Artur Domosławski wyjaśnia burzę wokół swojej książki o Kapuścińskim. "Wydawca zostawił mnie z procesami"

Artur Domosławski: To nie do końca tak. Problem polega na tym, że stanu faktycznego nikt nie potrafi w tej chwili określić.

Równolegle toczą się w sądach dwa procesy, ktore pani Alicja Kapuścińska, wdowa po dziennikarzu i pani Rene Maisner, jego córka wytoczyły przeciwko wydawnictwu Świat Książki i przeciwko mnie. Wydawnictwo podjęło jednak negocjacje o ugodzie.

Otóż w książce wszystkie informacje są prawdziwe, podtrzymuję wszystko to, co napisałem.

Wydawca nie ma żadnej wiedzy na ten temat, żadnych podstaw do takich stwierdzeń. Niczego nie badał, nie rozumiem więc, jak może coś takiego stwierdzać. O tym, czy książka narusza czyjeś dobra, dopiero wypowie się sad. Ja uważam, że nie i mam argumenty. Zastanawiam się, czy - jeśli wydawnictwo w takiej formie wyrazi ubolewanie - nie podjąć kroków prawnych.

Tak, mam tu nawet obszerny wywiad, którego dla branżowego pisma "Biblioteka Analiz" udzielili Zbigniew Czerwiński, prezes zarządu i Daria Kielan, redaktor naczelna Świata Ksiązki, którzy chwalą się tą książką, jej tłumaczeniami zagranicznymi. 

Spójrzmy tutaj. Mówi Daria Kielan: „Pojawiło się wiele głosów, że dzięki tej książce [„Kapuścinski non-fiction”] coś się nagle przełamało w polskiej biografistyce. Od tego czasu pojawiły sie biografie nie pisane w formie pochwalnej i „na kolanach”, ale po prostu rzetelne książki...”. Zbigniew Czerwinski dopowiada: „Dodajmy jeszcze, że „Kapuscinski non-fiction” Artura Domosławskiego ukaże sie wkrótce po niemiecku, zresztą prawa do tej książki zostały już sprzedane na wiele języków”.

Warto zapytać: czy poznaliśmy jakieś nowe fakty, które unieważniają te pochwały, ten entuzjazm ludzi zarządzających wydawnictwem?

Inna jej część mówi o tym, że jeśli będą jakieś kolejne wydania mojej książki, to będą usunięte z niej cztery rozdziały, łącznie około 30 stron.

Ugoda mnie jednak nie wiąże w żaden sposób, nikt ze mną o niej nie rozmawiał. Rozumiem, że powódki nie wycofują roszczeń wobec mnie, więc ja dalej zamierzam się bronić przed sadem. Mam ku temu wszelkie podstawy i postaram się przed sądem dowieść, że prawda i prawo do opowiadania o wielkim pisarzu w sposób nieskrępowany przez życzenia rodziny, leży po mojej stronie.

A ja z procesami zostaję. Jest to dość przykre dla człowieka piszącego, że wydawca, który obiecał solidarność i opiekę prawną wycofuje się z tych zapewnień.

Oczywiście Świat Książki dzisiaj to nie jest to samo wydawnictwo, co trzy lata temu. W tym czasie dwukrotnie zmienił się właściciel. Nowy po prostu uznał, że ma w nosie solidarność z autorem.

Świat Książki ma licencję na "Kapuściński non-fiction" na pięć lat, ten kontrakt wygasa w listopadzie przyszłego roku.

Nie mogą tego zrobić bez mojej zgody. To byłoby naruszenie praw autorskich i integralności dzieła.

Miałem świadomość, że standard jaki wyznaczyłem sobie w tej biografii, który obowiązuje na przykład w świecie anglosaskim, może wywołać pewne zamieszanie. Natomiast skala oburzenia części czytelników, recenzentów przekroczyła moje oczekiwania. A nie spodziewałem się tego choćby z tego powodu, że w bardzo wielu kontrowersyjnych sprawach rozwikłuję motywacje i zagadki Ryszarda Kapuścińskiego z empatią. Mogę zrozumieć, że rodzinie się pewne fragmenty nie podobają, ale chyba nie chcemy, żeby standardem pisania książek o znanych postaciach była przede wszystkim wola najbliższej rodziny...