„Pani ze wschodu? Wynajmuję tylko Polakom". Bracia - Słowianie, tak samo jak i Arabowie, nie mają łatwo w Polsce

Zatrzymała się u koleżanki. – Ania też jest z Grodna. Do Polski przyjechała kilka lat wcześniej – tłumaczy Marina. – Wynajmuje mieszkanie w Łomiankach z dwoma dziewczynami z Białorusi. Nie mogłam jednak mieszkać u niej w nieskończoność. Trzeba było znaleźć coś swojego, najlepiej bliżej centrum – dodaje.

Ruszyła więc z poszukiwaniami. Powtarzała jak mantrę formułę: „Jestem studentką, nie palę, nie mam zwierząt, lubię porządek”. Miesiąc ślęczenia przed monitorem, kilkaset wykonanych telefonów. Zaledwie trzy umówione wizyty. Żadna udana. Pokój na Bemowie był w opłakanym stanie. Ten na Muranowie – mimo że przyzwoity – też nie pasował. Marina musiałaby dzielić mieszkanie z 60-letnim właścicielem. Do gustu przypadł pokój na Żelaznej, właścicielka zażądała jednak całego pakietu dokumentów: przysięgłe tłumaczenie paszportu, świadectwa urodzenia, Karty Polaka i wyciąg z banku.– Bo Pani nie jest z Polski – tłumaczyła.

Poprosiliśmy Marinę, by wykonała kilka telefonów w naszej obecności. Pierwsze z rzędu ogłoszenie na gratka.pl, pokój przy Powstańców Śląskich. Meblościanka à la „wczesny Gierek”, z balkonem i rozkładaną sofą dwuosobową. Koszt – 900 zł plus opłaty licznikowe. Wolny od października. Tym razem Marina ma większe szczęście – zanim najemczyni odłoży słuchawkę, minie kilkanaście minut. – Słyszę akcent. Skąd Pani pochodzi? Z Białorusi? A czym się Pani zajmuje? A jak długo w Polsce? Jest Pani sama? – magluje kobieta. – Wie Pani, jednak się nie zdecyduję – mówi w końcu.

Obiekcji do białoruskiego paszportu Mariny nie mają kolejni dwaj rozmówcy. Nasz entuzjazm ulatnia się jednak w chwili, gdy dziewczyna dostaje kosza od pana Wojtka z Targówka, który twierdzi, że na 10 metrów kwadratowych w jego mieszkaniu mogą pretendować jedynie Polacy. – Pani nie z Polski chyba? To nie, nie, dziękuję – ucina rozmowę.

W sieci nie brakuje też ogłoszeń, gdzie najemcy otwarcie przyznają, że obcokrajowcy są niemile widziani:

Ogłoszenia z cenzusem narodowościowym Marina po raz pierwszy na oczy widziała w Moskwie. – Pojechałam tam na kilka dni do koleżanki. Przeżyłam szok, gdy zobaczyłam ogłoszenia, gdzie najemcy, niechętni „czarnuchom” z Kaukazu, przyznawali wprost: „wynajmę tylko Słowianom” – wspomina Marina. – Pojęcia nie miałam, że kilka lat później stanę się takim „kaukaskim czarnuchem” tyle że w Warszawie – dodaje.

Jak poradziła sobie Marina? – Wrzuciłam ogłoszenie w rubryce „wynajmę pokój”, dołączyłam parę zdań o sobie, do tego zdjęcie i powierzyłam sprawę w ręce losu – opowiada. – Raz zadzwonił facet, powiedział wprost, że jestem śliczna i mogę zamieszkać w jego mieszkaniu w zamian za sporadyczny seks. Dostawałam też mnóstwo SMSów od jakichś napaleńców. Jeden wysłał nawet swoje zdjęcie – dodaje. Marina była już bliska histerii, gdy w końcu zadzwoniła Aneta. Powiedziała, że ma do wynajęcia pokój. Niedaleko metra, tuż po remoncie. Marina wprowadziła się tam tydzień temu. – Weszłam do mieszkania i od razu oznajmiłam, że jestem z Białorusi – wspomina dziewczyna. – Aneta jedynie się uśmiała i powiedziała, że w ogóle jej to nie przeszkadza. Może dlatego, że sama jest mulatką. Jej dziadek pochodził z Senegalu – wyjaśnia Marina.