Wyszłam za mąż, zaraz wracam. O dramatach dwudziestoparoletnich rozwodników, których nie łączy już nawet kredyt

Rozwód to było prawdziwe piekło. Ale na szczęście szybko się skończyło. Już po pierwszej rozprawie przestali być mężem i żoną. A to dlatego, że nie rozmawiali i nie mieszkali ze sobą prawie od roku. A to był dopiero piąty miesiąc ich małżeństwa. Ogłoszenie wyroku trwało pół godziny. Pytania mało przyjemne, bardzo osobiste. A obok przecież sami obcy ludzie. – Sędzina przecierała oczy z niedowierzeniem. Jak to się stało, że nasze małżeństwo trwało mniej niż pół roku? – pyta 29-latek. I chyba sam nie potrafiłby ani jej, ani sobie odpowiedzieć.

Coraz więcej małżeństw w Polsce – nawet po kilku miesiącach od ślubu – bierze już rozwód. – Statystyka rozpadów związków rośnie. A im jest ona wyższa, tym bardziej mamy do czynienia z zachwianiem autorytetu Kościoła. Młodzi ludzie zawierają związek małżeński przed panem Bogiem, a za kilka miesięcy się rozwodzą. To oznacza, że ta ceremonia jest dla nich zabawą – zauważa w rozmowie z naTemat psycholog i seksuolog Krzysztof Korona.

Piętno rozwodnika
Marcinowi jest dziś trudno powiedzieć, dlaczego po kilku miesiącach małżeństwa wszystko się tak nagle zepsuło. Bo zapowiadało się naprawdę dobrze. Poznali się na Naszej-klasie. Wpadła mu w oko, zaczepił ją. Wymienili kilka wiadomości, ale nie chciała dać się zaprosić na kawę. Niedługo potem Marcin dodał nowe zdjęcie profilowe. – Chyba podziałałem na jej zmysły, bo od tego momentu sama zaczęła do mnie pisać – opowiada. Bo Marcin jest atrakcyjnym mężczyzną. Wysoki, dobrze zbudowany. Bez trudu mógłby oczarować niejedną kobietę. Ale on nie ma natury uwodziciela.

Zaczęli się spotykać, poznawać. – Głowa pełna pomysłów, wspólna radość, pierwsza poważna miłość – opisuje Marcin. Wybrał taką formę rozmowy. Byli ze sobą przez siedem lat. Po pięciu latach się oświadczył. – Oboje byliśmy pewni, że przez resztę życia chcemy mieć siebie u boku – wspomina. Pobrali się 1,5 roku później. A za kolejne pół roku wszystko zaczęło się psuć.

Problemy pojawiły się, gdy Marcin wrócił po czterech tygodniach pracy za granicą. – Zmieniła się, była obojętna, oziębła – zaznacza. Słowem: przestała przypominać osobę, z którą Marcin chwilę wcześniej wziął ślub.

Profesor Katarzyna Popiołek, psycholog z SWPS, tłumaczy nam, że często małżonkowie decydują się na rozwód, bo są nieprzygotowani na to, że namiętność i zakochanie szybko przerodzą się w inne uczucie. – Miłość ewoluuje. A oni są potem zawiedzeni i zaskoczeni, bo nie ma motyli w brzuchu – zauważa Popiołek. I młodzi zaczynają ich szukać u kogoś innego. – Zwykle nasz partner po ślubie staje się inną osobą. Jacek Santorski mówi nawet, że trzeba pochować tego partnera, który się o nas starał i zaakceptować tego, którym teraz się stał – radzi Katarzyna Popiołek.

– Każdy rozwodnik czuje piętno i pewną życiową porażkę. Ale przecież jest tak, że czasami nie mamy wpływu na to, co się dzieje. Stoimy sparaliżowani głośno krzycząc, ale ten krzyk okazuje się niesłyszalnym szeptem – szczerze pisze.

Trafił do niej od mamy
Kolega na zaproszeniach ślubnych narysował im grafikę: młoda para na białym koniu. Mieli być tak szczęśliwi jak ci z obrazka. Poznali się na studiach. Mieli po 21 lat. Po trzech latach się pobrali. – Nasze małżeństwo łącznie trwało dwa lata. Związek – pięć – precyzuje Monika. Do ślubu nikt ich nie zmuszał. Wręcz przeciwnie: rodzice pytali, czy są pewni, byli przecież jeszcze tacy młodzi.

Początki były fajne. – Przyjemnie się z kimś zaczynało nowe życie – opowiada Monika. Ale niespodziewanie zapadła decyzja o rozstaniu, po 1,5 roku małżeństwa. – Sama się czasami zastanawiam, dlaczego tak się stało – zaznacza. Od rozwodu minęły cztery lata. Ona chciała jeszcze próbować, walczyć. Ale z drugiej strony nie było tych chęci.

