Za dnia na siłowni, a nocą przebiera się za kobietę. Mariusz to najbardziej znany polski drag queen

Wokalista i performer Mariusz Ząbkowski jest tego doskonałym przykładem. Widząc go na ulicy, nigdy nie pomyślelibyście, że ten przystojny, muskularny mężczyzna potrafi przeistoczyć się w tak zjawiskową postać. Sylwetki zazdroszczą mu zarówno kobiety, jak i mężczyźni.

Treningi stały się nieodłączną częścią mojego życia i wielką pasją. Moja przygoda z siłownią trwa już ponad 2 lata. Ćwiczę regularnie i mam swojego trenera. Staram się, aby to były 4 razy tygodniowo, ale różnie to bywa.

To jest niesamowite, że całe życie się zmienia, jak zaczynasz chodzić na regularne treningi. Przede wszystkim wzmaga to dyscyplinę, systematyczność i zaangażowanie w różne projekty. Kiedyś byłem osobą, która notorycznie się spóźnia. Teraz nauczyłem się że, gdy spóźnię się na trening, to mój trener daje mi nieźle w kość. Przez pierwszy rok chodzenia na siłownię wymyśliłem sobie, że będę płacił za treningi z góry, bo wtedy nie dostanę zwrotu pieniędzy, jeśli nie przyjdę. To był świetny pomysł, żeby zmotywować się i trzymać samego siebie w ryzach. Co więcej, od lat cierpię na przewlekłe zapalenie trzustki i dopiero od 2 lat, ćwicząc i trzymając odpowiednią dietę, widzę, jak bardzo wsparło to mój cały organizm i trzustkę.

Latami unikałem siłowni, bo byłem przerażony, że gdy zacznę ćwiczyć, to będę wyglądał na scenie, jak mega, wielki chłop i będzie to komiczne. Poza tym, 13 lat temu zaczynałem przecież, jako sobowtór Dody, więc siłą rzeczy musiałem być szczupły i podobny do niej. Teraz wiem, że to było głupie i nie muszę się w niczym ograniczać, bo kostium jest w stanie zniwelować dosłownie wszystko.

Zdecydowanie TEN. Sztuka drag daje mi na tyle dużo możliwości, że mogę zbudować swoją postać od podstaw i modyfikować ją, jak tylko chcę. Od koloru oczu i włosów, aż po charakter postaci. Dążę do tego, aby moja postać nie była stricte kobieca, ponieważ ja sam nigdy się tak nie czułem. Miałem o wiele trudniej niż moi koledzy, którzy mieli w sobie więcej tego kobiecego pierwiastka. Ja musiałem się wszystkiego nauczyć.

Odkąd byłem już bardziej znany, a moje show zaczęły przeciągać coraz większą publiczność, to nieświadomie wszedłem w rolę klubowego psychologa. Ludzie przychodzili po moich występach do garderoby i opowiadali, co leży im na sercu i często były to bardzo trudne historie. W pewnym momencie było tego tak dużo, że wysłuchując wszystkiego i udzielając porad, sam wracałem do domu przybity i potrzebowałem wsparcia i rozmowy. Staram się odcinać od tego, bo kosztuje mnie to za wiele energii i emocji. Są też oczywiście momenty, gdy odbiorcy mnie uskrzydlają.

Tak. Dwa lata temu na mój show trafiła dziewczyna, która po wstępie podeszła do mnie i oznajmiła, że po raz trzeci chciała popełnić samobójstwo, ale jakimś cudem przyszła do klubu i usłyszała, co mówię. Nie obchodziło jej, co ja tam robię na tej scenie, ale co mówię do ludzi między piosenkami. Zazwyczaj dzielę się swoimi mantrami i wewnętrznymi przemyśleniami. Podeszła i powiedziała mi, że to, co usłyszała dało jej na chwilę tak wielką nadzieję, i że w końcu poczuła w środku sens życia.

Gdybym miał teraz wyjść na scenę, jako Mariusz, to spaliłbym buraka i nic nie zaśpiewał. Prywatnie nie mam aż tak wielkiej odwagi. Dżaga to rodzaj zbroi i maski, w której czuje się bezpiecznie. Drag daje mi na pewno poczucie anonimowości i pewności siebie.