Międzygatunkowy zawrót głowy. Przez "Maniaca" nie zwariujemy, ale dowiemy się jak być szczęśliwym

Cary Joji Fukunaga rozpościera przed nami alternatywną wizję naszego współczesnego świata. Dwójka głównych bohaterów (w tych rolach wszechstronna Emma Stone oraz odchudzony Jonah Hill) bierze udział w rewolucyjnym programie medyczno-informatycznym, który ma zupełnie wyeliminować do tej pory nieuleczalne choroby psychiczne. Nie będzie to łatwa podróż - również dla widza, ale nam chociaż dostarczy więcej przyjemności.

Kanciaste komputery z milionem kolorowych guzików pozwalają na wejście do umysłów postaci. Właśnie tam rozgrywa się druga sfera filmu. Zgodnie z dokonaniami Zygmunta Freuda - najlepsza forma terapii to powrót do traum z przeszłości, bo zaakceptowanie ich to prosta droga do uzdolnienia.

Bohaterka grana przez Emmę Stone ma do wybaczenia sobie pewnej tragedii z przeszłości. U postać Jonah Hilla (trudno przywyknąć do metamorfozy tego wesołego grubaska, którego kojarzy ze zwariowanych komedii) podejrzewana jest schizofrenia. Razem z nimi będziemy przeżywać niesamowite przygody, która mają przepracować ich traumy - jednego razu będzie to akcja wykradnięcia zaginionego fragmentu "Don Kichota" w stylu filmów z Jamesem Bondem, a innym razem poszukamy Jeziora Chmur w świecie żywcem wziętym z książek J. R. R. Tolkiena.

Netflix postarał się zarówno o przekonującą scenografię, jak i kostiumy czy wybujałe fryzury - w oprawie audiowizualnej czuć pieniądz. Bohaterowie i widz lawirują pomiędzy różnymi realiami niczym w serialu "Dr Who". Nie jest zatem nudno, ale nie jest też tak sielankowo jak w wesołym miasteczku. Trzeba się skupić i wyłapywać szczegóły, jeśli chcemy zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi.

Główni bohaterowie zmagają się z chorobami, które są pokłosiem wydarzeń z przeszłości, i które pogłębiają się przez odtrącanie innych ludzi - ze strachu przed skrzywdzeniem. To właśnie alienacja im najbardziej doskwiera, to przez nią są tak nieszczęśliwi. Nawet sam "finałowy boss" przeistoczył się w arcywroga, bo stał się samotny. Morał tej bajki jest dobrze znany, ale jakże pomijany we współczesnym świecie.

Głównych bohaterów na dobrą sprawę nie leczy ani nowoczesna medycyna, ani technologia. Dokłada im tylko kłopotów, choć poniekąd pomaga odkryć remedium. Mieli je niemal czas pod nosem. Znalezienie pokrewnej duszy i wspólne pokonywanie przeciwności losu to klucz do rozwiązywania wszelkich problemów. Samotność jest największym złem nie tylko w świecie "Maniaca", a serial nam tylko o tym w widowiskowy sposób przypomina.