Wszystkie dzieci nasze są? Wywiad z Majką Jeżowską

Mejla zaczęłam dobrze, ale początek rozmowy już taki dobry nie był. Spięłam się, bo jest to dla mnie autorytet z dzieciństwa, kobieta, która zmiękczała i zmiękcza, nawet najbardziej zatwardziałe serca. Poniżej cała moja rozmowa z Majką Jeżowską. Bez koloryzacji.

Wiele osób nawet nie wie, jak cudowną i jak trudną publicznością są dzieci. To nieustające wyzwanie i ciężka praca! To widz i słuchacz, którego nie da się oszukać. Są niezwykle naturalne i kiedy im się coś naprawdę podoba, to patrzą zachwycone na scenę, chłoną każde słowo i wciągają się w zabawę, ale kiedy się nudzą po prostu wychodzą! Trzeba umieć ich zaciekawić. A co najważniejsze – tę ciekawość utrzymać przez cały koncert. Mnie się udało stworzyć prawdziwie familijny, uniwersalny repertuar, który pozwala mi otwierać ich serca i umysły. Dla dzieci w Polsce często pierwszym koncertem w życiu, jest właśnie koncert Majki Jeżowskiej!

Chyba to, że łączy pokolenia, zbliża całe rodziny, wzrusza, uczy wrażliwości, kształtuje gust, odkrywa różne gatunki muzyczne. Dorośli odkrywają moje piosenki na nowo, słuchając ich ze swomi pociechami w samochodzie, w domu. W mojej muzyce jest trochę wszystkiego – bluesa, country, dance, rocka, rytmów latynoskich. Najnowsza moja propozycja dla wszystkich na nadchodzące lato to „Idą wakacje” ,w rytmie popularnej teraz zumby. Poszukajcie jej w Internecie, za chwilę kręcimy teledysk! Radio pewnie jej nie zagra…tłumacząc, że Majka to pewnie śpiewa dla dzieci…i tak w kółko! Wkurza mnie to, że zamiast posłuchać, szufladkują!

Cieszę się, że jestem dla dzieci ważna. Najlepszym dowodem na to jest to, że zostałam patronką trzech przedszkoli w Polsce. Akurat wszystkie trzy mieszczą się na Śląsku: w Jaworznie, Zabrzu i Katowicach. I nazywają się przedszkolami imienia Majki Jeżowskiej. Jest też Polska Szkoła mojego imienia w Exeter, w Wlk. Brytanii.

Zmieniło się niestety na gorsze. Media nie współpracują z artystami, którzy tworzą dla dzieci. Mamy mniej możliwości, żeby zaprezentować swoją twórczość w radiu, czy w telewizji. Pomimo, że jest więcej stacji, nikt twórczości dla dzieci nie promuje. Zniknęły prawie wszystkie dobre rodzime programy. A dzieci jak „ryby”, nie mają głosu, są widzem i słuchaczem „drugiej” kategorii.

A na świecie? Najbardziej dochodowe jest właśnie kino i programy familijne, a takie „legendy”, jak mnie pani nazwała mają swoje własne programy w telewizji. W Polsce przypominamy sobie o dzieciach raz w roku, w okolicach Dnia Dziecka. A na co dzień nikt nie dba o treści, na jakie narażone są dzieci. O to, że słuchają disco polo, oglądają kreskówki naładowane agresją a po szkole zamiast fajnych programów familijnych, oglądają seriale o tak zwanym prawdziwym życiu, ale dla dorosłych.

Dziś słuchając niektórych tekstów piosenek dla dorosłych człowiek zachodzi w głowę, co autor miał na myśli? Muzycznie też czasem te tzw. dorosłe propozycje są bardziej dziecinne niż moje…cóż. Jeszcze cały czas walczę, gram koncerty i mówię głośno – szanujmy dzieci, to jak i czym je ukształtujemy, jakie treści im damy do posłuchania, przeczytania, pooglądania jest bardzo ważne! To wszystko ma znaczenia dla ich rozwoju, wrażliwości, wpływa na szacunek do drugiego człowieka. Dziecko jest pełnoprawnym odbiorcą sztuki.

Na moje koncerty przychodzi często więcej dorosłych. Przybywają całe rodziny z dziećmi. To takie wspólne święto. Rodzice dostrzegają dzieci, poświęcają im ten czas, który wspólnie spędzają na koncercie. A ja ich zapraszam do interakcji. U mnie nie ma siedzenia na krześle. Jest ruch, konkursy, zabawa. I to naprawdę dla wielu jest bardzo wartościowe, wspólne rodzinne przeżycie. A nie siedzenie przed komputerem czy telewizorem.

Tak. Często występuję dla Polonii, w USA, Kanadzie, Irlandii. Podczas jednego z koncertów, to ja za sprawą fanów się wzruszyłam. Pod sceną pojawiły się dziewczynki w tiulowych kolorowych spódniczkach (mój znak rozpoznawczy) - ich mamy zadbały o to, żeby mnie w ten sposób uhonorowały.

Na szczęście nie! Co roku przybywa festiwali moich piosenek w różnych miastach i placówkach. Gram prawie 200 koncertów rocznie. Cały czas ludzie chętnie na nie przychodzą. To daje mi radość i energię, żeby dalej tworzyć. I chociaż następna płyta będzie płytą balladową, bardzo kobiecą, marzy mi się musical familijny, oparty na moich evergreenach.

Kiedy czasem gorzko myślę: dlaczego ktoś taki jak ja, kto stworzył uniwersalne i ponadczasowe hity familijne, nazywane nawet klasykami w swoim gatunku, nie może świętować swojego jubileuszu na festiwalu w Opolu czy w Sopocie, pomimo 30 lat twórczości – wtedy myślę o zwykłych ludziach, mojej publiczności, którą niezmiennie szanuję i której dziękuję za wspaniałą przygodę trwającą już tyle lat! Robię swoje i z tego nie zrezygnuję. Bo dzieci są wspaniałe i warto o nich pamiętać nie tylko dziś, w Dzień Dziecka.