Ich działania bardzo pomagają PiS. Fatalne decyzje kolejnych liderów lewicy dają do myślenia

Czy to możliwe, żeby sprawne i nie pozbawione przecież inteligentnego przywództwa partie lewicowe w kluczowych dla Polski momentach ciągle podejmowały tak nietrafione i szkodliwe dla obywateli decyzje? Których w dodatku nie potrafią w żaden sensowny i logiczny sposób uargumentować?

Szczerze mówiąc trudno mi w to uwierzyć.

Wytłumaczenie kuriozalnego zachowania polityków lewicy jest zapewne, jak w życiu najczęściej bywa, banalnie proste. Prawdopodobnie nie myślą oni wcale o interesie Polski, a wyłącznie własnej partii i swoim własnym, personalnym, traktując sytuację z majowymi wyborami jak kolejny kryzys polityczny i próbując ugrać na nim jakieś swoje partyjne korzyści. Ot, ktoś urośnie, kogoś się skasuje, ktoś zabłyśnie w mediach i sięgnie po więcej władzy, kogo innego się wytnie. Tego wypromuje, owego usadzi. Tu się z kimś dogada, a tam przemebluje – a potem, jakoś to będzie. Business as usual.

Oczywiście oznaczałoby to, że lewica kompletnie nie rozumie, w jakim punkcie historii naszego kraju teraz jesteśmy i jak bardzo poważna jest sytuacja. I nie rozumie, że niedługo po "wygranych” (a ja sądzę raczej, że ustawionych pod Andrzeja Dudę) wyborach zniknie cała scena polityczna, na której toczą teraz swoje piaskownicowe walki na szpadelki, tak jak zniknie opozycja, poza nieliczną, koncesjonowaną, bo zacznie być zwyczajnie i prawdopodobnie dość prymitywnie i jawnie, prześladowana.

Nie rozumie też lewica, że zniknie ten cały matrix, w którym się teraz poruszają i knują, święcie przekonani, że to realny świat: fasadowa już szczątkowa atrapa parlamentaryzmu i wolnej Polski, przysłaniająca ponurą prawdę o dyktaturze, którą już mamy i która domyka się właśnie nad ich bezradnymi i nic nie rozumiejącymi głowami, zaprzątniętymi do samego końca banalną krzątaniną.

Dlatego, gdy słyszę, że "Z Gowinem się nie rozmawia”, wzruszam już tylko ramionami, tak naiwna i niemądra jest ta argumentacja. Jest oczywiste, że w polityce rozmawia się z każdym, kto może pomóc w realizacji planu. Tyle, że trzeba go mieć i umieć wdrożyć.

Nie trzeba czytać Maxa Webera, z którego tezą o skuteczności w polityce się zgadzam (moralnością polityka jest jego skuteczność w działaniu na rzecz dobra państwa, które reprezentuje i jego obywateli, a nie bycie "dobrym" człowiekiem, tak jak ową dobroć rozumiemy potocznie), żeby to wiedzieć, choć obserwując poczynania Biedronia i innych nie mogę oprzeć się nieco złośliwej konstatacji, że jakaś lektura klasyków myśli politycznej mimo wszystko dobrze by im zrobiła.

Zresztą, czy lewica ma w ogóle prawo, po swoich różnych wyczynach oceniać, z kim warto rozmawiać, a kto nie jest rozmów godny? Raczej nie, bo musiałaby najpierw wyjąć wielką spróchniałą belkę ze swojego własnego oka.

Równie wzruszający, co niedorzeczny jest argument o "walce, którą trzeba stoczyć z PiS 10 maja w obronie Polski, bo nie można oddać Ojczyzny walkowerem”, bo to oczywiście nie będzie żadna walka, tylko podłożenie się do użycia cwaniakom z PiS, którzy wykorzystają później koncertowo start Biedronia w Sasinowo – pocztowym głosowaniu – żeby wykazać, że nie było to aż tak wielkie przestępstwo, skoro brała w nim udział nawet opozycja.

To samo dotyczy zresztą postępowania i przemówień Hołowni i Kosiniaka - Kamysza, choć nie ich dotyczy ten artykuł.

Szkoda, że postępowanie lewicy przeczy znanej tezie, że ludzie uczą się na błędach. Jak teraz jasno widać, robi to tylko prawica.