Mały miejski statek kosmiczny. BMW i3s to nie tylko "dziwny" elektryk. To pełnowymiarowe auto do miasta i na weekend

Największą radochę w tym samochodzie sprawia... ruszanie. Jeżeli uda nam się ustawić na czerwonym świetle jako pierwszym, po zapaleniu "zielonego" możemy rozkoszować się pozostawieniem w tyle nawet największych drogowych chojraków. Uwierzcie na słowo – obserwowanie pełnych zaskoczenia min, gdy tym małym samochodem ruszamy jak wypaleni z armaty, wywołuje na twarzy kierowcy szelmowski uśmieszek. Trzeba jednak uważać, bo błyskawicznie osiągamy prędkość, która na miejskich ulicach nie jest bezpieczna i dozwolona.

A co po ruszeniu? Do wyboru mamy cztery tryby jazdy: Sport, Comfort, Eco Pro i Eco Pro+. W każdym przyspieszenie jest błyskawiczne, a różnice widać dopiero w prędkości maksymalnej i wyposażeniu dodatkowym, które może działać lub nie. I tak w dwóch pierwszych trybach można osiągnąć prędkość maksymalną i korzystać ze wszystkich udogodnień w samochodzie. Eco Pro zakłada nam kaganiec na 130 km/h. Najbardziej oszczędny tryb ogranicza prędkość maksymalną do 90 km/h i wyłącza nam... klimatyzację. Z wyposażenia pokładowego to właśnie ona pożera najwięcej energii. Oprócz tego... nie słychać nic. Tylko przy przyspieszaniu, można usłyszeć dźwięk podobny do włączanego odkurzacza.

Kokpit to pokaz ascetyzmu: dwa ekrany, kilka przełączników do radia i klimatyzacji, wielki przełącznik "skrzyni biegów" umieszczony za kierownicą oraz pokrętło sterowania menu między fotelami. To praktycznie wszystko. Na ekranie umieszczonym za kierownicą mamy wszystko co musimy wiedzieć o prędkości, zasięgu i stanie naładowania akumulatorów. Na tym większym obsługujemy multimedia. Wszystko działa intuicyjnie i bez niepotrzebnych udziwnień. Bagażnik nie jest tak mały, jakby mogło się wydawać, jednak jest jeden mankament – ustawienie foteli. Brak elektrycznego regulowania da się wytłumaczyć oszczędnością energii i dodatkową wagą. Jednak skokowe ustawianie foteli, jak z samochodów sprzed 15 laty już nie.

Obserwowanie grafiki pokazującej stan naładowania akumulatorów przypomina czasami grę komputerową. Przyspieszamy lub jedziemy z wysoką prędkością – zapasy prądu kurczą się szybko i gubimy cenne "procenty". Jeśli toczymy się w korku lub hamujemy bez użycia hamulca, odzyskując energię – zyskujemy dodatkowe kilometry. Przychodzi jednak czas na "tankowanie samochodu". Możemy to zrobić ze zwykłego domowego gniazdka (naładowanie do pełna trwa 8h), albo przez stacje szybkiego ładowania (3 godziny). Ja postanowiłem naładować pojazd "na mieście". Jak się potem okazało, to był błąd.

Żeby była jasność – nie była to wina samochodu, a operatora (jedna z największych firm dostarczających prąd w Polsce) stacji ładowania. Co się dokładnie stało? Testowe BMW i3s postanowiłem podłączyć do stacji ładowania na Placu Bankowym w Warszawie. Wszystko szło jak z płatka, do momentu, gdy chciałem odłączyć kabel i odjechać do pracy. Z wtyczką podłączaną do samochodu nie było problemów, z tą od stacji ładowania było o wiele gorzej. Zacięła się blokada w gniazdku, która uniemożliwia odłączenie i kradzież przewodu. Po 20 minutach prób, zadzwoniłem do operatora po pomoc, której nie otrzymałem. Dość powiedzieć, że samochód (a raczej przewód) odzyskałem po.... 18 godzinach, spóźniłem się do pracy i wykonałem... 26 telefonów, które odsyłały mnie albo do innego działu (a ten z kolei do tego poprzedniego), albo do przypadkowego elektryka. Co pomogło? Wandalizm. Ktoś próbował zniszczyć ładowarkę i przez to blokada puściła. Czy był to zwykły chuligański wybryk, czy próba kradzieży przewodu – tego nie dowiem się już nigdy. A jaki z tego morał? Taki samochód najlepiej ładować w domu. Albo przy sprawdzonej stacji ładowania. I to nie w weekend.