Samantha Geimer opisała swoją historię w książce. "Nie chcę przez całe życie być ofiarą Polańskiego"

"Tego dnia, kiedy wziął mnie do swojego samochodu, żeby zrobić mi zdjęcia, które – jak mówił – robi dla francuskiego "Vogue'a" - nie nosiłam biustonosza, bo miałam jeszcze dziecięcą budowę. Miałam za to wiele zapału do pomocy. Robiłam o co mnie prosił, bo byłam dzieckiem, wzięłam narkotyk i popiłam szampanem, weszłam razem z nim do jacuzzi, bo mnie poprosił. Zdjęłam ubrania, bo byłam dzieckiem, a on osobą dorosłą, nie zauważyłam wtedy nawet, że zaczyna dziać się coś czego nie rozumiałam. W pewnym momencie powiedziałam nawet, że chcę do domu, ale moje prośby napotkały się z odmową, nie chciałam seksu – jednak stało się, i nie wiedząc nawet o tym – padłam ofiarą gwałtu" - w ten sposób pisze o wydarzeniach sprzed 36 lat Samantha Geimer.

Ten wielokropek Geimer postanowiła zamienić na kropkę. Bądź wykrzyknik. Zamknąć sprawę raz na zawsze. Przerwać milczenie, wyjaśnić. Jak sama mówi - zaprosić ludzi do swojego życia. I zrobiła to - sygnowanej przez siebie książce, nie w wywiadzie dla prasy, która wręcz błagała ją o rozmowę przez dekady.

Warto również wspomnieć, że Geimer kontaktowała się z Polańskim, latami wymieniali się e-mailami. Ale dziś nie wyobraża sobie spotkania. Mimo że upłynęło tyle lat. – Wolałabym, żeby do tego nigdy nie doszło. To byłby szok dla nas obojga. Nie znamy się, jedyne co nas łączy to wspomnienie tego, co wydarzyło się tamtej nocy. Wstrząsające wspomnienie, które powoli się zaciera… – mówi.