Mój pierwszy garnitur. Jak wybrać garnitur do pracy, nie zbankrutować i nie ośmieszyć się przed szefem

Blondyni rewelacyjnie będą wyglądali w granatach, brunet zapewne lepiej w szarości. Do blondyna pasować będzie średni szary, natomiast popielaty może okazać się dla niego za ciemny. Przy świetle dziennym bardzo ciemny garnitur może podkreślać bladość cery. Wieczorem nie ma to już tak wielkiego znaczenia.

Żeby sprawdzić, jak tkanina się zachowuje, trzeba ugnieść jej kawałek i chwilę odczekać. Jeśli materiał jest dobry, to będzie wracać do pierwotnego kształtu.

Równie istotną rzeczą jest wybór podszewki. Często zdarza się też tak, że jeśli nawet garnitur jest z wełny tropikalnej, to jego podszewka jest z poliestru. Ubranie traci wówczas całą swoją oddychalność. Podszewka powinna być wykonana z wiskozy.

Klasyczna reguła mówiła, że powinna być pod kolor garnituru, ale teraz to nie ma takiego znaczenia. Możemy wybrać taką, jaką chcemy - fantazyjną, gładką, kontrastującą. Do granatowych garniturów ciekawie pasują podszewki burgundowe albo pomarańczowe. Możemy się również pokusić o wzorzystą podszewkę np. wzór turecki lub grochy.

Dolny guzik pozostawiamy zawsze odpięty. Górny powinien znajdować się w talii lub 1cm nad nią. Marynarka musi mieć także wcięcie w talii (z wyłączeniem osób otyłych).

Marynarka powinna ściśle przylegać do ciała, a jej boczki do bioder. Nie może się tam tworzyć tak zwana sukienka.

Bardzo istotny jest również wygląd marynarki w ramionach. Stara szkoła lubiła duże poduchy, przez co marynarka była mocno nadbudowana. Teraz odchodzi się od tej tendencji i stosuje się coraz mniejsze wypełnienia, tak by uzyskać efekt naturalnego ramienia.

Optymalna dziś szerokość nogawki na standardową sylwetkę (185 cm wzrostu, 80 kg wagi) to 20-21 cm. Mankiet jest przy tym opcjonalny, najczęściej kupuje się spodnie bez niego. Włosi upodobali je sobie do garniturów, ale np. w Anglii spodnie z mankietami zakłada się tylko do sportowych zestawów koordynowanych.

Myślę, że bezpieczniejszy jest guzik. Spinką zawsze można zahaczyć o coś podczas pracy przy komputerze. Ponadto spinki do mankietów kojarzą się zwykle z kadrą zarządzającą, a młody mężczyzna rzadko kiedy zaczyna od tego poziomu. Inną kategorią są oczywiście zaawansowani, którzy wiedzą już, jak je nosić. Jeśli ktoś nie ma takiej potrzeby estetycznej, zostałbym przy guzikach na dzień, a spinki nosiłbym do białej koszuli wieczorem.

Główna zasada jest taka: krawat do pracy nie powinien się błyszczeć. Połysk zostawiamy na wieczór. Krawat dzienny może być wykonany z drukowanego jedwabiu, wełny owczej lub kaszmiru. Wystrzegałbym się satynowanego jedwabiu.

Klasycznym połączeniem do granatowego jest błękitna koszula i szary krawat. Inne kolory, które bym polecał, to: wiśniowy, fioletowy a jeśli mamy brązowe buty, to również brązowy. Pomarańczowy krawat to także efektowne dopełnienie granatu.

Można opcjonalnie uzupełnić krawat o poszetkę, którą wkładamy w kieszonkę piersiową marynarki. Na początek warto mieć białą i błękitną, obie lniane. Jedna z zasad mówi, żeby mieszać faktury i rodzaje materiałów. Czyli jeśli krawat jest jedwabny, to poszetka powinna być z innego materiału, np. lnu.

Wzory indyjskie, tureckie, duże grochy stosuje się na późniejszym poziomie zaawansowania. Jeśli mężczyzna kupuje pierwszy garnitur, lepiej niech z nimi poczeka. Natomiast krawaty w paski lub drobne mikrowzory są jak najbardziej na miejscu.

Warto też powiedzieć o szerokości krawata. Teraz nosi się węższe, 7,5 cm to standard. Reguła mówi, że jego wymiary powinny być dopasowane szerokością do klap w marynarce, czyli jeśli klapy mają 8 cm, to idealny krawat ma też 8 cm. Może być o centymetr węższy lub szerszy, ale nie może mieć 5 cm. Zachwiane zostają wówczas proporcje.

Może być "śledzik", ale muszą być do niego bardzo wąskie klapy w marynarce. To w pewien sposób może ująć lat, ale kojarzy się z modą młodzieżową, hipsterstwem. Więc ktoś, kto chciałby wyglądać poważniej w pracy, powinien z tym uważać.

Jeżeli garnitur jest tam kupiony na przecenie, to tak. Warto szukać okazji i czytać metki. Skład tkaniny jest niezwykle istotny. Kiedy już znajdziemy garnitur, należy udać się do dobrego krawca, żeby dopasował go do naszej sylwetki. Tak, by rękawy nie były za długie, a mankiety koszuli wystawały spod nich na 1 cm. Marynarkę można też lekko wytaliować, dodatkowo skrócić nogawkę w spodniach. Trudno natomiast zmienić coś w klatce i linii ramion. Jeśli garnitur nie leży dobrze w ramionach i klatce piersiowej, to odradzam jego zakup.

Z garniturem trzeba się oswoić, trzeba nauczyć się go nosić. Może być świetnym uzupełnieniem wizerunku. Minęły już czasy, kiedy bez odpowiedniego ubrania nie można było odnieść sukcesu. Dziś noszenie garnituru świadczy o stylu, silnej osobowości. Nie jest wyrazem uniformizacji, ale wręcz przeciwnie - indywidualizmu. Garnitur mówi o tobie, nie o społeczeństwie. Jeśli garnitur obronimy, będzie spójny z naszą osobowością, to wygrywamy. Natomiast, jeśli chowamy się za nim, czujemy się w nim źle, to jesteśmy na straconej pozycji. Garniturów nie powinniśmy nosić tylko dlatego, bo musimy, ale dlatego że je lubimy.