Czy oddawanie krwi uzależnia? Obalamy mity

NIE. Nie jest prawdą, że gdy raz pójdziemy oddać krew, to potem już musimy to robić, ponieważ organizm się tego domaga. Nie należy obawiać się nadprodukcji krwi, jest jej wytwarzane tyle, ile potrzeba. Przekazywane ustnie historie o krwotokach z nosa osób, które nie oddały następnej porcji, są miejską legendą.

TAK. Oddawanie krwi to psychiczna przyjemność. Świadomość pomagania poprawia humor i zwiększa ilość serotoniny – hormonu szczęścia. To bardzo pozytywne uzależnienie.

NIE. W przeszłości gdy nie znano wszystkich zagrożeń, oddawanie krwi mogło powodować różne zakażenia. Teraz jednak korzysta się tylko z jednorazowych igieł, wacików i innych, oraz dba się o higienę.

NIE. Choć możemy mieć lekkie zawroty głowy i obniżoną kondycję fizyczną, najczęściej po oddaniu krwi ludzie czują się normalnie. Już po kilku godzinach organizm zaczyna wracać do normy, a następnego dnia nie czujemy już praktycznie żadnych niedogodności.

NIE i TAK. Choć w Polsce nie otrzymuje się bezpośrednio pieniędzy za oddanie krwi, to jednak wiążą się z tym pewne przywileje i gratyfikacja. Krew można odliczyć od dochodu (stotrzydzieści złotych za litr), jest się przy okazji regularnie badanym, dostaje się ekwiwalent czterech tysięcy kilokalorii (osiem czekolad), oraz jest się zwolnionym z pracy w dniu oddania. Innymi przywilejami są np. zniżki w wybranych sklepach i schroniskach, czy darmowe przejazdy komunikacją miejską w niektórych gminach (np. w Warszawie za darmo jeździ mężczyzna, który oddał łącznie 18 litrów i kobieta po oddaniu 15).

1. Od razu po wejściu musimy wypełnić kwestionariusz. To spory dokument, w którym w formie testu "tak-nie" odpowiadamy na szereg pytań o stan naszego zdrowia i możliwe jego zagrożenia. Musimy zaznaczyć m.in. czy odwiedzaliśmy zagranicę, robiliśmy sobie tatuaż, byliśmy u dentysty itp. Pewne sytuacje wykluczają z oddawania krwi na całe życie, inne – tylko czasowo. W kwestionariuszu musimy także wypisać swoje dane – to ważne w razie gdyby późniejsze badania coś niepokojącego wykazały.

2. Następnie oddajemy do rejestracji dowód osobisty i wypełniony kwestionariusz. Nie musimy się obawiać o swoje dane osobowe, ponieważ są tylko w bazie centrum krwiodawstwa. Krew jest oddawana anonimowo i oznaczana kodami kreskowymi.

3. Kolejnym punktem jest sprawdzenie temperatury i pomiar hemoglobiny. Nie można mieć zbyt niskiego poziomu czerwonego barwnika krwi, którego główną funkcją jest przenoszenie tlenu. Możemy go uzupełnić jedząc potrawy bogate w żelazo, albo zażywając uzupełniające ten pierwiastek tabletki. Na rynku znajdują się specjalnie przygotowane leki dla krwiodawców i matek w ciąży.

4. Potem trafiamy na krótkie badanie lekarskie. Sprawdzane jest ciśnienie krwi i przeprowadzana krótka rozmowa. Należy m.in. podać swoją wagę, jeśli jest zbyt niska wyklucza z oddania krwi.

5. Żeby podwyższyć poziom cukru we krwi otrzymujemy czekoladowy wafelek i żeton do automatu z kawą.

6. Po energetycznej przekąsce możemy już przystąpić do oddania krwi. Układamy się na wygodnym fotelu, zgięcie łokciowe jest przemywane, i w żyłę pielęgniarka wkłuwa igłę. Choć jest ona spora nie jest to bolesna procedura. Paradoksalnie bardziej boli ukłucie palca przy badaniu hemoglobiny.

Więcej informacji o krwiodawstwie na stronie Polskiego Czerwonego Krzyża, czy Regionalnych Centrów Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa (np. warszawskiego).