Politycy Prawa i Sprawiedliwości uwielbiają dodawać sobie patosu posługując się wyszukanymi hasłami, których definicji nie potrafi poprawnie wyjaśnić większość społeczeństwa. Raz postraszą nowym "kondominium", innym razem ostrzegają przed "kompradorskimi elitami" lub "lumpenproletariatem". Do słownika wyrazów obcych, które weszły w skład politycznej nowomowy, można dodać kolejne pojęcie – "abulię". Tłumaczymy, na czym właściwie polega to zjawisko.
Jeszcze całkiem niedawno pół Polski próbowało zrozumieć, co poeta miał na myśli, kiedy prezydent Duda zaczął rapować o "ostrym cieniu mgły".
Wcześniej podobne "perełki słowne" płynęły głównie z ust samego prezesa PiS, który nawet obrażając sędziów używał wyrafinowanych określeń zaczerpniętych wprost z leksykonu dla... psychiatrów.
Jarosław Kaczyński nie kryjąc satysfakcji z tego, że prawie nikt go nie rozumie, zarzucał przeciwnikom reformy sądownictwa... ojkofobię (czyli lęk przed otoczeniem lub zdaniem prezesa PiS: "nienawiść do własnego narodu").
Nowa "diagnoza" rzeczywistości wg Prawa i Sprawiedliwości
Najwyraźniej zwolennicy PiS wykazują spore zainteresowanie psychiatrią i różnego rodzaju zaburzeniami psychicznymi, bo kolejną pozycję na liście najbardziej absurdalnych słów, którymi politycy partii rządzącej próbują obrazić wszystkich myślących inaczej niż oni zajęła... abulia.
Terminem tym posłużył się z mównicy sejmowej 37-letni poseł Piotr Sak (z zawodu adwokat) do określenia jednego z głównych problemów, z jakimi boryka się opozycja.
Czego zatem dotyczy to specyficzne pojęcie, którego nie zawahał się użyć w swej "narracji" poseł PiS?
Co to jest abulia? (Przyczyny, objawy, leczenie)
Abulia (w języku starogreckim oznaczająca dosłownie: brak woli) jest pojęciem oznaczającym całkowity brak motywacji do działania.
Eksperci dotąd prowadzą dyskusję, czy symptom ten powinno się klasyfikować jako samodzielną jednostkę chorobową, czy tylko jako jeden z objawów klinicznych towarzyszącym zaburzeniom neurotycznym, depresji czy schizofrenii, a także (w okresie starczym) chorobom neurodegeneracyjnym (tj. choroba Alzheimera lub Parkinsona).
ABULIA – DEFINICJA
Abulia (zwana także zespołem amotywacyjnym) bywa najczęściej używana do określenia wyraźnego obniżenia aktywności (a nawet jej całkowitego zaniku), a także chorobliwym braku woli do podjęcia decyzji o wykonaniu jakiegokolwiek działania.
Wśród uwarunkowań abulii wskazuje się także czynniki genetyczne lub błędy wychowawcze rodziców lub opiekunów (np. zbyt wielką nadopiekuńczość w dzieciństwie, która w przyszłości rzutuje na zdolności do podejmowania samodzielnych decyzji). Spory wpływ na jej rozwój mają także przeżyte w przeszłości traumy.
⦁CHOROBY, KTÓRYM TOWARZYSZY ABULIA
Zdarza się, że abulia może także towarzyszyć osobom cierpiącym na różnego rodzaju nałogi (od alkoholizmu po uzależnienie od... internetu lub gier komputerowych), a także dzieciom i młodzieży mającym problem z patologiczną nieobecnością na zajęciach szkolnych, które odczuwają np. chorobliwy lęk przed wychodzeniem z domu itp.
⦁ METODY LECZENIA ABULII
Ze względu na to, że jedną z przyczyn tego stanu jest zaburzenia w procesie uwalniania dopaminy zwanej "hormonem szczęścia", abulię można leczyć farmakologicznie za pomocą preparatów przeciwdepresyjnych (lub m.in. takich środków jak inhibitory cholinesterazy lub agoniści dopaminy).
Pacjentom z tym objawem często proponowany jest także udział w terapii. Ich bliskim zaleca się zaś, by okazywali im wsparcie, które często ma kluczowe znaczenie w szybkim powrocie do zdrowia.
Bez leczenia abulia może doprowadzić m.in. do poważnych uszkodzeń mózgu (w obrębie środkowego płata czołowego) lub zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego, udaru mózgu czy zapalenia opon mózgowych.
Objawy abulii:
⦁ niechęć do podejmowania aktywności,
⦁ brak woli i motywacji do działania,
⦁ zaburzenia psychoruchowe (obniżona aktywność psychoruchowa),
⦁ apatia, pasywność,
⦁ utrata zainteresowań,
⦁ utrudniona zdolność do nawiązywania kontaktów z otoczeniem,
⦁ problem z podejmowaniem nowych wyzwań i realizacją celów,
⦁ trudność z wykonywaniem nawet najprostszych czynności (tj. wstawanie z łóżka, samodzielne ubieranie się itp.),
⦁ unikanie kontaktów z otoczeniem,
⦁ problem z komunikowaniem się z innymi,
⦁ opóźnione reakcje emocjonalne,
⦁ kłopoty z mimiką i wyrażaniem emocji.
Kwestię wyśmiewania się z objawów choroby lub innego rodzaju zaburzeń, które tak często przywołują niektórzy politycy w swych popisach retorycznych, pozostawiamy do własnej oceny...