Kant, nie jakieś tam piersi!

Środowiska są poruszone, ale cóż je tak porusza? Co same myślą o kobiecie? Cóż zdrożnego jest w przechadzaniu się z pięknymi piersiami w skąpiej spódniczce? Toż marsze organizowane w porze letniej udowadniały, że nic. A jednak! Jak nie oburza, kiedy oburza!

Jak żyć, Drogie Środowiska? Jak zafascynować się, nie fascynując się wcale? Jak zakochać nie kochając? Jak admirować nie admirując? Jak być człowiekiem będąc nieludzkim? Co zrobić, żeby na osiedlu nie było już żadnych przejawów życia? Tylko, ledwo już zipiąca, plecha robiąca zakupy w dyskontach i zadłużająca się ponad miarę na poczet równości, siostrzeństwa i braterstwa. WORD jeszcze podkreśla siostrzeństwo, ale niedługo i to się zmieni.

I to wszystko za moje pieniądze. Gdybyście chociaż bronili kwestii smaku. A tak, czysta biologia. Brak mi słów, choć oczywiście, czuję się urażony.

Kant, nie jakieś tam piersi!