Pierwsze kroki w świecie literackim? Ona je postawiła i jej książka stała się bestsellerem

Że nic nie jest tylko białe albo tylko czarne. Tak jak nie istnieje wyłącznie dobro albo wyłącznie zło. Że w wojnie nie ma nic wzniosłego, a ona sama niszczy ludzkie życia i wymaga okrutnych poświęceń. Chciałam również uświadomić czytelnikom, jak wiele trudnych wyborów trzeba dokonać, kiedy człowiek znajduje się w skrajnej sytuacji, a los wrzuca go w wir okrutnej historii. Zależało mi również na ukazaniu bohaterskich polskich kobiet, które z pełnym oddaniem i dumą poświęcały się dla ojczyzny.

Ten tytuł jest wieloznaczny. Odnosi się do odwagi polskich kobiet, które otwarcie głosiły hasła o tym, że Polki mają prawo decydować o losach państwa, w którym żyją – mówię tu o wywalczeniu prawa wyborczego. Mają również prawo do samostanowienia i decydowania o sobie i swoich sprawach. Mają prawo do równouprawnienia. Tytuł ten mówi również o sile kobiecego charakteru, która pomaga przetrwać najgorsze nawet piekło po to, żeby się odrodzić do lepszego życia. Zawalczyć o siebie i swoją pasję czy potrzebę samorealizacji. Jest to również tytuł o sile miłości zarówno kobiety do mężczyzny, jak i tej najwrażliwszej matki do dziecka. I o sile przyjaźni, która potrafi odmienić los. Jest więc to głęboki, ale uniwersalny przekaz, myślę, że bardzo nam w obecnych czasach potrzebny.

Każda z tych bohaterek była mi niezwykle bliska podczas tworzenia ich postaci. Każdej próbowałam nadać inne cechy i inne potrzeby, żeby w różnorodny sposób pokazać, jak wiele przeciwności losu kobiety muszą pokonać, żeby osiągnąć cel. I jak różne są kobiety. Ale też, że nie ma takiej przeszkody, której by nie pokonały. Determinacja, rozum i odwaga pchały je do działania. Zuzanna walczyła o godne życie dla siebie i swojej córki, Rozalia pragnęła swobody, miłości, chciała oddać się swojej pasji tworzenia zapachów, a Ada marzyła o tym, co było zarezerwowane głównie dla mężczyzn, czyli o wyższym wykształceniu. Najbliżej było mi z Rozalią, bo podobnie jak ona czułam w sercu pasję i zapragnęłam o nią zawalczyć.

Historia jest mi niezwykle bliska. Bohaterowie w mojej wyobraźni zawsze stają się świadkami jakiś ważnych wydarzeń historycznych i myślę, że szybko się to nie zmieni. Historia jest również drogowskazem dla przyszłych pokoleń i dlatego staram się po nią sięgać w swoim pisaniu.

Pisząc "Siłę Kobiet", korzystałam z opracowań historycznych dotyczących odzyskania przez Polskę niepodległości, czytałam biografie ojców niepodległości jak chociażby Józefa Piłsudskiego czy Romana Dmowskiego, opierałam się na wspomnieniach polskich aktywistek. Jest tam również barwna malarka Tamara Łempicka, której biografia zachwyca mnie od lat. Zaintrygował mnie również głośny w II RP w latach 30. proces Rity Gorgonowej i to on stał się dla mnie pewnym wzorem do ukazania sądowego dramatu Zuzanny. Przewrót majowy z 1926 roku w "Sile kobiet" stał się jedynie zwieńczeniem nastrojów społecznych, które próbowałam przedstawić.

Oczywiście powieść jest fikcją literacką, a świat w niej przedstawiony wykreowany przeze mnie wyłącznie na potrzeby tej historii.

Pisałam, od kiedy pamiętam – najpierw jako dziecko tworzyłam przedziwne historie, a później będąc nastolatką. Pisanie towarzyszyło mi na każdym etapie mojego życia, ale robiłam to wyłącznie dla siebie do tzw. "szuflady". Wymyślanie opowieści, tworzenie bohaterów pomagało mi oderwać się od rzeczywistości, podobnie jak czytanie książek. Wyobraźnia nigdy nie dawała mi spokoju.

