"W Polsce będzie dyktatura, peryferia Europy". Gdybym słuchała zagranicznych mediów, już bym się pakowała

Polska będzie teraz występować przeciwko Unii, będzie wywierać na nią presję. Pewnie zbliży się do Rosji. Albo wręcz przeciwnie, gdyż ”histeryczna rusofobia polskich nacjonalistów może poważnie zwiększyć ryzyko konfrontacji militarnej z Moskwą”. Na pewno jednak Polska gwałtownie skręci w prawo i przestanie być krajem obliczalnym. Dołączy do ”koszmarów Europy: zagrożenia ze strony Państwa Islamskiego, strachu przed bankructwem Grecji i dobrowolnym wyjściem Wielkiej Brytanii z UE”. I na pewno popadnie w izolację. A wszystko dlatego, że w Polsce jest tylu ”nacjonalistycznych eurosceptyków, rusofobów i pełnych autorytarnych pokus w stylu węgierskim”, którzy wybrali takiego prezydenta.

Ostrzeżenia, strach, przestrogi
Jedziemy tylko po tutułach. Szwajcarski ”Tages Anzeiger” – ”Viktor Orban z Polski”. Rosyjska ”Polityka” – ”Nowy Polski Orban”. ”Frankfurter Allgemeine Zeitung „Liberałowie obawiają się orbanizacji Polski”. ”Węgierski potral Mandiner – ”Duda polskim Orbanem?”. O treści nie wspominając.

”Premier Węgier Viktor Orban, jego bezwzględne sięgnięcie po władzę, jego nacjonalizm i jego ograniczony szacunek dla reguł i wartości Unii Europejskiej, są już od dawna zdeklarowanym wzorem dla polskich konserwatystów" – pisze ”Frankfurter Allgemeine Zeitung”. Cały artykuł jest pod hasłem ”orbanizacji Polski”. W tonie ostrzeżenia, a może nawet strachu.

Tylko dyktator, nic więcej
Jaki z tego obraz Polski idzie w świat? Młody Niemiec czy Brytyjczyk od razu ma w głowie węgierskiego premiera, który wojuje z Unią i najchętniej wypisałby z niej swój kraj. Autorytarnego populistę krytykowanego przez przywódców całej Europy i nie tylko, nie mówiąc o najważniejszych instytucjach finansowych i międzynarodowych. Takiego, który domaga się wprowadzenia kary śmierci, ma na pieńku z mediami (które oskarżają go łamanie wolności słowa), nie chce imigrantów i nie boi się krytykować nikogo.

”Cześć, dyktatorze” – słowa, którymi powitał go szef Komisji Europejskiej Jean-Claude Juncker obiegły cały świat. Podobnie, jak słowa amerykańskiego senatora Johna McCaina, który wprost nazwał go ”neofaszystowskim dyktatorem”. Kilka dni temu również ”New York Times” wymieniał jego nazwisko wśród współczesnych dyktatorów. Czy po takich porównaniach z Polską do rankingu NYT dołączy również Andrzej Duda?

Wszystko jedno, czy ktoś głosował na Komorowskiego, czy Dudę. Obraz, jak rysuje się w Europie rzutuje na wszystkich Polaków. Aż strach pomyśleć, co będzie po jesiennych wyborach. Już teraz niewiele brakuje do powtórki sprzed niemal dziesięciu lat, gdy do władzy doszli bracia Kaczyńscy. W Niemczech wybuchł wtedy prawdziwy popłoch. Gazety pisały o nowych polskich kartoflach. O tym, że ”dranie chcą opanować świat”, że nie liczą się z nikim w UE, że pchają Polskę w polityczny niebyt.

Pamiętam, jak trudno w tamtym czasie było rozmawiać z dziennikarzami z niektórych państw unijnych. Uszczypliwe uwagi, ironia, żarty. Wyśmiewanie na zasadzie ”Co tam się u was dzieje?”. Wszyscy się śmiejemy. Ale w pewnym momencie to przestawało być już śmieszne. Trochę, jak z rodziną – niby nie zawsze się z nią zgadzasz, ale jednak, w chwili ataku, stajesz po jej stronie.