Autorka książki nominowanej do Nike oskarżana o plagiat. Zapowiada pozew o zniesławienie

"Wiem, dlaczego takie pomyje pani Marcinów na mnie wylała - czytelnicy zestawili 'Bezmatka' (wyd. Czarne, 2020) z moją książką sprzed lat o śmierci matki pt. 'Kochałam, kiedy odeszła' (wyd. Nisza, 2013) i zwrócili uwagę na liczne zapożyczenia" – kontynuowała.

"Przeczytałam 'Bezmatka' i okazało się, że dzieło Miry Marcinów to nie tylko zapożyczenia i nadmierna inspiracja cudzą książką, lecz dla pani Marcinów moje 'Kochałam, kiedy odeszła' było gotowcem, formatem do wypełnienia" – żaliła się.

"Poczułam się okradziona ze swojej żałoby i napisałam pani Marcinów, że jestem w szoku, na co otrzymałam odpowiedź (cytuję): że mamy bliźniaczą wrażliwość, łączy nas w emocjach jakieś siostrzeństwo, że traktuje mnie jak lustro oraz zaproponowała, żebyśmy założyły razem 'klub Bezmatka' (jak sądzę, miała na myśli klub dla córek, którym umarły matki)" – napisała dalej Augustyniak.

Poinformowała, że na koniec roku pragnie zrobić bilans tego, co się wydarzyło. Od połowy postu zaczyna się bowiem jej "artykuł porównawczy", który zatytułowała "DO LUDZI DOBREJ WOLI".

Augustyniak wskazała na konkretne fragmenty swojego dzieła i książki Marcinów. Porównała je, dopisując także dokładne strony, gdzie można je znaleźć.

"Jako przykład niech posłuży sposób przedstawienia potrzeby intymnego kontaktu obu osieroconych córek z martwą matką. 'Dopiero gdy umarłaś, wtuliłam się w szyję i całowałam włosy, nawijałam je na palce i szeptałam ci do ucha: Mamo, mamo' (K, s. 39); 'Wtuliłam się pod jej pachę, choć była już martwa. Tak jak jest rodzicielstwo bliskości, tak ja uprawiałam córowiznę bliskości' (B, s. 149)" – czytamy.

"Lub opis tego, co dzieje się z ciałem matki po śmierci: 'Leje się z ciebie. Z wszystkich otworów się leje, wylewa, fala soków płynie' (K, s. 62); 'po śmierci często coś jeszcze wypływa' (B, s. 152) albo ucieczka obu bohaterek nad morze zaraz po pogrzebie: 'Kurwa mać, a ja nad morze wyjechałam' (K, s. 139); 'Śmierć - ucieknijmy od niej nad morze!' (B, s. 111)" – punktowała dalej.

"Jestem zupełnie rozbita kolejnymi insynuacjami p. Augustyniak (nigdy nie pisałam o niej/do niej złych rzeczy, mam ją zablokowaną w mediach społecznościowych). Ale w poniedziałek odniosę się do tego raz jeszcze publicznie" – zapewniła.

"Wysyłanie 'gróźb i zastraszanie' przez 'paragrafy' to podjęta przez wydawnictwo oraz prawnika próba obrony naszej autorki przed straszną bronią, jaką jest bezkarne publiczne sianie bezpodstawnych oskarżeń. Mimo naszych sugestii, by sprawę skierowała do sądu, Anna Augustyniak tego nie zrobiła. Przed mediami społecznościowymi najtrudniej się bronić, Anna Augustyniak doskonale to wie" – czytamy w poście.

"Ps. chyba nie muszę dodawać, że oczywiste jest dla mnie, że 'Bezmatek' nie jest plagiatem" – skwitowała Sznajderman.

"Moniko, nie mam FB, więc piszę list do Twojego komentarza, jeśli chcesz, to go wklej na swój profil. Ponieważ dałem słowo na okładkę "Bezmatka", a i sam pisałem o śmierci matki (nic nota bene nie wiedząc o książce p. Augustyniak, którą przeczytałem dopiero teraz), pomyślałem, że podzielę się z Tobą dwiema uwagami" – oznajmił na wstępie.

"Nie o samym wpisie p. Augustyniak, choć byłoby tu dużo do powiedzenia; oczywiście żadnego plagiatu nie ma" – przekonywał.

"Mimo wszystko (mimo wszystko, bo wiem, w jakiej rzeczywistości żyjemy) zaskakują mnie reakcje na wpis p. Augustyniak. Pochodzące w większości od osób, które nie znają sprawy lub jej nie śledziły. Zresztą wszystko jedno. W ciągu paru godzin dokonuje się lincz, kapturowy sąd; coraz łatwiej jest zniszczyć człowieka, nie ruszając się z fotela" – stwierdził.