"Fascynują mnie Obcy, Inni i wszystko co budzi niepokój". Daria Malicka - graficzka po drugiej stronie mocy

Najbardziej frapują mnie zjawiska, które wymykają się jakiejkolwiek klasyfikacji czy wartościowaniu, stąd fascynacja hybrydalnymi formami życia, dziwnymi stworami, które nie mają swego miejsca w powszechnej taksonomii. Hybryda to figura alegoryczna, to Inny, Obcy, który budzi poznawczy niepokój, ale też fascynację. Poza tym interesujące zdaje się być, jak takie zjawiska rewolucjonizują zastany gmach nauki: pojawiają się nowe paradygmaty, hipotezy, teorie. Spotkanie z takim "potworem" bywa niebywale twórcze. To co kiedyś postrzegane było jako naukowe, dziś jest już jedynie fikcją, tworem wyobraźni np. szesnastowieczna "Księga o potworach i cudach" Ambroise Paré, niegdyś naukowe źródło, dziś inspirujący relikt nauki. To ciekawe, jak płynne bywają kryteria naukowości. W swoich najnowszych pracach zmierzę się właśnie z zagadnieniem nauki i paranauki.

Ten cykl to owoc researchu, do którego sprowokował mnie obraz Pietro Longhiego. Zaintrygowała mnie historia "moretty", mocowanej na kobiecej twarzy dzięki małemu uchwytowi wewnątrz, wkładanemu do ust i uniemożliwiającego mowę. Odniosłam tę historię do współczesnego, medialnego wizerunku kobiecości, który także jest formą odebrania głosu, ubezwłasnowolnienia. Mimo upływu wieków, w sztuce oraz kulturze masowej mamy do czynienia nieprzerwanie z apoteozą wdzięku: to punkt wspólny, który stał się punktem wyjścia tej realizacji.

Bardzo często stosuję media cyfrowe, właściwie dominują one w mojej działalności projektowej. Używam programu DTP oraz do modelowania i wizualizacji 3D. Mimo to szkice koncepcyjne wykonuję ręcznie w szkicowniku. Ręka nadąża za myślą sprawniej niż najszybszy komputer. Jeśli chodzi o kolaże, także wykonuję je ręcznie, precyzyjnie wycinam i przyklejam. Raczej nie faworyzuję żadnego medium czy techniki, sięgam po takie narzędzia, które umożliwią mi osiągnięcie zamierzonego efektu. Nie ukrywam jednak, że spory szacunek i podziw wzbudzają we mnie tradycyjne techniki rzemieślnicze, np. introligatorstwo, druk typograficzny, dążę do tego by je poznać. A "efekt retro" jest zapewne wynikiem tego, że w swoich realizacjach bardzo często odwołuję się do historycznych tekstów kultury, które zreinterpretowane współcześnie zyskują nowy potencjał znaczeniowy.