Nazywam się Cherokee, Grand Cherokee. Jeep pokazuje, jak powinno się robić terenówki

Z Jeep’em jest podobnie jak z adidasami: inne firmy robią podobne, ale to od tej konkretnej marki wzięło się określenie dla całej kategorii. To nieco odległe porównanie, ale idealnie oddaje istotę rzeczy. Po ulicach może jeździć masa „dżipów”, producenci mogą prześmigiwać się w tworzeniu kompaktowych SUV-ów, ale oryginał jest tylko jeden. Siadając za kierownicą Grand Cherokee, wiesz, że to wrażenie bardzo ciężko powtórzyć w innych autach.

Późny wieczór, osiedlowy parking. – Ej, ale powiedz mi tak szczerze, dobra? – zaczął bez zbędnych wstępów na oko 35-letni mężczyzna, który podszedł do mnie, gdy wysiadałem z auta. Czułem, że będę musiał tłumaczyć „skąd stać mnie na taki samochód”, bo – bądź co bądź – nie wyglądam jak typowy klient i kierowca Grand Cherokee. Na szczęście spotkanie potoczyło się inaczej.

– Wielki jest w środku, nie? Czasami sprowadzam z ojcem samochody, ale takie cacka to już wyższa półka – zapytał po chwili, zerkając do wnętrza samochodu.

Tysiąc kilometrów za kierownicą Jeepa Grand Cherokee minęło szybko i wygodnie. Fotele można regulować elektrycznie na wszystkie możliwe sposoby. Za pomocą jednego przycisku można sterować także położeniem kierownicy w dwóch płaszczyznach. To o tyle wygodne, że można regulować ją w każdym momencie jazdy, nie trzeba szukać ręką przełącznika, który ją „zwolni”. Sama kierownica jest masywna, w większości obszyta skórą ze sporym drewnianym przerywnikiem na górze. Trzeba się do tego przyzwyczaić – na początku ręka po tym fragmencie nieco „lata.

Samochód konsekwentnie utrzymuje charakter modelu premium. Środek testowanego modelu wykończony w nie do końca typowym kolorze brązowym, który producent nazywa Natura Plus. To miły dla oka przerywnik na tle wszechobecnego w autach czarnego. Duże auto nie musi jednak iść w parze z masą przycisków. Przedni panel jest stonowany, nie przytłacza i oferuje dokładnie to, czego potrzeba. Szczegółem, na który zapewne nie wszyscy zwróciliby uwagę, są zegary. Te w testowanym samochodzie były po prostu… zwyczajne. Bez tego pierwiastka X, który można znaleźć w niemal każdym fragmencie Grand Cherokee.

– Droga sprawa, co? – dopytywał mój rozmówca.

Nie da się ukryć, to jeżdżące mieszkanie. Najtańsza wersja Laredo to wydatek rzędu 228 000 zł. Za prestiżowe SRT trzeba zapłacić już więcej: 359 900 zł. Testowany model to Overland Summit z ceną pomiędzy tymi dwoma: 307 500 zł.

Jeśli ktoś sądzi, że to sporo lub zastanawia się nad zakupem, powinien się przejechać. Wtedy wątpliwości się rozwieją (o ile już mamy taką sumę) lub w wolnym czasie zaczną się uzależniające myśli o tym, jak ją zebrać (jeśli jeszcze jej nie mamy).

Już zjeżdżając w stronę parkingu pod sklepem widziałem, że grupka chłopców pokazuje sobie samochód. Chwilę później byli już obok. – Jaki gigant, jak ciężarówka. Ciężko się jeździ, proszę pana? – to stwierdzali, to pytali.

A już na pewno nie w opakowaniu, jakie Jeep zaserwował po liftingu nowemu Grand Cherokee. Z przodu naszym oczom ukazuje się podzielony na siedem chromowanych części grill. Obok charakterystyczne, wydłużane reflektory biksenonowe otoczone światłami do jazdy dziennej LED. Patrząc na auto od frontu, można porównać je nieco do „zmrużonych oczu”. Niech nikogo nie zwiedzie wrażenie, bo święcą wyjątkowo mocno, a także w nocy doświetlają trasę na krętych odcinkach. Przód auta wręcz emanuje mocą, a zderzak z chromowaną listwą (obecną także z tyłu i boku) tylko potęguje to wrażenie. Całość domyka niepozorne logo producenta.

