Najpierw go hołubili, teraz wyrzucają. Pieczyński i Korwin-Piotrowska komentują decyzję Akademii w sprawie Polańskiego

– Wreszcie zrobiono to, co było do zrobienia dobre 10 lat temu, kiedy okazało się, że jest to człowiek psychopatyczny. Wiedziano, że niszczył ludziom kariery, mścił się, szantażował dziewczyny i groził im. Lista jego "podbojów" jest po prostu potwornie długa – i są to udokumentowane sprawy. Jeżeli zaś chodzi o Polańskiego, mamy tu podwójną moralność. Sprawa ciągnie się od lat 70. Polański był fetowany na festiwalach filmowych, członkom Akademii nie przeszkadzał seks z nieletnią w przyznawaniu nominacji i nagród. Wszystko było dobrze do zeszłego roku, kiedy wyszła sprawa "Me Too" [hasztag #MeToo pojawił się po ujawnieniu, że producent filmowy Harvey Weinstein molestował kobiety – przyp. red.]. Nagle okazało się, że historii z Weinsteinem i wielu innych spraw nie da się już zamieść pod dywan. Myślę, że teraz dojdzie do "czyszczenia katalogu" – podsumowuje Korwin-Piotrowska.

Wiadomo już, że Polański będzie odwoływał się od decyzji Akademii Filmowej. Poinformował o tym prawnik reżysera Harland Braun w rozmowie z "Vanity Fair". Z kolei Samantha Geimer nazwała decyzję Akademii "brzydką i okrutną". Zanim wyrobimy sobie zdanie na temat tego, czy Akademia postąpiła słusznie, warto o dokładne – bez upraszczania – przyjrzenie się faktom.

Drugą dziewczyną była trzynastoletnia Samantha Gailey (obecnie Geimer), ale w tym wypadku sprawy potoczyły się zgoła inaczej. Sesja zdjęciowa, za przyzwoleniem matki dziewczyny, odbyła się w willi wówczas nieobecnego Jacka Nicholsona. Samantha grała dorosłą kobietę. Powiedziała reżyserowi, że uprawiała już seks. Było to wyznanie dziewczynki, która z wypiekami na twarzy potajemnie czytała "Radosny seks" z biblioteczki matki. Nie obyło się bez szampana i afrodyzjaku w formie tabletki. Akcja przeniosła się do jacuzzi, gdzie Samantha rozebrała się.

Po latach Geimer przypomina tamto zdarzenie: "Wszystko uderza mi do głowy: para, gorąca woda, alkohol, tabletka i panika. […] A potem się na mnie kładzie i zaczyna schodzić coraz niżej. Oczywiście wiem, co robi, bo o tym czytałam, ale nikt mi tego wcześniej nie robił. Pyta, czy to jest przyjemne. To jest przyjemne i to jest samo w sobie straszne. Nie chcę tego robić, mówi mój umysł, ale ciało mnie zdradza. Ale nie walczę. Po co walczyć? On chce tylko mieć orgazm, ten mały spazm, który napędza cały świat. Decyduję, że pozwolę mu to zrobić, w końcu nie może być aż tak źle, to tylko seks. Nie chce mnie skrzywdzić. I będzie po wszystkim. Odgrywamy tylko swoje role".

Ugoda oznaczała przyznanie się do jednego zarzutu, a wymiar kary miał być zależny od raportu kuratora. Co istotne, w tamtych czasach nie było dokładnie określone, ile lat więzienia grozi za bezprawny stosunek – w grę wchodziło nawet 50 lat odsiadki. Polański przyznał się do odbycia stosunku z kobietą, która nie była jego żoną i nie ukończyła 18 lat. Na wniosek prawnika reprezentującego dziewczynę doszło do ugody, uniknięto więc procesu i dodatkowego rozgłosu.

W Monachium zrobiono zdjęcie reżyserowi bawiącemu się w towarzystwie młodych kobiet i opublikowano je w prasie. Fotografia rozsierdziła sędziego. Poczuł, że został ośmieszony i nakazał Polańskiemu powrót. Po 42 dniach obserwacji twórca "Noża w wodzie" został wypuszczony z więzienia. Pojawiał się coraz większy nacisk ze strony mediów. Rittenband czuł się skompromitowany i chciał wymierzyć Polańskiemu surową karę. Nie dotrzymał obietnicy o wypuszczeniu go po badaniach diagnostycznych, uzasadniając to nadmierną krytyką jego osoby w mediach. Zamierzał odegrać kolejny spektakl, który miał polegać na przyznaniu wyroku w obecności przedstawicieli prasy, a następnie na nieoficjalnym zwolnieniu Polańskiego z więzienia.

Artysta stracił wiarę w sprawiedliwy proces i zaufanie do sędziego, dlatego uciekł do Paryża. W wyniku licznych nieprawidłowości sędzia został odsunięty od sprawy 24 lutego 1978 r. Geimer wyznała po latach: "Byłam młoda, ale czułam, że sędziego interesował rozgłos, a mnie i Polańskiego miał w nosie. Reżyserował mały show, w którym nie chciałam uczestniczyć". W 1994 r. doszło do kolejnej ugody między Geimer a reżyserem – kobieta otrzymała 200 tys. dol. odszkodowania. "Myślę, że miałem ogromnego pecha, trafiając na sędziego, który źle rozumiał sprawiedliwość. Igrał ze mną przez rok. Zostałem potraktowany jak mysz, którą znudzony kocur po prostu się bawi" – wspomina filmowiec.

We wrześniu 2009 r. Polański przylatuje do Szwajcarii, by odebrać nagrodę za całokształt twórczości. Zostaje aresztowany na lotnisku w Zurychu. Pod koniec listopada, po wpłaceniu kaucji wynoszącej 3 mln euro, kara więzienia zostaje zamieniona na areszt domowy w willi Polańskiego w szwajcarskim Gstaad. W domowych warunkach pracuje nad "Autorem widmo" (2010), a dziennikarze nieustannie otaczają dom.

Władze Szwajcarii decydują się 12 lipca 2010 r. na uwolnienie Polańskiego z aresztu domowego, nie dochodzi więc do ekstradycji. Udaje mu się nakręcić "Rzeź" (2011) i "Wenus w futrze" (2013). Lecz w styczniu 2015 r. sprawa Polańskiego znów powróciła, gdyż pojawił się kolejny wniosek – pierwszy miał miejsce w 2010 r. – o jego ekstradycję z Polski. Sąd i krakowska prokuratura zdecydowały o niezezwoleniu na ekstradowanie polskiego obywatela do USA.