Joanna Krupa: Ciągle słyszałam, że jestem za niska, zbyt sexy, że się nie nadaję

Hahaha, przyznaję że zdarza się to w Polsce, że ludzie podchodzą do mnie na ulicy i witają takimi słowami (śmiech). To bardzo miłe, że ludzie wciąż pamiętają to hasło z pierwszego sezonu. Bardzo lubię takie sytuacje i bezpośrednie spotkania z fanami.

Taka po prostu jestem (śmiech). Ja niczego w telewizji nie udaję, no bo i po co? Uwielbiam ludzi i jeśli tylko mogę, to chcę im pomagać. Kiedy spotykam młode dziewczyny, marzące o pracy modelki, to widzę siebie sprzed wielu, wielu lat. Dzięki temu rozumiem, jak jest im ciężko. Ten biznes bywa okrutny. Zdarza się, że codziennie słyszysz odmowy, krytykę. Dlatego myślę, że uczestniczki programu potrzebują ciepłego słowa, dobrej rady, a czasem po prostu przytulenia. Ja jestem po ich stronie i staram się, żeby o tym wiedziały.

Przecież robiłam i ciągle robię błędy! Wiem o tym, więc czemu mam udawać, że tak nie jest (śmiech)? Tak jak mówiłam, ja nikogo nie udaję. Jestem jaka jestem i każdy to widzi. Nie wstydzę się pokazywać emocji ani też przyznawać do błędów. Nie mieszkałam w Polsce od piątego roku życia i nigdy nie ukrywałam, że mój polski nie jest idealny. Ale uważam, że lepiej się śmiać ze swoich wad niż udawać, że nie istnieją (śmiech).

Wiesz co jest dla mnie większym problemem? Temperatury w zimę w Polsce! Hahaha, naprawdę. To jest najgorsza część Polski (śmiech). Kiedy jeden sezon "Top Model" kręciliśmy zimą, nie było mi łatwo. Ale mówiąc już poważnie i wracając do twojego pytania, jasne, że Polacy trochę narzekają, ale bez przesady (śmiech). Mi też się zdarza, pewnie jak każdemu. Ale i tak codziennie powtarzam sobie, jakie mam szczęście w życiu, jakimi cudownymi ludźmi jestem otoczona. Trzeba doceniać to co mamy. To uniwersalna rada dla każdego, dla Polaków też.

Mieszkam w Stanach przez zdecydowaną większość swojego życia. Tam mam najbliższą rodzinę, tam urodziła się moja siostra, tam poznałam narzeczonego i wzięłam z nim ślub, tam w końcu rozpoczęłam i rozwijałam karierę. Tak więc nie ukrywam, że Stany to mój dom, ale zawsze, ale to zawsze w sercu czuję się Polką. Zawsze podkreślam swoje korzenie i jestem dumna z ojczyzny mojej i moich rodziców.

Propozycja prowadzenia w Polsce "Top Model" to była dla mnie ogromna radość. Nie tylko ze względu na karierę, ale przede wszystkim dlatego, że dała mi szansę przyjechania do kraju, który wcześniej znałam głównie z opowieści rodziców i moich, niestety rzadkich kiedyś, wizyt tutaj. Na szczęście teraz się to zmieniło i dzięki programowi mogę bywać w Polsce znacznie częściej, a także zwiedzać kraj! To prawdziwa praca marzeń.

Oczywiście! Przecież mamy już przykłady z poprzednich edycji! Zuza, Olga Kaczyńska, Ania Piszczałka! Teraz Osi i Marta! Wszystkie wspaniałe, już z pierwszymi sukcesami na koncie. Wiele finalistek pracuje w Polsce i zagranicą. Kasia Sokołowska opowiadała mi, że niektóre dziewczyny świetnie radzą sobie na wybiegu i zatrudniane są przez polskich projektantów. Wiem, że jeżdżą też na kontraktu zagraniczne. Ten program naprawdę otwiera drzwi do kariery. Spójrzcie na Osi! Już kilka dni po finale została twarzą polskiej marki Chaos by Marta Boliglova. Nie mogę się doczekać, co będzie dalej!

