Ekspresowe tempo i Breżniew jako gość honorowy. W takich okolicznościach powstawał Dworzec Centralny

Oddany do użytku w 1975 roku dworzec powstał według siódmej już koncepcji projektu. Jej autorem był Arseniusz Romanowicz, twórca wielu innych projektów architektonicznych przystanków kolejowych i budynków użyteczności publicznej, odznaczony Orderem Sztandaru Pracy i Złotą Odznaką ''Za Zasługi dla Warszawy''.

Budowa stacji Warszawa Centralna pochłonęła 2 miliardy ówczesnych złotych. Znaczna część funduszy pochodziła z kredytu zaciągniętego przez Edwarda Gierka. W pracach uczestniczyło 2 tysiące robotników, których później wspomagali żołnierze Ludowego Wojska Polskiego. Wszyscy oni uwijali się jak w ukropie, aby zdążyć z budowlanym przedsięwzięciem tuż przed planowaną wizytą przywódcy ZSRR, Leonida Breżniewa.

W otwarciu Dworca Centralnego uczestniczyli przedstawiciele władz partyjnych i rządowych, na czele z Edwardem Gierkiem, Piotrem Jaroszewiczem i Henrykiem Jabłońskim. Gościem honorowym był ówczesny sekretarz generalny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, który do Polski przyjechał w związku z VII zjazdem PZPR. Choć ekspresowe tempo odbiło się na jakości budowy, jak na tamte czasy dworzec miał swoje niezaprzeczalne walory funkcjonalne i estetyczne.