Nie obchodzą go OFE i ZUS. Sławomir Muturi uwolnił się od systemu, bo żyje z wynajmu ponad 100 mieszkań

Polacy żyją iluzją, że polski system emerytalny coś im zapewni – mówi Muturi. Tymczasem wystarczy podsumować, że rząd PiS wytrzymał zaledwie 9 miesięcy zanim dobrał się do pieniędzy zgromadzonych w OFE. Owszem, Jarosław Kaczyński i wicepremier Mateusz Morawiecki twierdzą że znacjonalizowany kapitał chcą oddać Polakom na indywidualne konta, ale już zapowiadają, że 25 procent trafi do Funduszu Rezerwy Demograficznej. Duża prowizja jak na hojny gest. A przecież FRD to skarbonka, z której rząd wypłaca sobie, kiedy potrzebuje i ile chce. Dwa lata wcześniej OFE z połowy kapitałów ograbiła koalicja PO-PSL. Tym samym zaufanie do budowanego od 17 lat systemu legło w gruzach.

Droga do 100 mieszkań
Takie działania wymaga żelaznej dyscypliny i zaciskania pasa, ale Muturi jest najlepszym przykładem, że można. Skąd wziął się w biznesie? Ojciec Muturiego jest Kenijczykiem, pracującym przed laty jako wykładowca na jednej z warszawskich uczelni, matka, Polką, a Sławomir na początku lat 90. trafił do międzynarodowej firmy konsultingowej Arthur Andersen. – Pamiętam swoją pierwszą wypłatę 7,2 miliona złotych w starych złotówkach, to jeszcze przed denominacją złotówki. Wszystko, co zostało po odliczeniu kosztów życia, zamieniłem na dolary i wpłaciłem na konto walutowe - dokładnie 22 dolary. W następnym miejscu kolejne 27 dolarów i tak dalej – opowiada.

Życie rentiera
Arthur Andersen zbankrutował po kłopotach na rynku USA. Gdyby Muturi kontynuował karierę biznesowego konsultanta, zapewne zostałby partnerem w jakiejś polskiej korporacji. Takim w białej koszuli i krawacie, z kosztownym domem w Konstancinie i aucie odnawianym w 5-letnim leasingu. Wybrał jednak życie poniżej statusu nowobogackiej klasy średniej. Za to dziś jest internetowym guru teorii nazywanej dochodem pasywnym. To ta część pieniędzy, która wpada co miesiąc na konto z innych źródeł niż praca zarobkowa: odsetek z lokat, wpływów z najmu mieszkań czy z reklam na blogu internetowym.

– Nie obchodzi mnie wiek emerytalny. W 2009 roku zorientowałem się, że nie potrzebuję pracować, aby żyć – dodaje Muturi. I opowiada, jak założył firmę zajmującą się zarządzaniem wynajmowanymi mieszkaniami. Przyłączyło się do niego grono fanów i czytelników jego książek. Sami dołożyli własne mieszkania do puli. Z dwoma tysiącami lokali Mzuri (tak nazywa się firma) prawdopodobnie jest jedną z największych, działających na rynku wynajmu. Sam przedsiębiorca realizuje dziś nietypowe hobby – odwiedził z plecakiem wszystkie państwa świata. Nawet terytoria zależne czy wysepkę Pitcairn. Kiedy w Polsce nastają chłody, ewakuuje się do ciepłych krajów. Ostatnią zimę spędził w Singapurze. Też „po taniości”. Twierdzi, że noclegi w małych hotelach i żywienie w lokalnych knajpach kosztowało go mniej niż życie w Warszawie.

Polacy bez ZUS?
Muturi przekonuje, że to wszystko jest w zasięgu każdego średnio-zarabiającego Polaka, zwłaszcza współczesnych 30-latków, 40-latków, którzy mają jeszcze czas, by zacząć oszczędzanie i inwestowanie. W najbliższych latach szykuje się też wielki międzypokoleniowy transfer bogactwa. Wkrótce odejdzie pokolenie pierwszych przedsiębiorców, którzy zaczęli pracować na własny rachunek po 1989 roku. Zostawi po sobie udziały w firmach, własnościowe mieszkania, czy domy…

Ryzyko posiadania wynajmowanych mieszkań? Znacie przecież typowe bolączki naszego rynku - utarczki o kaucję, remonty, rzetelność najemców i wynajmujących. Może jeśli PiS nie zabraknie woli walki o dobrą zmianę, za kilka lat zrealizuje program Mieszkanie Plus, a wtedy spadną stawki czynszów. Demografowie twierdzą, że Polska zacznie się wyludniać i nie będzie potrzeba aż tak wielkiej liczby nowych mieszkań na rynku. Muturi szacuje, że potencjał w nieruchomościach na dekady. W Polsce na tysiąc mieszkańców przypada przecież około 340 mieszkań. Na Węgrzech, z którymi tak lubimy się porównywać, współczynnik wynosi 430, a w krajach UE około 500.

Muturi nie zgadza się z twierdzeniami urzędników ZUS i polityków, że gdyby dać Polakom wolną rękę w zabezpieczeniu własnych emerytur, to miliony z nich wylądują w pomocy społecznej. Będą narzekać jak Krzysztof Cugowski, który płacił 3 grosze składki, a potem był zdziwiony, że jego emerytura wyniesie 500 zł? – Dopiero uczciwe postawienie sprawy uwolniłoby prawdziwy potencjał Polaków do oszczędzania. Wiele osób zrobiłoby lepszy pożytek z własnych składek – kończy.