Burger King w drodze na wieś - sieciówki chcą być Eko

Do produkcji naszych ubrań używamy bawełny i innych naturalnych materiałów, jednym słowem wszystko ma być „silk i natural color” jak mówi Ewa Minge. Popularne sieciówki jak H&M i C&A też podają się za eko. Dla klienta „ekologiczny” oznacza droższy, a nasz portfel woli sklepy sieci „ciucholand” i licytacje na Allegro. Ekologiczna skóra, recyclingowa wełna, przetworzony poliester i bawełna – to opis tego, co nosimy.

Eko konto, tym razem ekologiczny produkt bankowy. Bycie Eko w przypadku Deutsche Banku ogranicza się do wyciągów z bankomatu na papierze z makulatury. Bank Ochrony Środowiska wspiera polskie rysie, bo jak tak dalej będziemy niszczyć ich naturalne środowisko, to ślad po nich zaginie.

W „ciuchowych” sklepach jest ogólna tendencja do wysokich, za wysokich cen. Na polskim rynku istnieją jednak firmy, które oferują na przykład naturalne kosmetyki w cenie tych przetworzonych. Są to kosmetyki, w których znajdziemy minerały, algi morskie, bambusa. Za przeciwzmarszczkowy produkt tego typu zapłacimy 70 złotych. Sceptyk powie: „To samo jest w znanych drogeriach, co to za różnica?” Na etykietkach w drogerii też mamy takie składniki, jednak w tym przypadku kluczowa jest ilość - im więcej danego składnika tym bardziej eko, im więcej tym lepiej dla naszego organizmu.

Zdrowa żywność też jest eko, ekologiczne uprawy, ekologiczny chów zwierząt. Ostatnio chęć bycia Eko wyraził także Burger King. Jego właściciel w Polsce, spółka Amrest w 2011 r. na artykuły żywnościowe wydała 763 tysiące złotych. Burger King na całym świecie zapowiada zmiany wykorzystywanych produktów na te bardziej ekologiczne, co z pewnością zwiększy koszty z tytułu ich zakupu. Firma może zyskać nową grupę klientów, tych pro ekologicznych. Marża na produkty w sieci Amrest wynosi średnio nawet ok. 300 procent. Nie wiadomo, czy spółka obniży marże, by nie podnosić cen produktów, czy wyższe koszty eko-żywności przeniesie na swoich klientów. Jajka od wolnych kur i mięso od zadowolonych świń i krów promują też inne korporacje, takie jak kanapkowy Subway, popularny Mac, czy producent Hellmans’a Uniliver. W przypadku jedzenia to zmiana na lepsze, bo kto ma ochotę jeść jajko nieszczęśliwej kury, która nie ma się jak poruszać po swojej miniaturowej klatce. Albo shake z mlekiem w proszku. To brzmi co najmniej niesmacznie.

Pierwszym krokiem w kierunku spożywczej normalności było powszechne oburzenie traktowaniem kurczaków, które potem są chrupiącymi skrzydełkami na papierowym talerzu w KFC. Kolejnym film Super Size Me, który jest eksperymentem na własnej skórze. Polegał on na jedzeniu w fast food’ach trzech posiłków dziennie przez trzy tygodnie. Poskutkowało - 11 kg więcej na wadze, złe wyniki morfologii, problemy z krążeniem, osłabienie. Dalej chyba nie muszę wymieniać. Film wywołał spore zainteresowanie, które jednak okazało się chwilowe. Odwrotnie było z problemem otyłości, który został zauważony i ciągle wzrasta. Brak ruchu i stresujący styl życia powoduje, że wybieramy fast foody. Reakcją na pesymistyczne dane statystyczne na temat wagi i braku ruchu spowodowały, że w barach szybkiej obsługi pojawiły się sałatki, tortille, soki i wody mineralne. Wiele fast-foodów zaczęło oferować zdrowsze posiłki, by zachęcić do odwiedzin matki z dziećmi i w ich oczach stać się odpowiedzialnymi firmami, które dbają o zdrowie naszych pociech.

Kolejki w krainie konsumpcji jaką jest galeria handlowa ustawiają się po hamburgery, big macki, cheeseburgery i chrupiące udka, ludzi nie odstrasza statystyka. Tacy jesteśmy eko.