Jest nowy "Tomb Raider", a Lara Croft brutalna jak nigdy dotąd. Ale inaczej być nie mogło

To miał być restart, odświeżenie, najlepsza część serii. Twórcy usunęli więc z tytułu numerki i podtytuły, zapowiadając wielki powrót Tomb Raidera. Atmosferę podsycały naprawdę znakomite trailery, pokazujące rozgrywkę. Gracze spodziewali się mrocznej, brutalnej i dość realistycznej przygody, w której survival będzie pełnił jedną z najważniejszych ról.

Dwa dni po premierze, która odbyła się 5 marca, mainstreamowe media obiegły szokujące opinie: Lara Croft jest brutalna! Potrafi dać w mordę kolbą karabinu, zgnieść czaszkę albo sieknąć czekanem. Na Tomb Raidera z tego powodu spadło sporo krytyki, choć – nie da się ukryć – rozdmuchanej przez media rozdrabniające wypowiedzi branżowych specjalistów.

Czy naprawdę nowa Lara jest aż tak bezsensownie brutalna? Odpowiedzi trudno udzielić. I tak, i nie. Ale jedno jest pewne: inna być nie mogła. Dlaczego?

Uciekaj przed pułapkami
Tomb Raider nigdy nie był kojarzony z brutalnością, okrucieństwem czy obrzydzającymi scenami. Pierwsza część gry, gdy Lara Croft w 1996 roku podbiła serca graczy, zawierała pewną dawkę przemocy – głównie strzelanie – ale nie było to nic spektakularnego. Większość gry polegała bowiem na skakaniu, bieganiu, mijaniu pułapek i tak dalej. W tamtych czasach na świeczniku mediów (które w Polsce zazwyczaj traktowały gry jako narzędzie szatana) były raczej produkcje takie jak Carmageddon (w którym im więcej pieszych rozjechaliśmy, tym lepiej) czy GTA.

Od kanciastej seksbomby…
Nic zresztą dziwnego: w 1996 roku nikt nie wymagał od gier zbytniego realizmu, a Lara – w zasadzie symbol kobiecych postaci w grach – była dla graczy piękna pomimo nieco kanciastego sznytu, który wtedy zresztą był normalny. Wraz z rozwojem technologii zmieniała się jednak też Lara i oczekiwania graczy. To, co Eidos rozdrabniał przez kilka ładnych lat, w końcu przestało działać. Bo ile można, do diabła, skakać po tych skalnych półkach?

Co prawda, "Anniversary" i "Underworld" zostały przyjęte przez recenzentów i graczy całkiem ciepło, ale widać wtedy było, że to nie jest to, co przywróci Larze Croft dawny blask. Potrzeba było czegoś nowego, uderzenia, hitu, zmiany formatu. No więc twórcy poszli po rozum do głowy i postanowili graczom coś takiego zafundować. Co z tego wyszło?

… Do dwudziestoletniej żylety
Najnowszy Tomb Raider to niejako prequel całej historii Lary Croft. Wcześniej zdarzało się, że kierowaliśmy młodą panią archeolog, ale teraz cała historia skupia się na tym aspekcie. Dwudziestoletnia arystokratka trafia na dziką wyspę, wyrzucona tam przez sztorm i cóż – musi sobie jakoś poradzić.

Od razu słowo wyjaśnienia: nowy TR to nie jest survival. Całą grę (która wprawnemu graczowi nie powinna zająć więcej niż kilka wieczorów) w zasadzie można przejść po trupach. Ba – w najnowszej części strzelaniny, walki i inne tego typu atrakcje są o wiele ważniejsze niż w poprzednich. I tak, jest brutalnie. Recenzenci nie przesadzają. Gry-Online napisały w swojej recenzji: "Widoki w stylu miażdżenia czaszki wilka, czy zrobienia miazgi z jednego z mieszkańców wyspy za pomocą głazu, wydają się być chlebem powszednim gry".

To prawda – takich scen jest sporo. I są ukazane bardzo plastycznie. Sam momentami odwracałem wzrok, bo oglądanie jak czekan rozrywa czaszkę mnie nie podnieca. Nie da się jednak ukryć, że walki są dość emocjonujące, potrafią mocno wzburzyć krew. Ale czy do tego, by akcja była atrakcyjna, potrzebna jest brutalność? Moim zdaniem – nie, chociaż nie widzę powodu, by krytykować twórców za obranie takiej ścieżki.

Dorośli fani…
Krytykować nie będę, bo przez ostatnie kilkanaście lat zmieniły się gry, zmienili się ich odbiorcy, wreszcie – zmienili się fani Lary, którzy przecież na nową jakość Tomb Raidera czekali latami. Dorośli, zdążyli zagrać w Call of Duty, Assassin's Creeda i Hitmana. I po prostu skakanie, bujanie na linach i strzelanie do tygrysów przestało ich bawić.

… I dorosła Lara Croft
Trudno więc uznać słowa Livingstone'a za sensowne wyjaśnienie, skąd taka dawka brutalności. Ale w jednym trzeba się zgodzić: Lara bez czekana, pistoletów i rozłupywania czaszek byłaby już po prostu wtórnie nudna. Bez całej tej survivalowej otoczki, walki o przetrwanie, nie byłoby komercyjnego sukcesu.

Jak widać, udało się, skoro o nowym Tomb Raiderze pisze nawet TVN24, który raczej gustuje w informowaniu widzów o tym, że piłkarze zjedli śniadanie. Komercyjny sukces gry nie jest jednak zasługą tylko i wyłącznie rozgłosu osiągniętego za sprawą brutalności. To po prostu kawał dobrej gry akcji, emocjonującej, okraszonej ładną grafiką. Prawdą jest to, co piszą recenzenci: najnowsza odsłona przygód Lary Croft jest najbardziej widowiskowa ze wszystkich, być może nawet jest nową jakością w Tomb Raiderach. Ale na pewno nie jest grą wybitną, nie wyznaczy trendów – jak to kiedyś robiła. Na pewno też nie jest dla młodziutkich graczy. Przy czym nie należy się dziwić, że Lara Croft nagle dostała etykietę "18+" – bo jej fani, jak i większość graczy, 18. urodziny już dawno mają za sobą.