Wcześniej żyli, jak każda normalna para i kłócili się o różne rzeczy, o pieniądze też. Ale to było tylko przykrywką dla większych problemów. – Zajmowałam się stroną finansową, aby mój były mąż mógł się zawodowo realizować – przyznaje. Ale zmęczyła się "noszeniem całego domu na swoim garbie". – Chciałam byśmy po połowie podzielili się ciężarami życia. Tak, by było ono dla nas obojga przyjemne. I wtedy on uciekł. Takie miałam poczucie. Trafił do mnie bezpośrednio od swojej mamy – opowiada Monika. Przez pewien czas zresztą żyli w tym "trójkącie". Był ciągły problem drugiej kobiety. – Rywalizowała o swojego syna, bo jej męża nie było w domu. Nie zbuntowałam się bardziej, ponieważ instynktownie czułam, że on weźmie jej stronę. W starciu z matką i synem, który nie ma odciętej pępowiny, nie miałam szans. Tylko, że wiem to po jakimś czasie. Wtedy wydawało mi się, że mogę wygrać – zaznacza.

Trzy lata musiały minąć, by Monika przestała się oszukiwać i spokojnie mogła przyznać, że potrzebuje do życia drugiego człowieka. – Chyba świadomie tworzyłam sobie wizerunek kogoś, kto odstaje od społecznych norm. Wykorzystałam ten rozwód trochę na swoją korzyść. Bo mam przecież 26 lat jestem rozwódką i nie chcę więcej słyszeć o małżeństwie. Nigdy nie dam się zaobrączkować i żyję bez zobowiązań. Ale to też chyba był sposób, by sobie poradzić z tym piętnem, bagażem doświadczeń, którego często ludzie w moim wieku nie mieli – szczerze przyznaje. Dziś jest lepiej. Monika właśnie wraca z wakacji z Tajlandii, które spędziła ze swoim partnerem.

Później i na chwilę
Młode pary coraz później się pobierają, a potem szybciej decydują na rozwody. – Zwlekamy do momentu usamodzielnienia się, czyli najpierw studia, potem kariera zawodowa. A ten moment wstępowania w związek małżeński jest odraczany na kolejny etap życia. Na dzień dzisiejszy to już mężczyźni dobiegają prawie do 29 roku życia, a dla kobiet jest to pewnie 27-28 lat – mówi nam doktor Dorota Kałuża-Kopias z Zakładu Demografii i Gerontologii Społecznej Uniwersytetu Łódzkiego. I zwykle te związki nie wytrzymują zbyt długo. Taka tendencja jest w widoczna mniej więcej o 2015 roku.

Dlaczego coraz częściej i to coraz młodsi ludzie się rozwodzą? Doktor Dorota Kałuża-Kopias wskazuje na kilka czynników. Pierwszy – i chyba najważniejszy – to niezależność ekonomiczna. – Jeśli popatrzymy na te ostatnie lata po transformacji, to polskie społeczeństwo się bogaciło, kobiety stały się aktywne zawodowo. Zerwaliśmy z systemem patriarchalnym, gdy to mężczyzna był głową rodziny. Poza tym, ze względu na ilość posiadanego potomstwa, młodym ludziom łatwiej jest się rozstać – podkreśla Kałuża-Kopias.

Pokolenie obecnych dwudziestoparolatków nastawione jest bardziej egoistycznie: na realizację siebie, a nie na rodzinę. – Trudniej jest się dogadać, trudniej jest coś poświęcić – zaznacza Kałuża-Kopias.

Profesor Piotr Szkatulski w Biuletynie Informacyjnym. Demografia i Gerontologia Społeczna w 2016 roku odnotował, że małżonkowie o krótkim stażu (do 4 lat) jako przyczyny rozpadu związku najczęściej wskazują: niezgodność charakterów, niedochowanie wierności małżeńskiej i nieporozumienia związane z finansami.

Pasowali tylko do swoich wyobrażeń
30-letni Staszek zawsze chciał szybko zostać ojcem. Długo nie zwlekał, kiedy poznał Magdę. Uklęknął i się oświadczył. – Normalne było, że ona chce wziąć ślub, więc się oświadczyłem. Ale nikt nas do tego nie zmuszał – zastrzega. Szybko na świecie pojawiła się ich córka. I to dla jej dobra postanowili się rozstać, choć małżeństwem są tylko trzy lata, parą – pięć. – Nasza 2,5-letnia córka jeszcze nie wszystko kojarzy, choć oddziałuje na nią to, że się kłócimy – przyznaje Staszek.

Zanim zdecydowali się na rozwód, poszli na terapię dla par, ale nie pomogło. Wcześniej przekroczyli wiele granic. – Potrafiłem za dużo powiedzieć. A ona potrafiła mnie bić. Nigdy w życiu nie uderzę kobiety, o czym jej powiedziałem. Na tyle przekroczyła moje granice, że byłem bezradny – dodaje.

Problemy mieli też w łóżku. – Ja potrzebowałem więcej seksu, Magda dużo mniej, a nawet wcale – zaznacza Staszek. Mimo tego bardzo się starał. Organizował wakacje, urodziny, opiekował się córką. – Bardzo wierzę w pozytywną energię, a ona mi ją całkowicie zabrała. Jedynym plusem była córeczka. Gdy wracałem do domu, to uciekałem w jej stronę. Zabierałem ją, a moja żona mogła sobie robić, co chce. Ale to też było – według niej – złe, bo potem uznała, że ja staję między nią a córką – tłumaczy.