Wywiad z synem Bieruta gloryfikuje komunizm? Piasecki: Nikt o zdrowych zmysłach nie może mi tego zarzucać

Ponieważ uważam, że to ciekawy rozmówca. Zwłaszcza, że to nie jest człowiek, który pamięta ojca tylko jako dziecko. On był już dorosłym i świadomym człowiekiem, kiedy Bolesław Bierut był prezydentem Polski, pierwszym obywatelem PRL. I stąd pomysł na wywiad.

Nie, nie żałuję, bo to ciekawy wywiad z bardzo ciekawą postacią. Jan Chyliński jest dziś interesującym źródłem historycznym, można się od niego dowiedzieć różnych spraw związanych z Bolesławem Bierutem. Dlatego w ogóle nie żałuję.

Nie jest to jakieś wielkie zaskoczenie, że syn mówi ciepło o ojcu. Ale chyba nikt świadomy nie będzie teraz organizował poważnej dyskusji na temat oceny pierwszych lat PRL. O ile jeszcze wyobrażam sobie ewentualną dyskusję o polityce Edwarda Gierka, czy wprowadzeniu stanu wojennego - choć moje poglądy są w tej sprawie absolutnie jednoznaczne - to całkowicie nie wyobrażam sobie dyskusji o tym, czy zbrodnie okresu stalinizmu dadzą się usprawiedliwić i czy Bierut był jakąś światłą postacią w historii Polski.

Nie uważam, by ten wywiad mógł być gloryfikacją postaci Bolesława Bieruta. Robiłem go z pełną świadomością tego, z kim rozmawiam. A rozmawiałem nie tylko z synem Bieruta, ale także człowiekiem, który był osobiście zaangażowany w budowę nowego ustroju. Był młodym komunistą, a później urzędnikiem tamtego systemu. I nie była celem tego wywiadu polemika na temat postaci Bieruta, PRL, czy stalinizmu. Miał być raczej rodzajem źródła historycznego.

To fajnie, że jest dyskusja. Po to człowiek pracuje, żeby o jego praca dyskutowano. Jeżeli to jest dyskusja na poziomie, to bardzo dobrze. A jeżeli bywa nawet bezsensowna, to trudno.

To jest absurdalne. Przeprowadziłem w życiu kilka, jeśli nie kilkanaście tysięcy wywiadów. Gdybym więc miał utożsamiać się z każdym z moich rozmówców, byłbym już schizofrenikiem. Rozmawiałem z postaciami pochodzącymi tak ze skrajnej prawicy, jak i skrajnej lewicy, z tysiącami polityków i osób ważnych w historii. Uważam, że każdy człowiek jest wart rozmowy, zwłaszcza, jeżeli ma coś do powiedzenia. Moim zawodem jest rozmawianie z ludźmi, a zwłaszcza z tymi, którzy odgrywają jakąś rolę w polityce, czy historii Polski.

Takie podejście, że skoro rozmawiam z synem Bieruta, to jestem poplecznikiem stalinizmu wydaje mi się pozbawione sensu. Zwłaszcza, jeśli ktoś zna moje poglądy, które jeśli chodzi o komunizm mam dość jednoznaczne. W latach 80-tych angażowałem się w zwalczanie tego systemu. I nikt o zdrowych zmysłach nie może mi zarzucać gloryfikacji komunizmu.

Jest jakaś taka łatwa tendencja do utożsamiania prowadzącego wywiad z rozmówcą, ale to nie ma żadnego sensu. Zawodem dziennikarza jest rozmawianie, a nie utożsamianie się poglądami rozmówcy.