Magda Prokopowicz nie żyje. "Dziecko było dla mnie największym cudem"

Pani Magda była energiczną, pełną życia kobietą. Barwną, stanowczą, z ambicjami. O swojej chorobie nowotworowej dowiedziała się dopiero w wieku 27 lat. Po zachorowaniu okazało się też, że jest w ciąży. To tylko podniosło ją na duchu. Mimo ogromnych trudności, postanowiła urodzić dziecko. By to zrobić, musiała przejść skomplikowaną terapię, zaproponowaną przez dra Giermka. Przeszła trudną operację, wkrótce potem, bo po trzecim miesiącu ciąży, zaczęła chodzić na chemioterapię. Cały czas będąc w ciąży – trwało to pół roku.

"To nie był łatwy czas psychicznie, choć fizycznie czułam się bardzo dobrze. Ale nawet wtedy potrafiłam się śmiać, pracować i podróżować" - pisała na swoim blogu w naTemat Magdalena Prokopowicz. W szóstym miesiącu ciąży zwiedziła Nową Zelandię i Argentynę. Niezłomności w realizowaniu swoich celów może jej zazdrościć niejedna zdrowa osoba, chociaż aktywistkę trawiły też wątpliwości.

Czy decyzja o urodzeniu dziecka była słuszna, bo przecież to dotyczy także jej partnera. "Dziś wiem, że ten tragiczny początek był drogą do ogromnego szczęścia. Kiedy Leoś się urodził, dostałam takiej dawki adrenaliny, że czuję ją do dziś" – pisała Pani Magda. Sama o sobie mówiła, że największą motywacją do walki z rozsianym nowotworem piersi była właśnie ciąża. Leon, syn Pani Magdy i jej partnera, jest całkowicie zdrowy.

"Chemioterapię skończyłam dwa tygodnie przed porodem. Do samego końca miałam obawy, czy moje dziecko urodzi się zdrowe. Jednak wiedziałam, że chcę urodzić to dziecko, miałam przeczucie, że zdarzy się coś dobrego" – tak opisywała swoje przeżycia na stronie fundacji Rak'n'Roll. Pani Magda wielokrotnie podkreślała znaczenie doktora Jerzego Giermka, który jako jedyny specjalista w Polsce leczy kobiety w ciąży chemioterapią. Syn Leon był dla niej "największym cudem w życiu". To dzięki dziecku Magdalena Prokopowicz "zdobyła siłę i chęć, by pokonać chorobę".

Tę energię Pani Magda przekazywała dalej, każdego dnia, również poprzez działania fundacji. To właśnie Rak'n'Roll odpowiedzialny jest za jedną z najlepszych, jeśli nie najlepszą, kampanię dotyczącą raka. Kampanię odważną, kampanię – co może niektórym wydać się dziwne – zabawną, bo hasło "Zbieramy na cycki, nowe fryzury i dragi" budzi uśmiech. Ale też refleksję, prowokuje, a przede wszystkim – trafia do bardzo szerokiego grona, bo dziś trudno w Polsce o osobę, która nie widziałaby słynnego zdjęcia z tej kampanii.

To był też jeden z celów fundacji: zmienić postrzeganie choroby w świadomości społecznej. Zburzyć stereotyp bezradnego chorego, który w przerażeniu czeka na śmierć. Magdalena Prokopowicz przekonywała wiele osób, że warto walczyć, bo rak to nie wyrok i można się z niego wyleczyć. To samo Pani Magda powiedziała mi, gdy pisałem tekst o celebrytach, którzy walczą z rakiem. "Każda pomoc, każdy głos wsparcia się liczy" – usłyszałem wówczas. Pani Magda mówiła też wtedy, żebym koniecznie podkreślił w tekście, że nie można uznawać śmierci za porażkę, za przegraną. Że to właśnie walka, dłuższe życie, szczęśliwe życie, jest wygraną – niezależnie od tego, jak szybko się kończy. Dzięki tej krótkiej, bo kilkunastominutowej rozmowie, zrozumiałem wiele rzeczy, których bez Magdaleny Prokopowicz pewnie bym nie zrozumiał.

Dlatego też dzisiaj nie napiszę, że Magdalena Prokopowicz przegrała walkę z rakiem. Bo nie przegrała. Pomimo choroby, była – co sama wielokrotnie podkreślała – szczęśliwa, urodziła syna, wychowywała go. I swoją energię, swoje podejście, potrafiła nie tylko przekazać dalej, ale i utrzymać – nawet w ostatnich chwilach. Jak napisała fundacja Rak'n'Roll w swoim oświadczeniu, "Magda nawet na chwilę się nie poddała". Nawet w ostatnich chwilach, do końca walczyła z chorobą. Zmagała się z nią od 8 lat.