Biden obiecał Amerykanom nową jakość po Trumpie. Po roku jest jednak coraz gorzej oceniany

Po rozbiciu na najważniejsze problemy, z którymi musi sobie radzić, najwięcej wyborców – 57 proc. – jest niezadowolonych z jego poczynań gospodarczych, 55 proc. ze sposobów walki z pandemią, 53 proc. z postępu prac nad pakietem reform.

Badania wykonano w dniach 7-10 stycznia. To znaczy już po przemówieniu, które Biden wygłosił z okazji rocznicy wydarzeń 6 stycznia i dokładnie w miejscu, gdzie wydarzenia te miały miejsce. Nie wiadomo jednak na razie jak i czy w ogóle to, co powiedział, wpłynęło na oceny.

Jego – wykreowany – obraz to ktoś w rodzaju dobrego wujaszka; bryka z psami, otoczony wnuczkami, ciastka, lody, uśmiech. Ktoś, z kim masz ochotę spędzić weekend.

Tym razem był zwięzły, jasno określił, co jest, a co nie jest możliwe w demokracji, kto jest wrogiem. Wszystkie media obiegło zdanie z jego przemówienia: “You can’t love your country only when you win”.

Doszło do tego, że np. członkini Izby Reprezentantów Marjorie Taylor Greene z Republikanów oficjalnie mówi o konieczności podziału na dwa niezależne, rządzące się swoimi prawami organizmy państwowe.

Po roku zachowań koncyliacyjnych i wręcz uników nie zostawił żadnych wątpliwości, że zmiany w systemie głosowania są na tyle ważne, że trzeba znaleźć każdą drogę do ich uzyskania i że nie ma wątpliwości, co znaczy obrona demokracji. Nawiasem mówiąc część aktywistów nie przyszła na znak protestu, myśleli, że znów usłyszą pogadankę o konieczności jedności. Obecni komentowali potem, że przemówienie prezydenta było wręcz bojowe. I że lepiej późno niż wcale.

Biden moim zdaniem nie nadaje się do tego, żeby być radykalnym. Nigdy w swojej karierze polityka, to znaczy przez 49 lat, nie był. Jest dla mnie zagadką, dlaczego postawili na niego wyborcy mocno zradykalizowani. A jest ich dużo, bo jak wynika z badań, społeczeństwo amerykańskie radykalizuje się coraz mocniej. To jest odpowiedź na realia. Nominację partyjną wygrał głosami mniejszości, przecież do urn poszły osoby rzadko lub w ogóle nie biorące udziału w wyborach, np. czarnoskóre kobiety z Południa i czarnoskórzy pracownicy fizyczni. Dlaczego woleli jego to również zagadka.

Podejrzewam, że bardziej ze względu na sytuację, w której wtedy tkwiliśmy. Ludzie potrzebowali kogoś, kto kojarzy się z ładem, porządkiem, kogoś na kim można polegać i to było w danym momencie najważniejsze. Do jego wygranej przyczynili się też wyborcy Berniego Sandersa. Tym razem, po smętnym doświadczeniu z wyborów w 2016, kiedy na znak protestu, że to nie on dostał nominację, zrezygnowali z głosowania, lub poszli głosować na Trumpa, potrafili się zdyscyplinować. Zmiany i spokoju oczekiwali również tak zwani zwykli ludzie, zmęczeni absolutnie nadzwyczajnym chaosem, zalewem agresji, kłamstw i rozboju politycznego. Trump szalał.

Biden miał być zbawcą. Rola zbawcy jest prosta: przychodzi, patrzy i wraca normalność. Tak się nie stało, bo stać się nie mogło. Stąd rozczarowanie. Chcemy już normalności, ale sytuacja ciągle nie jest normalna. Tego po prostu nie można mieć razem. To sprzeczność. Naprawdę nie można mieć normalności w nienormalnej sytuacji. W dodatku nie dość, że stare problemy nie zostały rozwiązane, to doszły nowe. Ciągle chorujemy, ludzie umierają. Zdarzają się trudności z załatwieniem czegokolwiek, bo część biznesów z powodu chorych pracowników zamyka się na jakiś czas. Mamy wzrost cen. Inflację, a wiadomo, jak jest z inflacją; zachowania konsumentów ją zwiększają. To jest oczywiście o wiele mniejszy chaos niż poprzednio, ale to ciągle nie jest normalność.

Brak ewidentnego sukcesu. Przygnębiające jest choćby to, że Sąd Najwyższy nie zgodził się na postulowany przez Bidena nakaz wprowadzania obowiązkowych szczepień przez prywatne firmy. To naprawdę nie chodzi o biura wielkich korporacji. Oni mogą pracować zdalnie. I w dużej części znów pracują. To chodzi na przykład o ubojnie i przetwórnie, w których pracownicy muszą stać jeden przy drugim, a każda zmiana to setki, czasem tysiące ludzi. Już w czasie pierwszej fali wirusa był z tym problem, gdy się okazało, że pracodawcy nie zapewniają w tego typu zakładach żadnej ochrony. Jedni chorowali, zatrudniano następnych, dostatecznie zdeterminowanych.

To już nie chodzi o Afganistan. Zresztą prawie 60 proc. obywateli uważało, że wojska należy wyprowadzić. Nie był natomiast aprobowany sposób, w jaki to zostało wykonane. Obecnie o Afganistanie mówi się częściej w kontekście uchodźców i pomocy humanitarnej. Transporty uchodźców są rozsyłane do kolejnych miejscowości, gdzie trzeba im pomóc organizować życie. Natomiast marne oceny polityki zagranicznej prezydenta spowodowane są głównie przez to, w jaki sposób prowadzi dialog polityczny z Rosją i Chinami. Wygląda jak on powrót do ery zimnej wojny.