Człowiek Morawieckiego mówi, po co im zakup Pekao. "Włosi wypłacili sobie 5 mld, teraz te pieniądze zostaną w Polsce"

Jestem gotowy na trudne pytania.

W bankowości są wysokie wymagania. Po prostu, aby zarządzać tak dużą organizacją, potrzebne są kompetencje. Przypadkowa osoba poślizgnie się jak na skórce od banana, a skutki w przypadku banku, w którym klienci trzymają oszczędności życia mogą być olbrzymie. Nikt bez właściwego doświadczenia nie powinien kierować Pekao, który ma silną kadrę zarządzającą.

Mało tego, nie zamierzamy jako nowi, najwięksi akcjonariusze, czyli PFR i PZU zmieniać statutu spółki, utrzymując wysokie standardy ładu korporacyjnego. W Pekao większość członków rady nadzorczej nadal pozostanie niezależna.

Prezes Lovaglio z sukcesem budował wartość Pekao. Z tego, co wiem, zbliża się do emerytury, ale nie ma planu szybkich zmian. W tak ważnym systemowo banku ważne jest stabilne zarządzanie. To nie moment, aby dyskutować o jego wynagrodzeniu.

Nie jestem politykiem, tylko menadżerem. Jestem przekonany, że inwestycja w Pekao przyniesie dobre stopy zwrotu i jest korzystna dla gospodarki i tego banku, który zyskał stabilnych długoterminowych akcjonariuszy. Kiedy Mateusz Morawiecki ściągał mnie do Polskiego Funduszu Rozwoju, umówiliśmy się, że będziemy zapewniali najlepsze standardy korporacyjne, budując silny i kompetentny zespół. Udaje się to realizować.

Myślę, że najlepszą odpowiedzią na to pytanie jest obecna jakość kadry w PFR, gdzie udaje nam się zatrudniać profesjonalnych menadżerów. Grzegorz Zawada to były dyrektor w takich instytucjach jak Deloitte, czy HSBC, wcześniej pracował przez wiele lat w Londynie, Marcin Piasecki pracował wiele lat w Citibank w londyńskim City, a do tego zdobył unikalne doświadczenie w banku rozwoju na Bliskim Wschodzie. Do zarządu banku BGK trafili m.in. Przemek Cieszyński, związany kiedyś formą Accenture, a prezesem PARP jest Patrycja Klarecka ze świetnym doświadczeniem w BZ WBK i na GPW. Ktoś powie, że brakuje im kompetencji?

Właśnie nie, bo tutaj najważniejsza jest ocena biznesowa. Chociaż w sumie dobrze się złożyło, że wpisaliśmy się w to hasło. Sprzyja to akceptacji dla tej transakcji. Według badań TNS zdecydowania wielkość Polaków popiera "udomowienie" banków. Owszem, pojawi się też i pewien patriotyczny akcent, ponieważ wymienimy logo UniCredit na nowe, odświeżone, z dobrze znanym klientom żubrem.

W żadnym kraju nie ma takiego układu sił jak Polsce, gdzie 75 procent banków była własnością zagranicznego kapitału. Uważam, że zdrowe proporcje to około 50/50. Podczas ostatniego kryzysu finansowego obserwowałem, jak właśnie przez system bankowy, kryzys rozlewał się do Polski. To ryzyko dla gospodarki.

W Polsce nic złego się nie działo, tymczasem wiele banków dostało polecenie z zagranicznej centrali, aby wstrzymać akcję kredytową, co było widoczne w 2009 i w mniejszej skali w 2012 roku. Bo tam, za granicą, robiło się gorąco i było to przekładane na decyzje odnośnie finansowania głównie przedsiębiorstw w Polsce. Gdyby na początku 2009 roku PKO BP nie podjął decyzji, że właśnie ten bank, mimo wszystko, otworzy finansowanie dla małych i średnich firm, to upadłoby ich zapewne ze 100 czy 200 tys. Warto mieć więcej banków, w których kluczowe decyzje podejmuje ktoś na miejscu. Ponieważ to lokalny zespół odpowiada za wszystko, a nie grupa.

Nowy prezes włoskiej grupy Unicredit już w drugim dniu urzędowania podjął decyzję o pozbyciu się pakietu 10 procent akcji Pekao, ponieważ bardzo konsekwentnie realizuje plan wzmocnienia kapitałowego banku. Wkrótce potem otrzymaliśmy zaproszenie do rozmów na temat potencjalnej sprzedaży całego pakietu akcji. We wrześniu wiedzieliśmy już, że rozmawiamy na poważnie.

To nie jest takie proste mieć w Polsce warty 31 miliardów bank i nagle chcieć się go pozbyć. Groził nam przecież także innych scenariusz. Załóżmy, że Unicredit jako grupa wpada w poważniejsze kłopoty z wypłacalnością. Za problemy lokowanych banków na koniec płacą polscy podatnicy, bo przecież depozyty w bankach gwarantuje państwo. To kolejny argument za tym, że należało przejąć inicjatywę i rozważyć transakcje, która zapewni stabilny sposób sprzedaży.

PZU ma 5 mld nadwyżki kapitałowej i może z tych pieniędzy zrobić lepszy użytek. Do tej pory kupuje obligacje oprocentowane na 2-3 procent. Dziś przejmuje bank, który daje 6,5 proc. dywidendy rok w rok. Z Kolei Polski Fundusz Rozwoju angażuje około 1,5 miliarda w gotówce, a na resztę organizujemy finansowanie pozyskane z rynku. Szacuję więc, że na tej transakcji jako PFR zarobimy ponad 10 procent.