Reklama.
Chociaż do Telewizji Republika widzów mają przyciągnąć wielkie nazwiska prawicowej publicystyki, coraz większą popularność zdobywa w niej młody prezenter Michał Rachoń. W dziennikarstwie jest nową postacią, chociaż miał już kontakty z mediami. W przeciwieństwie do Bronisława Wildsteina, Tomasza Sakiewicza, Rafała Ziemkiewicza czy Tomasza Terlikowskiego nie ma (być może jeszcze) pokaźnego grona zatwardziałych przeciwników.
I to one są bodaj pierwszym powodem krytyki Rachonia jako prezentera Telewizji Republika. Wcześniej młody dziennikarz pojawiał się przed kamerą w zupełnie innym charakterze. Najpierw przez kilka miesięcy był rzecznikiem prasowym Janusza Kaczmarka, gdy ten był ministrem spraw wewnętrznych i administracji. W tym czasie działał już w trójmiejskim PiS-ie. W tym czasie miał załatwić pracę w Polskim Radiu muzykowi, który napisał dla partii piosenkę obśmiewającą prezydenta Sopotu Jacka Karnowskiego.
Nic mi nie zapłacili. Powiedziałem im wtedy: nie macie kasy, to załatwcie mi robotę - mówi Kalinowski. - Nic do nich nie mam, bo się wywiązali. Po kilku telefonach Rachoń załatwił mi pracę w publicznym radiu. CZYTAJ WIĘCEJ
Źródło: "Gazeta Wyborcza"
Kiedy Prawo i Sprawiedliwość straciło władzę, Rachoń wrócił do Sopotu i został rzecznikiem i działaczem tamtejszych struktur partii. Został też członkiem Rady Programowej TVP Gdańsk. Ale chyba nie może się pochwalić sukcesami z tej sfery działalności, bo niektórych programów praktycznie nikt nie oglądał.
Rachoń wsławił się za to protestem podczas wizyty Władimira Putina w 2009 roku. Rachoń przebrał się za penisa z wielkim napisem "Putin" i przed hotelem, gdzie zorganizowano rozmowy Donalda Tuska z rosyjskim przywódcą wykrzykiwał "Putin-morderca". Później tłumaczył, że zastosował tylko metody, jakich władze Rosji używają wobec opozycji (na konferencji prasowej Garriego Kasparowa latał wokół niego helikopterek z przyczepionym penisem). Po tym happeningu trafił na komisariat policji, ale szybko go opuścił.
Dobrze, że przypomnieliśmy te metody. Poza tym potrzebny był symbol międzynarodowy. Akcja została zauważona przez rosyjską opozycję i cytują ją zagraniczne serwisy elektroniczne. CZYTAJ WIĘCEJ
Źródło: "Gazeta Wyborcza"
We wcześniejszej aktywności Rachonia problemu nie widzi naczelny TV Republika Bronisław Wildstein. Przekonuje, że Rachoń nie jest członkiem żadnej partii, a w "Gazecie Wyborczej" pracują byli politycy Unii Wolności i nikt im tego nie wypomina.
Jednak według niektórych przygoda Rachonia z polityką wcale się nie skończyła. – Z jednej strony zdziwiłem się, gdy usłyszałem, że odnalazł się teraz jako dziennikarz TV Republika – mówi nam trójmiejski dziennikarz. – Z drugiej strony, widać, że właśnie o takie osoby, o propagandystów, a nie poszukiwaczy prawdy, chodzi twórcom tej stacji. Spodziewam się, że telewizja to tylko epizod w karierze Michała, a za jakiś czas znów stanie się on czynnym politykiem – dodaje.
Głębokie zmiany w podejściu Rachonia do mediów to według naszego rozmówcy nie nowość. – Michał to inteligentny człowiek, który od zawsze był zafascynowany mediami. W miarę jednak rozwoju jego kariery politycznej w PiS, radykalizował się i widać było, że media to dla niego w mniejszym stopniu źródło informacji o wydarzeniach, czy miejsce wymiany opinii, a bardziej narzędzie propagandy, której celem powinno być osiągnięcie celu politycznego własnej formacji – relacjonuje nasz rozmówca. Jego nauczycielem miał być w tej kwestii Jacek Kurski, były lider pomorskiego PiS.
Po zakończeniu przygody z PiS Rachoń trafia do mediów Tomasza Sakiewicza. Od 2011 roku publikuje w "Gazecie Polskiej Codziennie" i miesięczniku "Nowe Państwo" kierowanym przez Katarzynę Gójską-Hejke.
Patrząc na ramówkę TV Republika, widzimy wyraźnie, że Rachoń odgrywa w stacji dużą rolę. W dzień rozpoczęcia testowej emisji, czyli 10 kwietnia, to właśnie on, a nie Sakiewicz czy Piotr Gociek, przeprowadził rozmowę z Jarosławem Kaczyńskim. Nie był dla prezesa wymagającym prowadzącym, ale wydaje się, że to generalne podejście Rachonia do swoich gości.
Dziennikarz wydaje się podchodzić łagodnie nawet do rozmówców o zupełnie innych poglądach. Gdy byłem jego gościem w "Podsumowaniu dnia", nie odniosłem wrażenia, że przyszedłem do studia w charakterze tarczy strzelniczej dla Rachonia i Marii Niebowskiej z portalu prawicowego Rebelya.pl. Wręcz przeciwnie, nawet kiedy nie zgadzaliśmy się w tak zasadniczej dla widzów TV Republika sprawie jak Smoleńsk, pozwolono mi spokojnie przedstawić moje zdanie. Równie pozytywne odczucia po wizycie u Michała Rachonia mają inni członkowie redakcji naTemat.
Z Anną Wittenberg Rachoń rozmawiał o blogosferze. – Był przygotowany nie tylko jeśli chodzi o tematy, ale też wiedział, z kim rozmawia, jakimi rzeczami zajmuję się i w naTemat, i prywatnie – mówi Ania. – Bardzo otwarcie podchodził do moich argumentów, uważnie ich wysłuchiwał i przedstawiał swoje racje – dodaje.
Pracę Rachonia dobrze oceniają też twórcy Telewizji Republika. – To bardzo dobrze zapowiadający się dziennikarz – stwierdza Tomasz Terlikowski. – Już jest dobrym dziennikarzem telewizyjnym, a będzie jeszcze lepszy wraz z nabieraniem doświadczenia. Dzisiaj pan Rachoń jest jedną z twarzy mediów niezależnych, obok Rafała Ziemkiewicza, Joanny Lichockiej czy Bronisława Wildsteina. Media tego nurtu zawsze były bardziej otwarte na młodych ludzi, ten szklany sufit był łatwiejszy do przebicia niż w mainstreamie – ocenia publicysta.
Przyznaje jednak, że dokładnie nie zna poglądów młodego dziennikarza. – Nie wiem dokładnie co pan Rachoń sądzi na konkretne tematy, ale jestem przekonany, że wie w jakiej stacji się zatrudnił i akceptuje jej światopogląd. Ale też proszę pamiętać, że nie ma czegoś takiego jak jedna linia TV Republika, bo tworzą ją ludzie różni i nikt nie podpisuje 100-punktowego zobowiązania ideowego – deklaruje Tomasz Terlikowski.
Jeśli projekt grupy prawicowych dziennikarzy się powiedzie, Michał Rachoń będzie miał w tym niewątpliwie duży udział. A sam będzie miał do wyboru dwie drogi – albo postawi na wyważoną publicystykę i jego popularność będzie rosła, albo stoczy się w radykalną niszę i będzie egzystował na skraju medialnego obiegu.