Mój pierwszy raz z elektrykiem. Wszystkie pytania, które zadasz sobie przed jazdą samochodem na prąd – BMW i3

Jeśli miałbym go do czegoś porównać, to chyba najlepiej pasuje do Smarta. Wrażenia są podobne, ale jest to oczywiście dużo większy samochód. Wzrok przykuwają także koła. I robią to z dwóch powodów. Pierwszy to felgi, które są niemal całkowicie zabudowane. Dyskusyjny szczegół, ale jak się temu przyjrzy, to pasujący do wizerunku e-samochodu. Trzeba jednak uważać na krawężniki, bo bardzo łatwo je porysować. Drugi powód to natomiast ich rozmiar. Opony są bardzo malutkie, co jest uzasadnione ze względu na charakter auta, ale także zwraca uwagę.

Przy okazji drzwi nie sposób nie wspomnieć o jednym mało praktycznym mankamencie. Otóż, wychodząc z samochodu, zazwyczaj wkładamy dłoń w wnękę przy klamce i popychamy drzwi. Tutaj zamontowaną ją nieco wyżej, przez co wysiadając absolutnie za każdym razem szukałem jej odruchowo, nie mogąc znaleźć.

Otwieram drzwi, zaglądam do wnętrza i… jedno wielkie WOW. I nie chodzi wcale o takie nietypowe rzeczy, jak wielka, praktycznie pusta deska rozdzielcza czy brak „środka” samochodu pomiędzy przednimi fotelami, do którego na początku aż dziwnie się przyzwyczaić. „Hej, przecież tutaj zawsze opiera się prawe kolano!”.

Zaskoczeniem była też "skrzynia biegów", którą dostajemy zaraz za kierownicą po prawej stronie. Nie jest to jednak mały drążek, a wielgachne pokrętło, którym zmieniamy tryb jazdy: przód/tył/parking. Centrum dowodzenia kierowcy są dwa ekrany. Pierwszy tuż przed naszymi oczami, gdzie wyświetlają się wszystkie informacje dotyczące samochodu oraz jazdy, oraz drugi – na środku – który jest centrum multimedialnym. Tuż pod nim znajduje się głęboki schowek, trochę jak miska.

I choć nie mamy tutaj różnych rodzajów silników, o których zazwyczaj pisze się w testach motoryzacyjnych, to nie jest tak, że kupujemy jednego elektryka. BMW i3 także możemy wybrać w różnych wariantach, choć jest ich zdecydowanie mniej, bo dokładnie dwa. Chodzi o pojemności akumulatora, co ostatecznie przekłada się na zasięg naszego elektryka. Mniejszy ma akumulator 60Ah, a większy 94Ah. My jeździliśmy tym drugim.

Ten pierwszy ma zasięg do 130km, a drugi o 70 więcej, czyli 200km. Nie wygląda to imponująco, ale te kilka dni za kierownicą BMW i3, gdzie właściwie ciągle zwraca się uwagę na pozostały zasięg, uświadomiły mi, że realne dystanse, które pokonuję każdego dnia, są mniejsze niż mi się wydawało. To chyba w ogóle największe wyzwanie po wskoczeniu do samochodu elektrycznego, czyli ciągła czujność co do zasięgu. Jadę, patrzę, jadę, patrzę, jadę, patrzę. Gdy jest mniej niż połowa, zaczyna się rozmyślać, „a co jeśli zabraknie?!”. Oczywiście jeśli nie podejmiemy jakiejś głupiej decyzji dotyczącej trasy, raczej nie zabraknie, ale gdzieś z tyłu głowy ciągle siedzi ta myśl.

Zabawnie było kiedy na początku odpalałem samochód i automatycznie czekałem aż do moich uszu dotrze dźwięk pracującego silnika, by móc ruszyć. Błąd. Tutaj czegoś takiego nie usłyszycie. Klikacie guzik, zapala się ekran i nie słysząc zupełnie nic, ruszacie. Do dyspozycji kierowcy są trzy tryby jazdy, które tutaj mają wielkie znacznie. Comfort, eco pro i eco pro plus. Przełączając się między nimi widzimy jak automatycznie zmienia się nasz zasięg, a auto magicznie dostosowuje się do trybu.