Sylwetka Jeepa Grand Cherokee jest na swój sposób majestatyczna, ale to właśnie przód dodaje mu agresywnego i silnego charakteru. Nieczęsto zdarza się, by to właśnie ten fragment całości nadwozia tak bardzo dominował w ogólnym wrażeniu. Warto zatrzymać się chwilę przy słowie „dominował”, bo jest to właśnie to, co Grand Cherokee robi na drodze.

Mimo że często podkreślam potężny charakter tego Jeepa (4875 mm długość, 2915 mm rozstaw osi, 1792 mm wysokość), Grand Cherokee to wyjątkowo udane połączenie masywnego wyglądu ze smukłą sylwetką. Brzmi nietypowo, ale tak jest.

Na szczęście szybko się o tym zapomina, bo w głowie cały czas pozostaje to, co widać z przodu. Prawda?

Testowany Jeep Grand Cherokee w wersji Overland Summit „kucyków” miał 250. Wystarczająco, choć wygląda na więcej. Do tego 3-litrowy silnik diesla, 8-biegowa skrzynia biegów, moment obrotowy 570 Nm i w połączeniu z rozmiarami auta mamy przepis na wyjątkowe wrażenia z jazdy, których długo nie zapomnimy.

Jeździ tak jak wygląda: mocno. Choć 8,2 s do setki na papierze nie powala, to wciskając pedał gazu do dechy można się poczuć, jakby były to co najmniej dwie sekundy mniej. Startuje jak z procy, momentalnie na liczniku mamy 70km/h. Kolejne 30 km nie są już tak ekspresowe, ale pierwsza część takiego odcinka dosłowne wciska w fotel, zostawiając innych daleko w tyle.

Jest w nim oczywiście już swoisty obowiązkowy zestaw systemów zwiększających bezpieczeństwo i wspomagających kierowcę na wszelkie możliwe sposoby: stabilizacja toru jazdy, przeciwdziałanie wywróceniu się, adaptacyjny tempomat, osuszanie hamulców, detektor ruchu, kamery cofania, czujniki parkowania - to tylko niektóre z nich.

Ciekawie wyróżnił się jeden: system monitorowania martwego pola, który delikatną diodą sygnalizował auta na pasach obok. Gdy włączyliśmy kierunkowskaz, sygnalizując zamiar zmiany pasa, wtedy dodatkowo dochodził do tego delikatny, lecz słyszalny, sygnał dźwiękowy. To udane połączenie, co nie zawsze się udaje np. brak dźwięku lub odwrotnie: jego nadmiar.

Dodatkowo istnieje także możliwość regulacji wysokości zawieszenia zależnie od aktualnych potrzeb w pięciu różnych wariantach. Maksymalny prześwit może wynieść nawet 287 mm, co znacznie ułatwia poruszanie się po wymagającym terenie.

Spalanie deklarowane przez producenta to w cyklu mieszanym 7,5l, w miejskim 9,3l, a na trasie 6,5l/100km. Takie deklaracje mają do siebie to, że nie tak łatwo powtórzyć je na własnej skórze. Po tygodniu jazdy w trasie oraz mieście komputer pokazywał mi nieco poniżej 10l/100km. Nie ma tragedii, choć da się odczuć po kieszeni. Na szczęście 93,5-litrowy bak pozwala rzadziej odwiedzać stacje benzynowe.

Jeep Grand Cherokee to ten rodzaj samochodu, którym warto przejechać się przynajmniej raz w życiu. Problem w tym, że po rozstaniu wcale nie tak łatwo o nim zapomnieć. Wyjątkowo udane połączenie ekskluzywnego auta z terenówką, którą - choć sobie radzi - aż żal brać w teren. Potężna sylwetka, pewne prowadzenie i spora przestronność wnętrz sprawiają, że Grand Cherokee powinien lądować na górze listy moto-marzeń. Nawet jeśli trzeba będzie trochę poczekać. Warto.