Tego, żeby doceniać to, co dzisiaj mam. Pamiętam biedniejsze, ciężkie czasy i pamiętam, jak ciężką pracę wykonywali moi rodzice, a potem ja, żeby się utrzymać i dojść tu, gdzie jesteśmy dziś. Nikt nam nic nie dał. Na wszystko zapracowaliśmy. Rodzice pracując na kilka etatów, jednocześnie prowadząc dom i wychowując dzieci. Ja - odbijając się od drzwi do drzwi i chwytając jakichś pracy dorywczych, które pozwoliły mi się utrzymać. Z tego czasu wiem też jedno: najważniejsza w życiu jest rodzina i najbliżsi. Pieniądze są ważne, bo pomagają nam wygodnie żyć, ale to rodzina pomoże nam w potrzebie, przytuli kiedy nam źle i odbierze telefon, kiedy będziemy chcieli się wygadać. Tego poczucia bezpieczeństwa, które dają najbliżsi nie kupisz za żadne pieniądze.

Nie, no skąd! Jestem za niska na modelkę wybiegową i nic z tym nie zrobię (śmiech). Po co mam się dołować czymś, na co nie mam wpływu? To byłoby chyba głupie (śmiech). Lubię siebie taką jak jestem i cieszę się, że udało mi się osiągnąć tyle w zawodzie, w którym na początku nikt we mnie nie wierzył! To moja prywatna satysfakcja, że pokazałam wszystkim niedowiarkom, że jak się chce to można!

Nawet jeśli ja nie czytam, to mama zawsze mi donosi co tam nowego o mnie napisano (śmiech). Czasem to naprawdę zabawne historie. Staram się podchodzić do wszystkich rewelacji internetowo-tabloidowych z uśmiechem, bo inaczej chyba można by zwariować. Najważniejsze jednak jest to, że gdy idę ulicą czy mam zorganizowane spotkania z fanami, to spotykam się z ogromną sympatią ludzi. To mi daje siłę.

A kogo nie dotyka? Nawet Angelina Jolie, jeśli czytałaby komentarze pod swoimi zdjęciami przeczytałaby, że jest brzydka, a Heidi Klum, że jest gruba. No i chyba nie ma na to innej rady, jak nie czytać takich rzeczy albo się nimi nie przejmować. Wiadomo, że łatwo to powiedzieć, trudniej zrobić. Ja też czasem czytając jakieś kłamstwa na mój temat, mam ochotę płakać, zastanawiam się, czemu ludzie wymyślają takie rzeczy. Ale ostatecznie zagryzam zęby i tłumaczę sobie, że nie mam wpływu na komentarze ludzi w internecie. A ci, którzy mnie znają i na których mi zależy, wiedzą jaka jest prawda.

Kłócę się z mężem jak każdy, pewnie też wielu z was utknęło w śniegu, więc takie sprawy mi nie przeszkadzają, bo czego tu się wstydzić (śmiech)? Jeśli kogoś to interesuje, to niech piszą. To samo dotyczy zamrażania jajeczek. Wiem, że w Polsce nie jest to popularny zabieg, ale w Stanach coraz więcej kobiet się na to decyduje. Jeśli moja historia może pomóc w przybliżeniu Polkom takiej możliwości, to zawsze chętnie o tym opowiadam. Jest jednak jedna rzecz, na którą nie mogę się zgodzić w przypadku tabloidów. Czasem niektóre z nich - nie wiem czy z braku innych tematów czy z jakiego powodu - posuwają się za daleko i publikują kłamstwa na temat mojej działalności charytatywnej. Pomoc zwierzętom to całe moje życie i nigdy nie pozwolę na to, żeby ktoś mówił, że nie jestem w tym prawdziwa. Niech piszą, że jestem gruba, brzydka, niska, kłócę się z mężem, ale nie mają prawa kłamać w sprawie fundacji dla zwierząt, którą prowadzę.

Nie stawiam sobie granic, staram się nie mówić “nigdy”. Zobaczymy, co przyniesie los. Najważniejsze, żeby być szczerym i szczęśliwym w tym co robimy.