Wystawa "Van Gogh Alive" pozwoliła mi w pełni zrozumieć tego artystę. To przyjemne i poruszające doświadczenie

Atrakcja
Wystawa "Van Gogh Alive" cieszy się popularnością, nie tylko wśród tych, którzy interesują się sztuką. O każdej porze dnia zainteresowanie jest spore, a na ustawionych w środku kanapach i pufach nie zawsze jest miejsce, żeby usiąść. Ale i tak warto chodzić po całym pomieszczeniu, obracać się, rozglądać. Multimedialna ekspozycja dostarcza wielu bodźców, wszystkie są przyjemne.

Na początku trzeba trochę poczytać, bez tego doświadczenie jest niepełne. Ci, którzy nie znają dobrze historii Vincenta, mogą nie zrozumieć, o co chodzi w wystawie i dlaczego twórcy zdecydowali się na taką kolejność przedstawianych dzieł i dobór muzyki. Przy wejściu znajdują się tablice. Prawa strona objaśnia cel wystawy, lewa to reprodukcje obrazów wraz z komentarzem historycznym.

Nowoczesność
Potem dowiadujemy się o technologii, dzięki której wystawa powstała. Mowa o platformie multimedialnej SENSORY4. To wielkoformatowa, ruchoma grafika z wielokanałowym dźwiękiem jakości kinowej. Ma nasycić przestrzeń cyfrowym dźwiękiem i żywymi obrazami. Zbudowana jest w oparciu o najnowszą technologię, dzięki której możliwe jest wyświetlanie i projektowanie obrazów.

Bardzo ciekawym elementem wystawy jest stworzona przez piątkę młodych kobiet, studentek kierunków artystycznych, aranżacja i reprodukcja pokoju artysty. To po prostu pokój w skali 1:1. To dobra przystawka do tego, co dopiero mamy zobaczyć. Reprodukcja robi bardzo duże wrażenie, ponieważ pokój jest niemal identyczny z obrazem "Pokój Van Gogha w Arles", który jest nierzeczywisty, krzywy i jaskrawy. Szkoda tylko, że do tego pomieszczenia nie można wejść i położyć się na chwilę do łóżka. To dla fanów malarza mogłoby być nie lada atrakcją.

Doświadczenie
Po zdobyciu niezbędnej wiedzy na temat najważniejszych dzieł Van Gogha i poznania kontekstu i celu wystawy, wkraczamy w ciemną otchłań. Najpierw słyszymy muzykę klasyczną, która odpowiada nastrojom artysty, które towarzyszyły poszczególnym etapom jego życia. Im bliżej jego śmierci, tym bardziej dramatyczne utwory. Dziełom z okresu szpitala psychiatrycznego w Saint-Rémy towarzyszy muzyka niepokojąca, a szczęśliwy okres życia - paryski i Arles - sielankowa. Do tego dochodzą efekty dźwiękowe - pociąg, odlatujące ptaki, strzał z broni palnej.

Zmieniające się obrazy, częstotliwość tych zmian, uświadamiają jak bardzo płodnym malarzem był Van Gogh i jak chwiejne było jego zdrowie psychiczne. Historia rozpoczyna się od lat 50-tych XIX wieku, czyli od narodzin artysty w północnej Holandii. To zbiór zdjęć, obrazy kojarzące się z czasami, w których artysta przyszedł na świat. Potem następuje płynne przejście w stronę jego rozwoju artystycznego, na ekranach oprócz wspaniałych dzieł wyświetlane są fragmenty korespondencji do przyjaciół i rodziny.

Empatia
Wystawa Van Gogh Alive to poruszające doświadczenie. Przede wszystkim, ci którzy nie potrafili się wcześniej dopatrzeć geniusza artysty, dzięki niej mogą go w końcu zrozumieć. To historia człowieka, który czuł się niedoceniany, a jednocześnie opowieść o wielkim egocentryku. Chorym psychicznie, z ciężką depresją. Malarz bał się odrzucenia. Kiedy wielbiony przez niego, doceniony za życia, Paul Gauguin odmówił mu współpracy w Arles, nadciął sobie ucho (nie obciął, jak głosi plotka). Van Gogh wiedział, że jego sztuka zostanie w przyszłości doceniona, bo za życia sprzedał tylko jeden obraz.

Obrazy Van Gogha widziałam w Paryżu, trafiłam na wystawę poświęconą tylko jemu. Cyfrowy obraz nie oddaje co prawda "tłustej" i ciężkiej faktury dzieł tego artysty, nie oddaje również intensywności jaskrawych barw, ale daje coś innego. Ogromne obrazy i ich fragmenty osaczają w ciemnej sali, wnikają w duszę. O taki efekt chodziło twórcom ekspozycji. Zamiast iść do kina na "Listy do M 2", warto przeżyć coś prawdziwego i wielkiego.