Vito Casetii: Polska jest Ameryką Europy. Dla przedsiębiorczych bije Włochy na głowę

Coraz bardziej czuję się Polakiem. Każdy z nas został zaprogramowany przez rodzinę, szkołę, miejsce, w którym się urodziliśmy. Ja zostałem zaprogramowany we Włoszech. Wiesz całe to podejście – un caffe, duża ekspresja emocji. Nie boję się uzewnętrzniać. Ale kocham Polskę, moja mama jest Polką, mam podwójne obywatelstwo. Tak naprawdę mam na imię Witold. I przez to, we Włoszech byłem „Polakiem”, sprawiało, że byłem wokół mnie było zainteresowanie. To były lata 80. , Boniek grał w Juventusie, Jan Paweł II był papieżem, Lech Waleza… Przez to miałem przezwisko „Solidarność”. Pseudonim i imię były moimi wyróżnikami.

Najpierw organizowałem imprezy studenckie i byłem DJ-em. Nie ma w Toskanii dyskoteki, w której nie grałem między 17 a 27 rokiem życia. Nawet tam, gdzie był rezydent, grałem sety. Miałem mocny argument. Ze mną do klubu przychodziło 300 osób.

Był 1998 rok, pracowałem w branży finansowej i moja firma chciała otworzyć rynek w Polsce. Choć miałem tylko 29 lat, wygrałem tym, że znałem język i byłem gotowy się przeprowadzić. A ja wiedziałem, że Polska jest szansą. Rynek jest bardzo młody. Kiedy studiowałem, wykładowcy podkreślali, że kraje byłego bloku wschodniego będą rosły. Mówili, że Polska jest Ameryką Europy.

Nie ma co ukrywać, moje obroty znacząco spadły. Polska w 1999 roku dopiero się rozwijała. Klasa średnia dopiero powstawała. Mierzyłem się z tym problemem, że musiałem zwolnić. Ale rozwój, jaki nastąpił, najlepiej pokażę na przykładzie liczb. W sezonie 2001-2002 na narty do Włoch wyjechały trzy tysiące Polaków. W 2015-2016 było ich już 150 tysięcy. Ludzie są bardziej zamożni. Świetnie to widać w Warszawie, ona jest najlepszym symbolem rozwoju Polski. Jeśli ktoś nie był w stolicy 10 lat, może nie poznać niektórych miejsc – jak np. Rondo ONZ.

Nie. Absolutnie. Jeśli chodzi o pracę na własny rachunek, to Polska bije Włochy 10 do 0. Tam rynek jest w stagnacji. Nie ma szans na to, by mając nawet świetny pomysł, dojść od zera do milionera. Polska dla młodych ludzi jest krajem szans. Polska młodzież znacznie bardziej chce się rozwijać niż młodzież włoska, która od 10 lat żyje w recesji. Pomimo, że tam wciąż się zarabia więcej, to ludzie są niezadowoleni, bo się cofają. Kiedy tracisz nadzieję, wszystko jest bardziej szare. Polacy mają więcej entuzjazmu, bo rynek wciąż rośnie. Dotacje unijne są takiego rzędu, jak we Włoszech były ostatnio w latach 80. Unia wspiera tworzenie start-upów. W Italii nie zachęca się do bycia przedsiębiorczym.

To zapraszam do Włoch. Oczywiście, nie jest tak łatwo jak w Wielkiej Brytanii, ale robiąc tu biznes od prawie 20 lat – widzę postępy polskich urzędów. We Włoszech podatki zjadają ponad 50 procent zysku. Mówi się, że prowadząc biznes, masz wspólnika, który tylko wyciąga rękę po połowę nic nie dając w zamian. W Szwecji też są wysokie podatki, ale tam państwo działa świetnie. We Włoszech – nie.

Nie zgadniesz. Można myśleć o tym, tak, że doba dla każdego ma tylko 24 godziny, ale jeśli zbudowałem sieć, w której 5 tysięcy partnerów, pracuje dla mnie tylko jedną godzinę dziennie, to daje codziennie 5010 godzin.

Nie. Praca dla dobrego sprzedawcy zawsze się znajdzie. Sprzedaż on-line daje ogromny potencjał. Wyszukiwarki już doskonale znają nasze gusta. I rzeczywiście, część osób będzie pracować mniej – w administracji, produkcji. Bezpośrednia relacja jest zawsze najskuteczniejsza. Zaufanie zbudowane latami daje możliwość natychmiastowej penetracji rynku. Odczułem to na przykład kilka lat temu, kiedy zmieniałem branżę. Po 20 latach w finansach, zacząłem sprzedawać w branży beauty. I partnerzy, których miałem – często mówili: „Nie rozumiem jeszcze tego biznesu, ale skoro ty mi to mówisz – to ufam”. Tak łatwo zrobić cross- i up-selling.