Grzegorz Marczak z Antyweb. Wywiad o serwisach technologicznych, blogerach, rynku i użytkownikach

Służbowo.

Teraz częściej. Kiedyś mniej tego było.

Na zaproszenie.

Teoretycznie układu nie ma. Jest pewnie takie trochę niepisane zobowiązanie, że jeśli firma zaprasza na zagraniczny wyjazd, to po to, żeby ten dziennikarz, blogger pisał później to, co widział. A że przeważnie są to wydarzenia duże i interesujące, to nie ma z tym jakby takiego mentalnego problemu, że ktoś cię zmusza do napisania czegoś, co nie wydaje ci się ciekawe.

Ja jeździłem do tej pory z firmami, które prezentowały taki poziom, że nigdy nie dostałem uwagi, co do tekstu. A nie zawsze tam były same optymistyczne, czy pozytywne rzeczy na temat produktu. Nikt mi nigdy nie zwrócił uwagi.

Na pewno są miejsca, gdzie ludzie piszą sponsorowane artykuły. Na mniejszych portalach pewnie jest jakaś kryptoreklama.

CD Project zapraszając na premierę gry dziennikarzy, już na początku stawiał warunki, negocjował, pytał, kto ile opublikuje materiałów, bo od tego zależy wyjazd. To już jest dla mnie dziwna praktyka. Trudno mówić o rzetelności, jeśli ktoś się umawia, że wyprodukuje na przykład pięć materiałów. Nie wierzę w ich obiektywność i rzetelność. Branża growa zresztą jest inna od technologicznej. Oni mają mniejsze budżety. To nie są firmy pokroju Samsunga i Intela.

Siódmy rok.

To jest miejsce w którym ci, którzy się interesują technologią, przeczytają trochę szczerych opinii, trochę felietonów, trochę newsów. Chcę żeby to było miejsce zapamiętywalne. Mamy 350 tysięcy użytkowników unikalnych miesięcznie.

Na samym początku wyobrażałem sobie, że będziemy mieli jakieś 500 tysięcy użytkowników. I pewnie do tego dojdzie. Milion – dwa miliony też byłyby fajne, ale ja trochę wiem z czym to się je. Na jakie kompromisy trzeba iść. A ja na nie nie chcę tak do końca iść.

Czasami wydaję 20 złotych dziennie na Facebooka na promocję fan page. Nie wydaję na inny marketing, na SEO. Mógłbym pewnie kupić na Wykopie trochę linków, ale wolę rozwijać się naturalnie. Nie wypalam pieniędzy. Z taką reklamą jest tak, że masz użytkowników dopóki płacisz. Potem kończy się budżet i okazuje się, że niewiele zostało.

Szukaliśmy z kolegą nazwy dla serwisu. Chcieliśmy zbudować miejsce, w którym ludzie będą mogli pisać krótkie opowiadania. Oczywiście pomysł nie wypalił. Zarezerwowaliśmy kilka nazw. Jedną było „Antyweb”. Zupełnie nie wiem dlaczego. Pewnie kosztowała złotówkę. Później zaczęliśmy pracować nad pytamy.pl W międzyczasie powstał antyweb.pl. Ja zacząłem pisać felietony o Web 2.0. Po pół roku okazało się że mam 300 subskrybentów. To było dla mnie szokujące. Więc tak sobie pisałem pracując jednocześnie w korporacji. Im więcej było użytkowników, tym więcej pisałem. Aż w końcu stwierdziłem, że to jest całkiem fajne. Stwierdziłem też, że można na tym zarabiać. Opublikowałem cennik reklamy. Zgłosiło się tylu chętnych, że w niektórych miesiącach pensja z AntyWeb przewyższała moją pensję z korporacji, która też nie była mała. To był znak, że można coś z tym zrobić. Trochę zwodniczy, bo wtedy blogi wychodziły z niszy i wszyscy się na nie rzucili. Później to siadło, ustabilizowało. Ja już wtedy chciałem w to iść.

Pojawił się inwestor IQ Partners. Chcieli ze mną współpracować. Dzięki nim wiedziałem, że nie skaczę w nieznane, że mam pieniądze żeby się rozwijać. Dziś nadal mam większość udziałów.

Pamiętam jak pierwszy raz zrobiłem listę 30 start upów Web 2.0. Na tej liście zmieściły się praktycznie wszystkie przedsiębiorstwa z tej branży w Polsce. W ogóle słowo „start up” nie było wtedy popularne. Na blogi się nadal ludzie dziwnie patrzyli. Z czasem ta moda na małą przedsiębiorczość opartą na iluzji, że w Internecie jest łatwiej i wszystko można, przyszła i wybuchła. Był nawet moment fanatyzmu, jeśli chodzi o start-upy.

Oczywiście nie mam żadnej. Każdy kto jest z daleka od źródła informacji jest deklasowany przez nich. Na przykład premiera Samsunga Galaxy IV. Oni już w dniu premiery publikują swoje recenzje, bo taki mają układ. U nas pierwsze telefony do recenzowania pojawiły się w zeszłym tygodniu.

Chłopaki z dużych serwisów technologicznych są zawsze pierwsi. Trudno z nimi w ogóle konkurować.

Ja się o nic nie biję. Ja bym chciał zarabiać pieniądze na tym, co lubię. Lubię pisać o technologiach. Chcę żeby moje przychody przekroczyły koszty. To właściwie jest bitwa. Bo nie biję się do końca o czytelników. Staram się żeby to było fajne miejsce. Jak ludzie chcą, to czytają, jak nie – to nie.

