Prawdziwa historia okrutnego mordu dzieci z serialu HBO. Kim była "Trójka z West Memphis"?

Śledczych na miejsce naprowadził samotny dziecięcy but, dryfujący po błotnistej, śródleśnej przełęczy w Robin Hood Hills. Po 24 godzinach intensywnych poszukiwań, zwłoki całej trójki zlokalizowano w wypełnionym wodą rowie melioracyjnym. Ciała chłopców były nagie, ich kończyny ciasno spętano sznurówkami. Każde z dzieci wykazywało ślady brutalnego znęcania się, włączając w to liczne rany cięte i tłuczone głowy, tułowia oraz klatki piersiowej. Obrażenia obszarów genitalno-analnych wskazywały na molestowanie seksualne, z wykorzystaniem nieznanego obiektu. U dwóch chłopców odnotowano także specyficzne zasinienie okolic jamy ustnej, obserwowane u dzieci zmuszanych do wykonania stosunku oralnego.

Pierwsze podejrzenia padły na dwóch nastoletnich narkomanów. Młodych aresztowano i poddano testom wariograficznym, które oblali. Jeden z zatrzymanych zeznał, że „być może” zabił ofiary, ale szybko się z tego wycofał. Chłopak przez nadużywanie narkotyków i alkoholu miał cierpieć na zaniki pamięci. Jego zeznań ostatecznie nie dopuszczono jako dowód.

W sprawie przewinęła się także postać tajemniczego czarnoskórego mężczyzny. Wieczorem w dniu morderstw pracownicy restauracji zlokalizowanej około mili od miejsca zbrodni widzieli w damskiej toalecie podejrzanego mężczyznę. Wydawał się zdezorientowany, krwawił i obijał się o ściany. Na miejscu zabezpieczono ślady, które rzekomo zostały zgubione. Co ciekawe, na jednej z ofiar znaleziono włos, później zidentyfikowany jako należący do czarnoskórego mężczyzny.

Z braku nowych tropów, podejrzenia policji padły w końcu na miejscowego „dziwaka”. Damien Echols był w tych czasach zbuntowanym nastolatkiem, ubierał się na czarno i słuchał metalowej muzyki. Prawdopodobnie właśnie jego nietypowy wygląd zwrócił uwagę małomiasteczkowych funkcjonariuszy. Istotną wtedy według śledczych okolicznością, łączącą Echolsa z "okultystyczną" zbrodnią, miały być m.in. znalezione w jego pokoju pentagramy, płyty z metalową muzyką czy książki Stephena Kinga. Dzisiaj takie wnioskowanie wydaje się śmieszne, wtedy jednak w niektórych rejonach zdarzało się, ze na podstawie subiektywnych domniemywań czy argumentów ad personam orzekano prawomocne wyroki.

Dowody zebrane przeciwko nastolatkowi nie były zbyt przekonujące. O jego winie miał świadczyć m.in. telefon świadków, którzy widzieli go feralnego wieczora, spacerującego ze swoją dziewczyną w okolicach lasów Robin Hood. Podobno jego ubrania były ubrudzone błotem. Oprócz tego dwie dwunastoletnie dziewczynki zarzekały się, że podsłuchały jak chłopak chwalił się znajomym zamordowaniem trzech małolatów.

Sterta dowodów przeciwko Echolsowi urosła, kiedy przesłuchano jego kolegę, Jessiego Misskelley. Zeznania Misskelley’a stały się najbardziej dyskusyjnym punktem w sprawie. Mimo upośledzenia umysłowego, IQ 72 i nieletniego wieku, przesłuchanie odbyło bez obecności opiekunów. Przepytywany przez policję przez 12 godzin ostatecznie przyznał się do zabójstw. Rzekomo wskazał Echolsa i ich wspólnego kumpla, Baldwina, jako współwinnych. Chłopak szybko wycofał zeznanie, twierdząc, że policjanci znęcali się nad nim. Mimo tego całą trójkę aresztowano i wkrótce skazano. Echols otrzymał wyrok śmierci, a Baldwinowi i Misskelley’owi wymierzono karę dożywotniego pozbawienie wolności.