Dla przykładu, przełączenie z comfort na eco pro plus potrafiło dorzucić do puli dodatkowe 30-40 kilometrów zasięgu. Wszystko ma jednak swoją cenę, bo wtedy np. nie możemy jechać powyżej 90km/h (ale przecież w mieście nie potrzebujemy więcej), oraz tracimy możliwość korzystania z… nawiewu. Tak, tak. Dopiero jeżdżąc elektrykiem można uświadomić sobie, ile czynników ma wpływ na osiągi samochodu. Ciekawie było też zmieniając temperaturę nawiewu. Im niższa, tym zasięg większy. Im chcieliśmy, by bardziej grzało nas w tyłki (są też podgrzewane fotele), tym zasięg malał. Dlatego dużo ekonomiczniej będzie jeździło się nim w ciepłe miesiące, choć wtedy musimy liczyć się z klimatyzacją, która też ma znaczenie.

BMW i3 jest przygotowane do dwóch profili jazdy: miasto i dojazdy. Pierwszy z nich, jak można się domyślić, to jazda miejska, charakteryzująca się częstym hamowaniem, dzięki czemu nasze elektryk odzyskuje energię. Natomiast drugi to już raczej wyższe prędkości i tzw. „trasa”. Choć zupełnie szczerze, nie odważyłbym się nim jechać gdzieś, gdzie musiałbym szukać na trasie punktu ładowania. To też pewnie konieczność zmiany mentalności, ale i fakt, że i3 to mimo wszystko auto głównie do miasta. Na pewno nie jako pierwszy samochód, ale już jako drugi tak.

No właśnie, ładowanie. Jak to wygląda? W Polsce pojawia się coraz więcej stacji umożliwiających ładowanie. Trzeba jednak pamiętać, o czym nie wiedziałem, że nie jest tak, iż podjeżdżam, wsadzam kabel i prąd leci. Na przykład w Galerii Mokotów trzeba się wcześniej zarejestrować i założyć konto, by móc „tankować’, z czego nie każdy zdaje sobie sprawę. Plus za to, że tankując prąd, mamy miejsce bardzo blisko wejścia.

Generalnie ładować elektryka można na dwa sposoby. Pierwszy, nazwijmy go „domowy” jest prosty. Podłączamy auto zwykłym kablem do najnormalniejszego gniazdka 230V. Wtedy nasz akumulator ładuje się dużo dłużej, bo 80 proc. osiągniemy dopiero po 8h (akurat na noc). To jednak o tyle łatwiejsze, że potrzebujemy tylko gniazdka.

Dużo szybciej będzie natomiast już poprzez specjalną stację, które można zamówić także w BMW. Wtedy serwis przyjeżdża i montuje ją u nas w domu. Tak jakbyśmy stację ładującą mieli u siebie. Tutaj 80 proc. mamy już w niecałe trzy godziny, więc dużo szybciej.

Sama jazda jest… zabawna. Wbrew pozorom, wciskając gaz do dechy dostajemy dawkę emocji. Auto, choć w ogóle nie „ryczy”, od razu dostaje kopniaka do przodu, posiadając wysoki moment obrotowy już od początku. Z satysfakcją można spojrzeć w lusterka, widząc kierowców, którzy na światłach przed chwilą pobłażliwie patrzyli na „malutkiego, zabawnego elektryka”.

Poważnie, elektryczny samochód też może żwawo jeździć. W zupełności wystarczająco do miasta. Sam moment rozpędzania też jest zabawny i wywołuje uśmiech na twarzy pasażerów. Bo to, że nie słyszymy silnika, nie znaczy, że nie słyszymy nic. Można poczuć się jak w małym statku kosmicznym, który wydaje charakterystyczny odgłos. Ciekawe doświadczenie.