Nowy Nissan Leaf nadaje się dalej głównie do miasta, ale to już naprawdę poważne auto

Odkąd na drogi wyjechały pierwsze samochody z napędem spalinowym, przez ponad sto lat udoskonalano technologię, która w przybliżeniu wygląda tak: w cylindrze silnika następuje eksplozja, która popycha tłok, ten napędza wał, ten z kolei przenosi napęd na koła i pojazd wprawiany jest w ruch. Nie ważne, czy to silnik benzynowy czy diesla – zasada zawsze wygląda podobnie.

I tak to sobie trwało, aż ktoś wymyślił, żeby samochód napędzać silnikiem elektrycznym zasilanym z baterii. Pamiętacie meleksy? Jeździły sobie takie pojazdy po Łazienkach w Warszawie i po polach golfowych na całym świecie, po cichu wożąc pasażerów z nieprzesadnie dużą prędkością.

Bo do napędu elektrycznego trzeba się przyzwyczaić. Samochód włącza się jak każdy inny z automatyczną skrzynią biegów – naciska się pedał hamulca i wciska przycisk z napisem start. Tyle, że w przypadku Leaf to zdaje się nie działać. Nic nie słychać, tylko kontrolka na desce rozdzielczej informuje, że pojazd jest gotów do jazdy. Wystarczy nacisnąć pedał gazu.

Choć właściwie lepiej byłoby nazwać go pedałem przyśpieszenia, bo w aucie gazu nie ma. Ani benzyny, ani ropy. Silnik zasilany jest z baterii umieszczonej pod podłogą. Producent daje na pakiety 10 lat gwarancji, więc nawet jak coś się stanie to zostanie naprawione w ASO. Nic tylko jeździć.

Jeździłem już hybrydami, które startują cicho jak meleks, ale przy pewnych prędkościach włączał się napęd spalinowy. Tymczasem w Leafie do środka kabiny dochodzą wyłącznie szum powietrza i toczących się opon. Bardzo łatwo było je zagłuszyć dźwiękami płynącego z fabrycznego systemu nagłośnienia Bose zainstalowanego w aucie.

Chodzi o system e-pedal. Ten tryb włącza się specjalnym przełącznikiem umieszczonym w konsoli między fotelami kierowcy i pasażera. Działa to tak – jak naciskamy pedał przyśpieszenia to samochód przyśpiesza, jak puszczamy, to auto zaczyna hamować. Żeby utrzymać stałą prędkość należy ją sobie ustalić pedałem wciśniętym do pożądanej wartości.

To działa! Owszem, wymaga pewnego przyzwyczajenia, ale podczas normalnej jazdy po mieście, dopóki nie trzeba awaryjnie zahamować, ten jeden pedał w zupełności wystarcza i do hamulca nie będziemy sięgać.

Taka technika jazdy daje podwójną korzyść – podczas hamowania silnikiem odzyskuje się część energii, więc zasięg auta się zwiększa. Dodatkowo oszczędza się klocki hamulcowe, bo auto hamuje wyłącznie silnikiem. To zaś oznacza niższe koszty serwisu samochodu.

W środku jest dużo miejsca zarówno dla kierowcy, jak i pasażera z przodu. Ci z tyłu też nie mają powodów do narzekań. Kanapa jest wygodna, materiały niezłej jakości, nie mam też większych zastrzeżeń do jakości wykonania. Wszystko jest takie, jak na tę klasę przystało.

Problem zaczyna się, gdy kupi się gdzieś na wyprzedaży dziecięcą komodę albo inne większe "coś", które będziemy chcieli przewieźć. Oparcie kanapy się składa, ale niestety nie uzyskamy w ten sposób płaskiej powierzchni bagażowej. Różnica w wysokości między powierzchnią bagażnika a złożonym oparciem jest naprawdę spora. Można by to lepiej dopracować.

Wyobraźmy sobie sytuację – jedziecie na wakacje. Niedaleko, dajmy na to z Warszawy nad Bałtyk. Nissan Leaf ma zdecydowanie większy zasięg od poprzednika, ale to wciąż około 300 km, a przy ekonomicznej jeździe przejedzie 340 km. W normalnym samochodzie to nie jest problem, zajeżdża się po drodze na stację benzynową i po paru minutach i zjedzeniu hot-doga można ruszać w dalszą drogę.

W Leafie trzeba znaleźć stację ładowania pojazdów elektrycznych. Już samo to może okazać się problemem. W dodatku nie ma gwarancji, że gdy ją znajdziemy gniazdko będzie akurat wolne – może być do niego podpięte inne auto. Czas ładowania Nissana Leaf od 15 proc. naładowania baterii do 86 proc to około półtorej godziny.

I to pod warunkiem, że korzystamy z "szybkiej" ładowarki, a takich jest niewiele. W ciągu tygodnia poznałem chyba wszystkie w Warszawie. Nad morze nie odważyłem się pojechać, wyjechałem tylko 100 km od Warszawy, gdzie podpiąłem się do zwykłego gniazdka w domku rekreacyjnym. Bateria ładowała się całą noc.

Brak dużej liczby stacji szybkiego ładowania CHAdeMO sprawia, że Leaf - przynajmniej w Polsce - nie nadaje się na dalekie trasy. Sprawdzi się za to fantastycznie jako samochód miejski. Przy zasięgu ponad 300 km spokojnie można wyjechać rano do pracy, potem załatwić kilka spraw na mieście, pojechać na zakupy, a na noc podpiąć auto do gniazdka.

Koszt użytkowania Nissana Leaf nie jest wysoki. Przejechanie tym autem stu kilometrów kosztuje mniej niż 3 litry benzyny jeśli ładujemy samochód z gniazdka w domu czy w garażu. Koszty można jeszcze zmniejszyć, doładowując auto pod supermarketem podczas robienia zakupów. Niektóre sieci handlowe darmowym ładowaniem "bateryjek" przyciągają kierowców.

Leaf sprawdzi się też jako drugi pojazd w rodzinie. Tym pierwszym będzie można jeździć nad morze, w góry, na Mazury, a Leaf pozostanie samochodem do codziennej jazdy. Niskie koszty utrzymania i niższe koszty serwisowania pojazdu wynagrodzą trud podłączania pojazdu na noc do gniazdka z prądem.

W aucie nie ma skrzyni biegów, rury wydechowej, nie trzeba zmieniać oleju w silniku i filtrów, nie ma tłumika, turbiny i filtra cząsteczek stałych, sondy lambda i innych rzeczy, które wpędzają w koszty posiadaczy samochodów z silnikami spalinowymi. W Leaf trzeba tylko dbać o zawieszenie i pióra wycieraczek – no i czasem zmienić klocki hamulcowe.