Reklama.
Reklama.
Reklama.
Jarosław Kaczyński napisał o sztuce. Chce promować polskich artystów w USA
05 lutego 2014, 10:07·1 minuta czytania
Publikacja artykułu: 05 lutego 2014, 10:07Jarosław Kaczyński zajął się tematem polskiej sztuki, poświęcając mu specjalny artykuł. Prezes PiS zaznaczył w swoim tekście, że środki państwowe nie powinny wspierać sztuki, która niszczy to, co służy budowaniu i umacnianiu wspólnoty. Kaczyński poruszył jednocześnie kwestię niedostatecznego promowania polskiego dorobku na świecie. – Musimy przeprowadzać (…) kampanie na rzecz polskiej sztuki w Europie, a jeśli się da, to także na tym największym rynku sztuki na świecie, czyli na rynku amerykańskim – podkreślił prezes PiS.
Reklama.
Prawo i Sprawiedliwość od kilku dni zajmuje się tematem polskiego życia kulturalnego. W poniedziałek członkowie partii dyskutowali o nim na specjalnej konferencji, a dzisiaj prezes Jarosław Kaczyński podzielił się z internautami własnym spojrzeniem na polską sztukę.
W swoim artykule, który opublikował serwis Niezalezna.pl, Kaczyński wyszedł od podkreślenia tego, że sztuka musi być wolna. Dlatego, jak zaznaczył, państwo, główny mecenas nadwiślańskich artystów, nie powinno wywierać na sferę sztuki żadnego przymusu. Jego pomoc nie może być jednak rozdawana na ślepo. Według prezesa PiS wsparcie publiczne powinno trafiać przede wszystkim do tych artystów, których prace służą budowaniu i umacnianiu wspólnoty.
"Zaplanowana destrukcja tego, co wspólnotowe"
Kaczyński poruszył także wątek sztuki popularnej, zauważając, że mamy tu do czynienia "z bardzo silnym elementem destrukcji tego, co wspólnotowe". Według niego destrukcja ta "jest w jakimś zakresie zaplanowana, być może jest jakoś nawet koordynowana".
Były premier podkreślił również konieczność wspierania artystów, także tych, którzy pracują na prowincji i żyją w biedzie. Zwrócił jednocześnie uwagę na potrzebę intensywniejszego promowania polskiej sztuki za granicą.
Czytaj także:
Reklama.
Przypominanie, że istnieje coś takiego jak wspólnota i że jest ona przede wszystkim wspólnotą kultury. Że przynajmniej w tradycji naszego narodu sama definicja polskości jest definicją kulturową. I że z tego wynikają daleko idące konsekwencje odnoszące się także do pewnych postulatów – podkreślam: postulatów, a nie sfery przymusu – które mogą być formułowane wobec sfery twórczości, wobec sfery sztuki.
Uważamy, że środki państwowe tego rodzaju sztuce służyć nie mogą. Ona oczywiście może istnieć, nie wolno jej zakazywać, ale to jest sfera sztuki, można powiedzieć, prywatna. Sfera, w którą każdy może się angażować, jeśli chce, ale która nie powinna być przedmiotem wsparcia, przedmiotem państwowej preferencji. Nie znam wypadku państwa europejskiego, w którym tego rodzaju sztuka byłaby wspierana, byłaby przedmiotem jakiegoś szczególnego zainteresowania ze strony rządzących.
Polska jest pod tym względem ciągle krajem bardzo prowincjonalnym, zmarginalizowanym. Nie jest tak, że w dzisiejszym świecie można to przełamać dzięki niebywałym osiągnięciom pojedynczych osób, bo nie pozwalają na to mechanizmy ze sztuką może niemające wiele wspólnego, ale realnie w tym świecie funkcjonujące. Nawet osoby bardzo znane na rynku europejskim czy w Stanach Zjednoczonych muszą przeprowadzać wielkie kampanie propagandowe, żeby w ogóle istnieć.