"Wielkie kłamstewka" wróciły w wielkim stylu. Meryl Streep ledwo dołączyła i już przyćmiła inne gwiazdy

Już ten wątek, choć dopiero co przecież rozpoczęty, jest niesłychanie intrygujący. Znamy przecież temperament pozostałych przyjaciółek, o których teraz w miasteczku krążą legendy i nazywane są, niczym kartel narkotykowy, "piątką z Monterey". Czy wyprą się Bonnie? Czy będą próbowały ją namawiać do milczenia, a może po prostu "uciszyć"? Tyle pytań, a kolejny odcinek dopiero za tydzień! A takich dylematów jest tu więcej.

Jestem zaskoczony, ile można jeszcze wycisnąć z tak stosunkowo prostej historii. Śmierć i jego następstwa są tylko punktem wyjścia, bo fabuła jest napędzana właśnie przez rozwój postaci. Widać to na przykładzie Jane (Shailene Woodley), która zaaklimatyzowała się w nowym miejscu na tyle, że zaczyna romansować, a między wierszami dostrzegamy, że jeszcze nie do końca pokonała traumę. To rodzi kolejne komplikacje i spięcia z Celeste (Nicole Kidman). Oj, będzie się działo.

Angaż trzykrotnej zdobywczyni Oscara nie był tylko i wyłącznie chwytem do przyciągnięcia jeszcze większej publiki. Bohaterka grana przez Meryl Streep jeszcze bardziej rozbudowuje produkcję: aktorsko jest doskonała, pozostałe gwiazdy mają szczęście, że spotkały na planie taki autorytet i wzór. Dla doświadczonej Streep to też musiało być spore wyzwanie. Wciela się w matkę nieżyjącego Perry'ego Wrighta (Alexander Skarsgård wciąż pojawia się w retrospekcjach), ale takiej postaci jeszcze nie miała na koncie.

Meryl Streep jako Mary Louise jest absolutnie wielowymiarowa, zupełna kobieta-zagadka. Sceny z nią bywają komediowe - zwłaszcza wtedy, gdy ściera się z Madeline (Reese Witherspoon), ale i dramatyczne - nie wiemy czy ma dobre intencje i dlatego pomaga Celeste i wnukom w czasie żałoby, czy jest po prostu psychopatką, która nie wierzy synowej i szuka zemsty. Wiemy za to, że musiała mieć spory wpływ na to, kim stał się jej syn.

To dopiero pierwszy z siedmiu odcinków, a ile już można o nim napisać (a i tak nie poruszyłem wszystkiego!). Nie powinno się tak oceniać, ale warto na to zwrócić uwagę - seriale stają się wielkimi również wtedy, kiedy można o nich dyskutować godzinami. To zabawne, bo początkowo wzbraniałem się przed przystąpieniem do oglądania pierwszego sezonu. Myślałem, że to serial z modnymi paniami w stylu "Seksu w wielkim mieście", czyli zupełnie nie moje klimaty, tymczasem wciągnąłem się na dobre.

Niektórych widzów wciąż odpychają te kiczowato-obyczajowe elementy "Wielkich kłamstewek". Przerysowane postacie, wybujałe problemy i oderwany od szarej rzeczywistości styl życia nowobogackich są brane jako wady, a przecież stanowią kolorowy płaszczyk, przeciwwagę dla wątku kryminalnego oraz zakłamania i tragedii panujących w domach ludzi wyższych sfer. To banalne spostrzeżenie, ale właśnie ten kontrast wraz pozostałymi zaletami czynią ten serial tak wyjątkowym.