Fiat 500X - włoska elegancja na sterydach. Pan Samochodzik czy mini Porsche Cayenne?

Nie znaczy to jednak, że tu ładnie nie jest. W popularnego malucha wstrzelono trochę mocy (nie tylko tej pod maską). Tym samym uplasowano go w popularnej kategorii cross roverów. Widać tu TEN elegancki, włoski styl, ale patrząc na Fiata 500X nie sposób oprzeć się wrażeniu, że nie jest to auto, do widoku którego jesteśmy przyzwyczajeni na co dzień. Trochę taki Pan Samochodzik 2015 roku, bo stojąc od frontu, można poczuć na sobie spojrzenie samochodu. Okrągłe reflektory w parze z „wąsem” po środku, tylko potęgują efekt.

W jednej z recenzji trafiłem nawet na ciekawe porównanie go do… mniejszej wersji Porsche Cayenne. Można się uśmiechnąć pod nosem, ale… jakby mocno zmrużyć oczy. Już nieco bardziej na serio, wizualnie ta odsłona 500-ki bardzo mocno przypominała mi Nissana Juke. I porównując te dwa modele trudno tych podobieństw w ogólnej sylwetce nie zauważyć. Bezpośrednia konkurencja jest jednak szersza: to także Renault Kaptur, Citroen Cactus (tak, ten „dziwny) czy Opel Mokka.

Zanim wsiądzie się do środka, podświadomie nastawia się na to, że miejsca nie będzie dużo. Tymczasem w środku szybko zostajemy z tego błędu wyprowadzeni (bardziej z przodu niż z tyłu). Jestem stosunkowo wysoki (183), ale nie znalazłem okazji, by ponarzekać na ilość miejsca. Więcej pomarudzić mogliby wyżsi ode mnie, gdyby czekała ich kilkugodzinna podróż z tyłu.

W fotele się trochę wpada, są osadzone nisko, ale pozycja za kierownicą jest wygodna. To trochę mrugnięcie okiem do kierowców, którzy gdzieś tam w głębi chcieliby poczuć choć lekką, sportową emocję. Jednak w ich przypadku nie pozycja jest najważniejsza. Testowany model miał zjawiskowe wykończenie wnętrza w brązowej skórze. Gigantyczny kontrast w stosunku do tego, czego spodziewamy się przed wejściem, ale robi wrażenie. Wyszyte „500” na fotelach nie pozostawia złudzeń, że włosi maczali w tym palce.

Po wejściu oczy szybko wędrują także do gigantycznych wręcz klamek, których do kategorii „standardowe” na pewno wrzucić nie można. Plus za srebrne wstawki oraz obudowę wokół skrzyni biegów. Mam słabość do tego koloru i wszystkich jego odcieni. Nieco za prosty wydał mi się natomiast sam drążek do zmiany biegów. Jakiś taki bez polotu, jak na wspomnianego już „małego eleganta”. Do tego określenia bardziej pasują za to już wstawki z napisem „500” czy miękka w dotyku deska rozdzielcza.

Jeśli chodzi o kwestie bardziej użytkowe, to po tygodniu jazdy sporo razy zdążyłem zezłościć się na obsługę wyświetlacza pomiędzy zegarami. Lubię sobie nimi popstrykać, a tutaj jego obsługa tego była daleka od intuicyjnych. Tuż pod skrzynią biegów mamy też pokrętło do zmiany trybów (automatyczny, sportowy i terenowy). Jest na swojego rodzaju „gumce”, co sprawia, że przekręcając nie zawsze wskakiwał mi oczekiwany tryb (może za lekko kręciłem?), a sam mechanizm nie wydawał się solidny. To jednak jedyny fragment, który sprawił takie wrażenie. Więcej grzechów wnętrza nie pamiętam. Całość składa się w naprawdę ergonomiczne wnętrze, na którym można zawiesić oko. Cieszy fakt, że inne konfiguracje (np. te bez brązowej skóry), które przeglądałem w internecie, także wyglądają elegancko.

No dobra, ale jak ten mały potworek jeździ? Wszystko zależy od silnika, a tych Fiat proponuje całkiem sporo.

My mieliśmy okazję zmierzyć się z tym ostatnim w wersji Cross Plus. To wersja wzbogacona o serię rozwiązań, których zabrakło w zwykłej wersji Cross np. platforma ładunkowa z regulowaną wysokością, dwustrefowa klimatyzacja, bezkluczykowe uruchamianie silnika i dostęp do samochodu, tylne czujniki parkowania czy kolorowy 3,5-calowy ekran pomiędzy zegarami . Fiat oferuje trzy różne typy napędów (4x2, 4x2 Traction+ oraz 4x4). Producent chwali się układem odłączania tylnej osi, który pozwala redukować zużywaną energię. Na ludzki język znaczy to, że układ płynnie przechodzi z napędu na 2 koła do napędu na 4 oraz sam reguluje moment obrotowy bez zawracania głowy kierowcy.

9,8 sekund do „setki” nie robi wrażenia, ale moc auta wystarcza do dynamicznego ruszenia i zaskoczenia innych kierowców. Na trasie, którą zazwyczaj wieczorami objeżdżam samochody, udało mi się go przyjemnie rozpędzić i przy prędkościach powyżej 100km/h zachowuje się lepiej. Podobnie jak przy ewentualnych podjazdach. Spokojnie – nie będzie się „dusił”.

Zachwytów nie będzie jednak nad trybem sportowym, na który zawsze zwracam szczególną uwagę. Tutaj auto poza mocniejszym podkręcaniem obrotów, przy mniejszych prędkościach nieco szarpało. Trochę jak pies, który jest na smyczy, rwie się do przodu, ale w pewnym momencie zawiesza się na niej i musi zwolnić.

Dużo lepsze wrażenie zrobiło natomiast zawieszenie, które sprawiało, że w środku wcale nie czuje się, że jedzie się nie tak dużym samochodem. Fiat 500X nierówności czy małe „hopki” łykał naprawdę stabilnie.