Rocznica Bitwy Warszawskiej. 7 mniej znanych faktów z wielkiego zwycięstwa Polaków

O Bitwie Warszawskiej wiele rzeczy zostało powiedzianych. O pewnych sprawach wiemy więcej niż o innych. Potrafimy wymienić głównych dowódców wojskowych, wiemy, że w Warszawie przebywała w tym czasie delegacja wojsk francuskich. Jednak jest sporo innych wydarzeń, o których powinniśmy wiedzieć, a o których nie zawsze się nas informuje. Łatwo opisać przebieg walk, ale warto znać także całą otoczkę wokół nich.

Choć trudno w to uwierzyć, to plan przeprowadzenia Bitwy Warszawskiej został nakreślony w 1831 r. podczas Powstania Listopadowego przez generała Ignacego Prądzyńskiego. Piłsudski częściowo je zmodyfikował. Chodzi dokładnie o uderzenie znad Wieprza, które było początkiem kontrofensywy, dzięki której Polacy przegnali wojska bolszewickie z terenów Polski. Prądzyński, choć stworzył pewne plany działań, to niestety nie zostały wykorzystane podczas Powstania Listopadowego przez generała Józefa Chłopickiego. Ciekawe zresztą jest to, że Piłsudski już wcześniej przymierzał się do wykorzystania tych planów. Tylko zastanawiał się nad tym,  czy arenę walk przesunąć nieco dalej na wschód, na wysokości Brześcia. Układ rzek jest bardzo podobny.

Nie wiadomo, jakby nasze szanse wyglądały w Bitwie Warszawskiej, gdyby nie niesubordynacja dowodzącego armią południową Bolszewików Józefa Stalina, który generalnie nie słuchał się rozkazów Michaiła Tuchaczewskiego. Miał on możliwość zapobiec polskiej kontrofensywie, gdyby w porę dołączył do frontu zachodniego. Jednak Stalinowi bardzo zależało na zdobyciu Lwowa, a następnie przeprowadzeniu samemu uderzenia na Węgry. Do tego był święcie przekonany o tym, że Tuchaczewski sam da radę naszym wojskom. Dzięki temu Polacy otrzymali niesamowitą szansę na zwycięstwo, którą zresztą wykorzystali.

Niewiele miejsca poświęca się pomocy zagranicznej. Brytyjczycy próbują sobie przypisać udział w tym wydarzeniu twierdząc, że wysłali do nas dostawy z bronią. Prawda jest taka, że główny transport utknął w Wielkiej Brytanii w wyniku strajków probolszewickich pracowników Tibury Dock, którzy nie chcieli wypuścić okrętu "Jolly Roger" z zapasami broni. Równocześnie życzący nam porażki Czesi blokowali i konfiskowali każdy transport z bronią, który szedł przez ich kraj, a jedyną pomoc militarną jaką otrzymaliśmy przybyła z Węgier. Co ciekawe, w wojnie z Bolszewikami chcieli nam pomóc Rumuni, jednak Piłsudski odmówił, gdyż uznał, że to osłabiłoby ich pozycje i nasz wróg mógłby nas oskrzydlić. Nie pomagali nam także Niemcy, którzy ignorując prawo międzynarodowe wypuszczali żołnierzy bolszewickich, którzy schwytani na terenie Prus Wschodnich mieli być internowani.

Dosyć często mówi się o tym, jak to Polska w 1938 r. zagrabiła Czechom Zaolzie, i że jest to haniebna karta naszej historii. Jest to opinia osób, które mają historyczną pamięć złotej rybki, bo było zupełnie na odwrót. Czesi korzystając z sytuacji w Polsce i cichego przyzwolenia rządu brytyjskiego postanowili zagrabić Zaolzie w tamtym okresie. Polacy ustalili z naszymi południowymi sąsiadami, że przeprowadzone zostanie tam referendum, jednak nigdy nie zostało ono przeprowadzone. Czesi przez całe dwudziestolecie zajmowali te tereny bezprawnie.

Tak jak wspominaliśmy, Endecy próbowali dyskredytować Piłsudskiego. Stąd też powstała próba promowania Weyganda, jako tego, który zainspirował Polaków do zwycięstwa. Prawda jest jednak taka, że szef francuskiej misji wojskowej wielokrotnie się skarżył na to, że nie był dopuszczany do obrad polskiego sztabu generalnego, więc nie mógł mieć wpływu na różne decyzje. Natomiast dopiero po śmierci Piłsudskiego czy szefa jego sztabu Tadeusza Rozwadowskiego, zaczął przekonywać o tym, że to on miał duży wkład w zwycięstwo Polaków.