Polak zachwyca świat swoimi rzeźbami. "Nie chciało mi się uczyć, więc pomyślałem, żeby jakoś upiększyć ścianę"

Szczerze mówiąc trochę to skomplikowane. Jestem studentem budownictwa na AGH w Krakowie i zeszłej zimy uczyłem się na egzamin inżynierski. Oczy wlepione w kartki z notatkami szukały odpoczynku na 'gołej' ścianie. Jak to podczas sesji, student robi wszystko żeby tylko się nie uczyć, a że moje mieszkanie było już wysprzątane, naczynia umyte, to zacząłem się zastanawiać nad tym jak taką pustą ścianę upiększyć. W tym samym czasie moja dziewczyna Patrycja, nosiła bluzę z geometrycznym wilkiem. I właśnie on mnie zainspirował. Popatrzyłem na bluzę, na ścianę, jeszcze raz na bluzę, jeszcze raz na ścianę i doznałem olśnienia. Już wiedziałem co chce zrobić – drewnianego wilka, którego będę mógł zawiesić na ścianie.

Drewnianego ze względu na to, że mój tata jest stolarzem i zawsze to drewno w moim domu było obecne, na porządku dziennym.

Na to wygląda (śmiech).

Kiedy byłem młodszy jakoś mnie to nie pociągało – chciałem iść jakąś inną, swoją drogą. Jednak gdy pomysł na geometryczne zwierzaki wpadł mi do głowy i próbowałem majsterkować w warsztacie okazało się, że zajęcie to jest bardzo przyjemnym pożeraczem czasu i traktuję to teraz jako hobby. A jeśli to co robi się w wolnym czasie daje satysfakcję i podoba się szerszemu gronu to chyba lepiej być nie może.

Na początku tato trochę mi pomógł z obyciem się z narzędziami stolarskimi. Majstrowałem więc sobie po godzinach, kiedy jego warsztat był już pusty. Efekty mojej pracy bardzo mi się podobały, znajomym również, więc postanowiłem pokazać to co robię szerszej publiczności i zacząłem je sprzedawać.

Zgadza się. Cały proces od surowej deski do końcowego efektu w zależności od stopnia skomplikowania i wielkości to około 4-5 godzin pracy.

Po przygotowaniu drewna rysuję na desce figury, z których ma składać się zwierzak. Wycinam każdą figurę piłą taśmową, szlifuję krawędzie każdego elementu (tak powstają te wgłębienia, dzięki którym poszczególne figury jeszcze bardziej są uwydatnione). Potem ręcznie maluję każdy element i przyklejam figury na sklejkę drewnianą, aby uzyskać monolityczny efekt końcowy.

Nazwa faktycznie pochodzi z angielskiego 'polygon’, ale żeby brzmiało bardziej polsko powstał Poligon. Dogłębna analiza nie jest wskazana i nazwa nie ma żadnego związku z wojskiem.

Tak, Poligon to dwuosobowy zespół i wolałbym żeby na razie tak zostało. Poza tym jestem typem indywidualisty i myślę, że raczej ta druga opcja jest bardziej możliwa.

Pomysł na stolik tlił się w mojej głowie już od dawna i na początku lata, kiedy zwierzaki 'nie schodziły' i miałem trochę czasu, spróbowałem swoich sił w meblarstwie. Efekt był powalający, stolik bardzo mi się spodobał, uważam go za moje dotychczas najlepsze dzieło. A jeżeli znajdą się zainteresowani tego typu rzeczami, to poszerzymy działalność o designerskie meble, zachowując charakterystyczne dla Poligonu wykorzystanie figur geometrycznych. Kolejnym pomysłem jest też lustro ścienne z ramą w tym stylu.

Ugryzłeś mnie w czuły punkt. Tutaj właśnie mam dylemat. W październiku będę zaczynał ostatni rok studiów i planuję je skończyć. Jednak to co działo się przez ostatnich kilka dni, czyli masa pracy i masa zamówień trochę zachwiało moimi planami na przyszłość. Mimo wszystko póki co chcę planowo skończyć studia i na dzień dzisiejszy traktować Poligon jako przyjemne hobby, dzięki któremu mogę się realizować i czerpać także z tego dodatkowy dochód.