Psycholog Maria Rotkiel: „Mężczyzna nie musi być głównym żywicielem rodziny” [WYWIAD]

Tak. Współczesny mężczyzna to równoprawny członek rodziny, dzielący się codziennymi obowiązkami ze swoją partnerką, dlatego jego miejsce w rodzinie nie jest już tak uprzywilejowane. Rozmawiamy oczywiście o naszej zachodniej cywilizacji.

Żadne rozwiązanie, które cokolwiek narzuca i wywiera presję nie jest dobre. Każdy człowiek, niezależnie od płci, powinien móc decydować o swojej roli w rodzinie i o tym, jaką pełni społecznie funkcję. Są rodziny, w których kobieta więcej zarabia i ma większą potrzebę realizacji ambicji zawodowych niż jej partner, i wtedy najlepsze rozwiązanie jest takie, aby ona mogła spełniać się zawodowo, o on mógł uwolnić się od społecznej presji utrzymania rodziny i zapewnienia jej tak zwanego finansowego bytu.

Oczywiście. Ramy kulturowe, obsadzające jednostkę w konkretnej, narzuconej jej roli to ograniczenie wolności i stłamszenie indywidualności. Dlatego wiele par dąży do partnerskiego modelu, który uwalnia mężczyznę z obowiązków wynikających z kulturowych stereotypów.

Czym innym jest uwolnienie się z presji stereotypów a czym innym uciekanie od odpowiedzialności. Model partnerski nie jest rozwiązaniem, które zakłada życie na czyjś koszt, ale układem, w którym partnerzy dzielą się obowiązkami, dostosowując podział zadań do możliwości i realiów codziennego życia. W takim modelu rodziny, jeśli kobieta więcej zarabia i więcej czasu poświęca pracy, to mężczyzna wspiera ją w domowych obowiązkach, większość z nich biorąc na siebie. To sprawiedliwe rozwiązanie nastawione na indywidualny potencjał i potrzeby partnerów.

Trwałe są te relacje, w których oboje partnerzy czują się wartościowi, docenieni, i mają te same prawa. Nikt nikogo nie deprecjonuje, nie upokarza, a wzajemne szczęście jest wypadkową starań i troski z obu stron. Trwałe są te związki, w których jest wzajemny szacunek, jasne granice i umiejętność dbania o partnera i relacje.

Szczęście w związku to poczucie spełnienia, satysfakcja z codziennego życia i możliwości rozwoju. To przede wszystkim wolność wyboru, a nie przymus dostosowania do czyichś oczekiwań. Równość, sprawiedliwość, wzajemność to filary szczęścia w relacji.

W Polsce, tak ja w wielu krajach, poszukuje się nowych definicji ról społecznych, chcąc odejść od stereotypów i kulturowych ograniczeń. To trudny proces, który sprawia, że wiele osób gubi się bez wytycznych, wzorców, którymi były kulturowe drogowskazy.

Łatwo to wytłumaczyć. Po prostu znalezienie własnego pomysłu na siebie, zrozumienie swojego indywidualnego potencjału, celów i potrzeb jest trudniejsze niż przyjęcie z góry narzuconej roli.

Kobiety w Polsce coraz częściej szukają w swoim partnerze zrozumienia i wsparcia w ważnych dla nich dążeniach. Mężczyzna nie musi być "głównym żywicielem rodziny". Kobieta potrafi zarobić pieniądze i chce tak samo jak mężczyzna mieć możliwości zawodowego rozwoju. Dlatego dla wielu kobiet ważniejsze jest poczucie bycia docenioną i szanowaną niż finansowo utrzymywaną.

Kobiety w Polsce oczekują partnerstwa, czyli równości i wsparcia w codziennych troskach i obowiązkach. Potrzebują, aby mężczyzna z nimi rozmawiał i je słuchał, słysząc i szanując to, co jest dla nich ważne.

Uważam, że model partnerski będzie coraz częstszym modelem rodziny. Partnerskość nie będzie polegała na podziale finansów pół na pół, ale na tym, że ten partner, który będzie zarabiał mniej i mniej czasu i energii poświęcał na zawodowe obowiązki, weźmie na siebie więcej tych domowych, i coraz częściej będzie to mężczyzna.

Przyszłość rodziny to model oparty na indywidualności i wolności wyborów partnerów, to niezależność i uwolnienie od przymusu dostosowania do kulturowych stereotypów. Takie rozwiązanie, które zapewnia życie w rodzinie w zgodzie z własnymi potrzebami i zgodnie z własnym potencjałem to najkorzystniejszy wariant dla nas wszystkich.