Polskie filie wielkich firm nie kreują nowych rzeczy. One muszą zadbać o marketing i dystrybucję na danym obszarze. Jesteśmy takim rynkiem w Europie, że nie jesteśmy za duzi, nie jesteśmy za mali. Są i więksi i mniejsi od nas. Są bogatsi i biedniejsi. Tkwimy w środku. Nikt dla nas nie wypuści specjalnego smartphona, bo nie jesteśmy Indiami. Nikt nie zrobi dla nas super akcji, bo nie jesteśmy tak atrakcyjni jak Niemcy.

O tym co wywołuje emocje. Dlatego można ulec przekonaniu, że to co się czyta jest najlepsze. Nie zawsze tak jest. Czyta się to, co wywołuje najwięcej emocji. Natomiast dobre teksty czytają się długo. Po 2-3 miesiącach ktoś do nich zagląda. To są felietony, recenzje sprzętu. To czego ludzie szukają w Google.

Od półtora roku przestali tak mocno czytać o start up-ach. Chcą czytać o firmach, którym już się udało. To jest dość znaczna zmiana. Chyba mają dość zapowiedzi, że coś będzie świetnym produktem i sukcesem. Chcą natomiast czytać, że jakaś polska firma dostała kasę, że polski inwestor dobrze włożył pieniądze. Oczywiście wiecznie nieśmiertelnie będą się czytały tematy związane z nowymi technologiami, takimi jak smartphony, tablety, komputery. Ale też nietypowe rzeczy wskakują. Ostatnio napisałem o e-paleniu. Tekst cały czas jest mocno komentowany, ludzie dyskutują. Może trochę mniej jest to technologia, bardziej gadżet technologiczny.

To wszystko musi mieć jakiś sens dla mnie. Musi mieścić się w mojej wizji. Pewnie bym się też irytował tym, że podłapałem fajnych autorów, ale oni z czasem przestają pisać. Ja bardzo lubię regularność pisaniu. Mamy w AntyWeb forum, gdzie ludzie mogą ze sobą gadać. Natomiast nie czuję, żeby blogi były potrzebne. Nie chcę tworzyć miejsca z przypadkowymi treściami.

Ostatnio się mocno popsuło. Percepcja, którą obserwuję jest taka, że bloger to jest taka osoba, która za gadżety wystawi pozytywną opinię. Nie zgadzam się z tą oceną. Ale ją obserwuję. Nie znam dorosłych ludzi, którzy mają blogi, którzy się z nich utrzymują, którzy by w ten sposób działali. Ale są też inni ludzie, było parę wygłupów, parę dziwnych akcji. To zmieniło percepcję firm, które chcą coś z blogerami robić. To wpływa na publikę. Blogerzy dostali łatkę osób które za gadżety dadzą dobrą opinię o firmie. Mam nadzieję że za chwilę to minie.

Dobrą. Oczywiście jest też dużo tych takich trolli i hejterów. Każde popularne miejsce w Internecie będzie ich miało. Ja jestem już duży i wiem, że nawet jak jest hejt w komentarzach, to on nie jest reprezentacyjny. Moi użytkownicy to grupka zainteresowana technologiami, sporo managerów, sporo geaków technologicznych, sporo ludzi decydujących o czymś. Mało jest kobiet i to jest jakby taki mniej fajny trend.

Nie.

Bo nimi nie są. Klient to jest osoba, która mi płaci za usługę.

Nie traktuję tak tego. Oni dziś czytają to, jutro mogą czytać co innego i gdzie indziej. Nie wiem, czy samo płacenie swoim zainteresowaniem oznacza, że to są klienci. Użytkowników traktuję jak ludzi, których łączy wspólne zainteresowanie. Nie daję sobie powiedzieć: Jestem klientem i będę wymagał. Nie zmieniamy tekstów pod opinie. Nie piszemy też o tym, o czym najbardziej chcieliby czytać. Oczywiście szanuję ich, ale mam ten komfort, że jak się nie podoba, to ja decyduję. Z klientami tak bym nie mógł postąpić.

Pracuję żebym mógł zapłacić chłopakom pensje. Pracuję dlatego, że ta praca jest dla mnie bardzo fajna. I żeby firma przynosiła zyski. Nie piszę tego, co użytkownicy chcą. Inaczej musiałbym pisać 100 razy dziennie o smartphonie, albo 200 razy dziennie o tym, że komuś się coś nie udało.

To jest ciche marzenie każdego, kto pisze w Internecie, żeby mieć stały dopływ pieniędzy. Żeby przestać martwić się o reklamy. Stały abonament, jakkolwiek dziwnie to brzmi, zapewniłby wyższą jakość. Klient będzie mógł więcej wymagać. Mnie to nie martwi. Pytanie tylko, czy to kiedykolwiek się zrealizuje. Szczególnie w polskim Internecie. Zwłaszcza w branży technologicznej, gdzie nie będziemy mieli własnych newsów. Czy czytelnik będzie miał ochotę płacić za felietony. Jak ty myślisz?

W AntyWeb nie natomiast mam zaprzyjaźnioną firmę, która zdobywa dla nas reklamy. I mam jeszcze 1-2 zewnętrzne osoby, które sprzedają nasze reklamy w mniej formalnym układzie. Ja sam działam odtwórczo. Reaguję na pytania zadawane mi bezpośrednio. Jest ich dużo, bo wszyscy mnie utożsamiają z tym serwisem. Piszą więc wprost do mnie.

70% było bardzo pozytywnych opinii, 30% było negatywnych do bardzo negatywnych i skrajnych. Ale to bardzo dobrze. Najgorzej, jakby ktoś powiedział: Może być. Nowy wygląd miał wzbudzać emocje. I wzbudził. Nadal zresztą wzbudza. Nadal są tacy, którzy nie mogą przeżyć, że zdjęcia w internecie są większe.