Ministrowi Nowakowi markowe, drogie zegarki narobiły nie lada kłopotu. Jego, nie jego, pożyczone, wymienione, oryginały, podróbki, stać go czy nie? Pytań niedopowiedzianych wiele. Chłopięca, czy nowobogacka chęć imponowania („szpanowania”) świadczy o braku dojrzałości i roztropności człowieka od lat pełniącego bardzo odpowiedzialne funkcje publiczne.

REKLAMA
Zegarkowa „afera” nie tylko pogrąża i tak nadwyrężony wizerunek Sławomira Nowaka, ale także sprawia premierowi kolejny problem personalny. Donald Tusk nie ma łatwego życia z wpadkami swoich kolejnych ministrów. Nie pomagają one ani jemu, ani całej rządzącej formacji wyjść z defensywy i zająć się naprawdę ważnymi dla ludzi sprawami.
W tym samym czasie jeden zwykły zegarek Ministra Sikorskiego, pokazujący czas na pewno nie gorzej niż te na rękach ministra Nowaka, stał się przedmiotem zainteresowania nie polskich tabloidów, tylko poważnego dziennika w Indiach, a następnie prasy i portali międzynarodowych. Podkreślano skromność i oszczędność naszego ministra, konfrontując ją z drogimi, markowymi zegarkami jego ukraińskich rozmówców. Biedne społeczeństwo i ekskluzywne zegarki na rękach jego przedstawicieli to jak w słusznie minionym okresie powiedzenie, że klasa robotnicza pije szampan ustami swoich przedstawicieli.
Sikorski zarobił swoim zegarkiem punkty dodatnie, dla siebie i dla reprezentowanego przez niego kraju. Nowak ustawił się na poziomie rządowych bonzów kulawej demokracji ukraińskiej.