Swoją debiutancką powieść "Narzeczona nazisty" wymyśliłam kilka lat temu. W międzyczasie ta historia dojrzewała we mnie, ewoluowała. W końcu podjęłam decyzję, że chcę napisać tę książkę tak na serio i ją wydać. Pisząc, od początku wiedziałam, że robię to dla potencjalnych czytelników, a nie dla siebie i to było tak ważne i ekscytujące. Nie wiedziałam tylko, czy jakiekolwiek wydawnictwo się nią zainteresuje.

Wtedy odczuwałam to jako najtrudniejszy etap mojej pracy twórczej. Powieść była gotowa, pozostało przygotowanie się do wysłania jej do wydawców. Przeglądałam strony wydawnictw zainteresowanych tematyką powieści historyczno-obyczajowej, czytałam wywiady z doświadczonymi autorami, którzy radzili debiutantom jak zabrać się do wysłania powieści i jak ją przygotować. Wydawnictwa mają różne, często indywidualne wymagania i ważne jest, żeby zapoznać się z wszelkimi informacjami na ten temat.

Ogromnym przeżyciem był sam moment wysłania maila z powieścią do wydawnictwa. Z wypiekami na twarzy czekałam, czy cokolwiek się wydarzy. Czy ktoś się odezwie?

To było w marcu tamtego roku, parę dni po tym, jak wysłałam książkę do wydawnictwa. Nigdy nie zapomnę tego dnia. Wydawnictwo Filia odpisało, że są zainteresowani moją powieścią i nie wierzyłam, że się udało, że ktoś uznał moją powieść za godną uwagi! Ogromna radość i szczęście. Wręcz euforia. Poczucie spełnionego marzenia. Tak naprawdę to był moment, kiedy nabrałam odwagi, żeby komukolwiek powiedzieć o tym, że napisałam powieść. Bo oprócz najbliższych nikt o tym nie wiedział.

Moja współpraca z wydawnictwem od początku była doskonała. Byłam debiutantką, nie znałam się na pracy wydawniczej, ale w wydawnictwie Filia zaopiekowano się mną najlepiej jak można. Rzetelnie informowano mnie, co będzie się działo z moją powieścią, kiedy zostanie wydana, kiedy mogę spodziewać się okładki, czy pracy z redaktorką. Każdy etap był omawiany i konsultowany. Praca z redaktorką również przebiegała niezwykle sprawnie. Od początku czułam, że wydawnictwo Filia zaufało mi i że uwierzyli w tę powieść. Nigdy, nawet przez chwilę nie dali mi odczuć, że jestem debiutantką. Tam pracują fantastyczni ludzie!

Ciężko mi mówić o rynku wydawniczym jako takim, bo ja trafiłam na wydawnictwo, które nie boi się zaufać debiutantowi. Ale zdaję sobie sprawę, że świat wydawniczy bywa hermetyczny i często trudno niedoświadczonym pisarzom wybić się ze swoim talentem. Na rynku królują znane nazwiska, które mają pełne zaufanie zarówno czytelników, jak i wydawców. Jednak zauważyłam, że na półkach w księgarniach pojawia się sporo nowych nazwisk, więc myślę, że w dalszej perspektywie będzie to wyglądało jeszcze lepiej.

Liczę, że wydawcy będą stawiać na nowe nazwiska, bo też czytelnicy chętnie po debiutantów sięgają, czego jestem przykładem. Oczywiście najważniejsze jest, żeby za debiutantem stała fajna powieść, która ma szansę na uwagę czytelników.

Wydawcy coraz chętniej oferują szeroką gamę gatunkową. Oprócz najchętniej czytanych kryminałów mamy różnorodne powieści obyczajowe, historyczne, fantastykę, czy literaturę dotycząca rozwoju osobistego, albo tą opartą na faktach. Propozycji jest naprawdę mnóstwo. Wydawcy zaskakują czytelników coraz odważniejszymi książkami i to się sprawdza.

Jestem w trakcie pisania kolejnej powieści i jedyne, co mogę zdradzić to to, że też będzie to kolejna powieść obyczajowo-historyczna, tym razem osadzona w latach wczesnego komunizmu w Polsce. Miejsce akcji jest mi szczególnie bliskie, więc piszę tę książkę z ogromnymi emocjami. Myślę również nad kontynuacją losów Hani i Johanna z "Narzeczonej nazisty", ale do tej opowieści muszę przygotować się niezwykle solidnie, więc kontynuacja wciąż jest na etapie dojrzewania w mojej głowie.