Komik pojechał do Korei Północnej. To, co zobaczył, przeszło jego najśmielsze wyobrażenia

Kolejnym powodem był sam autor. Doskonale pamiętam Michaela Palina z Latającego Cyrku Monty Pythona. Jego skecze, oparte na absurdalnym poczuciu humoru, do dziś bawią ludzi na całym świecie. Ale nie chodziło tylko o jego humor. Palin to także globtroter oraz autor wielu książek podróżniczych, więc spodziewałem się po nim także solidnego warsztatu i ciekawych opisów.

Ponadto zestawienie Palina-komika opisującego krwawy i całkowicie nieśmieszny północnokoreański reżim wydawało mi się tak interesujące, że nie mogłem doczekać się lektury tej książki. I nie zawiodłem się.

Trzeba jednak przyznać, że sam termin wyjazdu autora i jego ludzi wypadł w dość dogodnym momencie. Doszło wtedy do odwilży w stosunkach Stanów Zjednoczonych i Korei Północnej oraz pojednania północy z południem półwyspu. Miało to swoje plusy i minusy.

"O szóstej, kiedy mój wzrok przyzwyczaja się do ostrego słońca wpadającego przez szparę w zasłonach, zaczyna dzwonić telefon przy łóżku. To So Hjang (przewodniczka - red.), która informuje mnie, że ze względu na poprawę stosunków z Koreą Południową właśnie została zniesiona półgodzinna różnica czasu między Seulem a Pjongjangiem. Jest już wpół do siódmej, a ja jestem spóźniony. Okazuje się, że nie tylko ja. Nawet obsługa hotelu nie wie, która godzina, bo tę niewielką, ale istotną, symboliczną zmianę zatwierdzono dopiero o północy" – zwraca uwagę Palin.

Ale były też plusy zmian w relacjach z Zachodem. Jeden z nich autor zaobserwował podczas wizyty w sklepiku z pamiątkami. Na stojaku z pocztówkami dostrzegł kartki z antyamerykańską propagandą. Widniały na nich scenki z żołnierzami USA nabijanymi na bagnet lub z rakietami uderzającymi w Kapitol. Gdy komik chciał wykorzystać je w kręconym dokumencie, był świadkiem bardzo dziwnego zdarzenia.

"Kątem oka zauważam, jak elegancko ubrany manager sklepu ściąga z pozostałych stojaków antyamerykańskie kartki i podaje je uśmiechniętej sprzedawczyni w narodowym stroju, która ukradkiem chowa je pod ladą. Ta operacja godna Hotelu Zacisze odbiera mi mowę" – relacjonuje autor.

Chodziło o to, że w tamtym czasie prezydent Donald Trump przyjął od Kim Dzong Una zaproszenie do wspólnych rozmów i uznano, że sprzedawanie pocztówek przedstawiających torturowanie amerykańskich żołnierzy i bombardowanie Białego Domu nie leży już w interesie narodowym.

Nie był to jednak koniec absurdów, które Palin zaobserwował w trakcie swojej podróży. Pewnej nocy jego ekipa jechała autokarem przez las. Palin zauważył w pewnym momencie między drzewami sylwetki ludzi, którzy zbierali drewno. Później ich transport dojechał na plac budowy, który znajdował się pośrodku niczego. Pracownicy przy świetle lamp pchali taczki, nosili cegły, kopali rowy i wytyczali fundamenty pod nowe domy.

To tylko jedna z wielu absurdalnych historii, które Michael Palin opisuje w swojej książce. Momentami można zauważyć w niej także lekkie odklejenie od rzeczywistości samego autora. Na przykład gdy skarży się, że w hotelu może dostać tylko jedną kawę dziennie i zapomina, że w kraju tym od lat panuje głód. Ale to tylko drobny szczegół, bo całość jest jednak naprawdę godna polecenia i sprawia, że z zaciekawieniem pochłania się kolejne strony książki.

Dużym walorem, szczególnie dla tych, którzy nie lubią czytać, są liczne kadry z filmu dokumentalnego, który Palin nakręcił w Korei z ekipą telewizyjną. Fakt, że umieścił je na kartach swojej książki, sprawia, że jest ona bardziej dynamiczna i niesamowicie wciągająca. Na duży plus zasługuje także konstrukcja publikacji, która ułatwia odbiór i przyswajanie faktów. Z pewnością książka Michaela Palina "Korea Północna. Dziennik Podróży" każdemu umili czas i jest pozycją obowiązkową dla osób lubiących podróże oraz tematykę Dalekiego Wschodu.