaniu. I chyba dopiero w Miesiącu Matki Boskiej pokazał Hłasko czym naprawdę jest ta męska, polska twardość. Ta grupa szczeniaków w patriotycznym uniesieniu chce ukarać kobietę, która dokonała niewłaściwego wyboru. Szczeniacka pseudo twardość z patriotyczną przyprawą może po prostu zniechęcić i odrzucić, zmusza do zastanowienia się zarówno nad mitem mężczyzny jak i patrioty. A skoro mówimy o micie, to czy naprawdę swoim postępowaniem chcemy przekonać sami siebie o tym, czego tak naprawdę nam brakuje?