Ojciec mówił, że za jego czasów nie było takich "sztosów". Najlepsze seriale dla młodych

W latach, w których czarny Sony w dużym pokoju był jedyną dostępną bazą seriali w okolicy, idolami młodszych nastolatków byli Kevin Arnold z "Cudownych Lat" albo 12-letni Mateusz Damięcki, który jeszcze w "WOW" zanosił się na polskiego Tony’ego Hawka. Starsi na waleta mogli wbić do "Pokoju 107", gdzie można było spotkać roznegliżowaną Małgorzatę Kożuchowską. Jeśli chodzi jednak o najchętniej oglądane obyczajówki, właściwy adres był tylko jeden - "Beverly Hills 90210".

Przez ponad 20 lat, jeszcze przed erą Netflixa i innych platform streamingowych powstało sporo niesamowitych telewizyjnych produkcji o i dla nastolatków. Wiele odpowiednich do binge-watchingu rzeczy dla młodziaków pojawiło się również w ostatnich latach.

Z tym serialem wrócimy jeszcze do lat 90. A dokładniej na sam przełom tysiącleci, ponieważ jedyny sezon "Luzaków i kujonów" powstał między 1999 a 2000 rokiem. Jego akcja dzieje się w latach 80. w fikcyjnej dzielnicy Detroit. Całość kręci się przede wszystkim wokół postaci Lindsay Weir, kujonicy, chcącej zerwać z wizerunkiem grzecznej dziewczynki. "Freaks and Geeks" to serial ważny również dlatego, że rozpoczął karierę takich gwiazd jak Seth Rogen, James Franco, czy Jason Segel.

Za sukces tego norweskiego serialu o uczniach licbazy z Oslo w dużej mierze odpowiada niezwykle drobiazgowe przygotowanie materiału do produkcji. Reżyser i inni członkowie ekipy filmowej jeszcze przed rozpoczęciem zdjęć przeprowadzili mnóstwo rozmów z norweskimi nastolatkami o tym jak wygląda ich codzienność. W efekcie dostaliśmy cztery sezony pełne tak istotnych problemów społecznych jak nadużywanie alkoholu i narkotyków, gwałt i przemoc, nastoletnia ciąża, czy ksenofobia. Dodatkowo podanych w sposób innowacyjny - w "SKAM" nie ma mowy o tandetnym pouczaniu.

"Skins" z wielkim powodzeniem pokazywał życie brytyjskich nastolatków w dysfunkcyjnych rodzinach, na korytarzach liceum i przede wszystkim poza nimi. Codzienność licealistów, borykających się z brakiem samoakceptacji czy tolerancji dla osób homoseksualnych, nadużywaniem dragów i skomplikowanymi relacjami z rodzicami ma walor autentyczności.

Po dwóch pierwszych sezonach nastąpiła zmiana aktorów, dzięki czemu mogliśmy poczuć się tak, jakbyśmy zajrzeli w głowy młodszym kolegom z korytarza. Ewentualnie nie zdali do następnej klasy i przejęli w ten sposób ich problemy. Serial doczekał się amerykańskiej wersji, która była nawet emitowana na polskim MTV od 15 maja 2011.

Abstrahując od zawsze cudnej Winony Ryder, świetną robotę wykonują tu młodzi aktorzy. Jeśli Millie Bobby Brown, Finn Wolfhard, Gaten Matarazzo, Noah Schnapp, czy Caleb McLaughlin powiążą swoją przyszłość z ekranem, to o tym serialu będziemy mówili jako o ich trampolinie do sukcesu. W jego oznaczeniach warto byłoby dorzucić frazę: idealny pod binge-watching.

Historia z serialu jest niezwykła. Para patologicznych znajomych ze szkoły ucieka z domu i rusza w podróż w nieznane. On - James jest 17-letnim psychopatą, który chciałby kogoś zamordować. Ona - Alyssa to pyskata szczeniara, którą widziałbyś w roli swojej ulubionej koleżanki. James widzi w niej jednak wyłącznie swoją pierwszą ofiarę. A przynajmniej na początku ich drogi. Serial tryska czarnym humorem, a dwudziestoparoletni Alex Lawther i Jessica Barden są po prostu bezbłędni w rolach spaczonych nastolatków. Kolejnym jego atutem jest długość. "The End of the F***cking World" składa się z ośmiu 20-minutowych odcinków, które łatwo łyknąć w jeden wieczór.