Ta ustawa może uratować życie!

W dzisiejszej mojej konferencji pt. „ Co dalej z ustawą o marihuanie medycznej” udział wzięli: Dorota Gudaniec, prezes Fundacji Krok po Kroku i mama 6-letniego Maksa, chorego na padaczkę lekooporną i leczonego medyczną marihuaną, dr Marek Bachański, neurolog z Centrum Zdrowia Dziecka i jeden z nielicznych specjalistów w leczeniu medyczną marihuaną, dr Marek Balicki, były minister zdrowia i zwolennik leczenia marihuaną oraz Martyna Dominiak, koordynatorka kampanii Avaaz (zbieranie podpisów o zalegalizowanie medycznej marihuany).

Wspomniany projekt to projekt nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Według tej poprawki nie będzie można uznać za przestępcę tego kto będzie posiadał marihuanę z udokumentowanym zaleceniem lekarza w ilości nie przekraczającej zapotrzebowania na maksymalnie 90 dni stosowania. Projekt ustawy złożyłam do Laski Marszałkowskiej w lipcu tego roku.

Uczestnicy konferencji podkreślali, że jest zgoda społeczeństwa i także środowiska medycznego na przyjęcie ustawy. Podczas kampanii Avaaz zebrano już ponad 36 tys. podpisów. Niestety szanse na rozpatrzenie tego projektu w tej kadencji maleją z każdym dniem. Komisja zdrowia nie zaplanowała na ten tydzień rozpoczęcia prac nad tym projektem. Tymczasem wystarczy dobra wola polityków, a projekt ustawy mógłby wejść w życie jeszcze w tej kadencji. I tak z jednej strony mamy społeczeństwo, pacjentów, rodziców, aktywistów z Kolacji Na Rzecz Medycznej Marihuany, a z drugiej strony mamy do czynienia z bezduszną, machiną biurokratyczną.

Uważam, że nie może być zgody na państwo, które niezwykle szybko wsadza do więzienia ludzi, którzy z zagranicy sprowadzają marihuanę leczniczą, by ratować swoich najbliższych (jak np. rodzina Dołeckich), ale nie wypełnia swoich powinności, by wprowadzać dobre prawo, które nie czyni ludzi przestępcami, ale daje im te same prawa do leczenia, jakie mają kraje, które szybciej wdrażają nowe możliwości leczenia. Uczestnicy konferencji zaapelowali na koniec do komisji zdrowia o przyspieszenie prac nad projektem ww. ustawy. Opóźnienie choćby o kilka miesięcy może oznaczać śmierć konkretnych osób, w tym dzieci, które nie doczekają szansy na wyleczenie.