
Formuła programu "30 ton – lista, lista przebojów"
Program prezentował 30 teledysków najpopularniejszych piosenek w Polsce w danym tygodniu. Zestawienie było tworzone na podstawie sprzedaży albumów, z których pochodził dany singel, oraz popularności piosenek w stacjach radiowych. Teledyski emitowane były jedynie w około 30-sekundowych fragmentach. W programie prezentowano także dalsze miejsca listy (31–50), była to tzw. „poczekalnia”. Czytaj więcej
Wszystko zaczęło się w połowie lat 90., gdy Odija spotkał na swojej drodze zawodowej reżysera i producenta Waltera Chełstowskiego - twórcę programu. To on zaproponował mu udział w projekcie. Pierwszy odcinek widzowie obejrzeli w 1995 roku, czyli w czasach, gdy premierem został Józef Oleksy, a w Warszawie otwarto pierwszą linię metra - od Kabat do Politechniki. Również formuła programu była niezwykle nowatorska.
Przychodziło do nas bardzo dużo listów z prośbą by ujawnić, jak wygląda "ten facet". Zaproszono mnie nawet kiedyś do pewnego programu telewizyjnego, w którym miałem się "objawić". Ale ja przyszedłem do studia i stanąłem w taki sposób, aby nikt mnie nie poznał. Tajemnicę udało się utrzymać.
Jak to się stało, że całe rodziny zasiadały do niedzielnego obiadu i oglądały "30 ton"? Zdaniem Odiji, przyczyna była jedna. – Tam nie było żadnego kombinowania. Liczenie głosów było uczciwe, bez żadnych manipulacji. Oczywiście, miałem swoje sympatie, i gdzieś tam odczuwałem, gdy nie lubiłem danego artysty. Ale widz nie miał prawa tego zauważyć – mówi. Ludzie oglądali "30 ton" również dlatego, że to nie była tylko lista przebojów.
To był przegląd wszystkiego, co w danym momencie działo się w polskiej popkulturze. Zapowiedzi koncertów, ciekawostki oraz goście obecni w każdym programie. Mieliśmy zasadę "nothing but the music", czyli gdy pojawiał się gitarzysta, nie mówił tylko o gitarze, tylko na przykład o wycieczce na Mali.
1995:
Big Day – Przestrzeń (6)
1996
Robert Chojnacki – Niecierpliwi (9)
Robert Chojnacki – Prawie do nieba (9)
1997
No Doubt – Don't Speak (9)
1998
Céline Dion – My Heart Will Go On (8)
Kasia Kowalska – Co może przynieść nowy dzień (8)
1999
Cher – Believe (8)
Edyta Górniak & Mieczysław Szcześniak – Dumka na dwa serca (8)
Kayah & Goran Bregović – Śpij kochanie, śpij (8)
Kayah & Goran Bregović – Prawy do lewego (8)
2000
Budka Suflera – Bal wszystkich świętych (10)
2001
Ich Troje – Zawsze z tobą chciałbym być... (przez miesiąc)! (9)
2002
Leonard Cohen – In My Secret Life (7)
Céline Dion – A New Day Has Come (7)
2003
Łzy – Oczy szeroko zamknięte (10)
2004
O-Zone – Dragostea Din Tei (8)
2005
Krzysztof Kiljański & Kayah – Prócz ciebie, nic (10)
2006
Katie Melua – Nine Million Bicycles (6)
Czytaj więcej
Wyobrażam sobie, aby program był emitowany również dziś i to w bardzo podobnej formie. Była ona na tyle atrakcyjna i dynamiczna, że miałaby szanse dotrzeć do ludzi wychowanych muzycznie przez internet. W to, że program miałby szansę na reaktywację, wierzy także jego legendarny prowadzący. – To było i rozrywkowe, i poznawcze w jednym, a przy tym nikogo nie obrażało. Myślę, że dziś też byłaby luka na program tego typu na rynku telewizyjnym. Również dlatego, że jego forma była bardzo "internetowa". A dowodem na to, że z edukacją kulturalną nie jest dzisiaj najlepiej, jest poniższe wideo.
Napisz do autora: krzysztof.majak@natemat.pl